Η Κιργισία είναι ελάχιστα γνωστή στη Βουλγαρία. Εκτός, ίσως, από τις κορυφές τους Λένιν και Χαν Τένγκρι, που βρίσκονται στα σύνορα μεταξύ Κιργισίας και Καζακστάν, στις οποίες ανέβηκαν βούλγαροι ορειβάτες. Ωστόσο, εκεί υπάρχει μια από τις διάσπαρτες, ανά την υφήλιο, κοινότητες του βουλγαρικού λαού.

"Η βουλγαρική διασπορά στην Κιργισία είναι μικρή αλλά εξαιρετικά συνδεδεμένη", έγραψε ο αναγνώστης μας Αντρέι Ρίζκοφ στο σχόλιό του στη σελίδα Facebook της ρωσικής σύνταξης του Ράδιο Βουλγαρία. Ο Ρίζκοφ είναι Βούλγαρος και ενδιαφέρεται έντονα για όλα όσα σχετίζονται με τη Βουλγαρία. "Γι’ αυτό παρακολουθώ τα άρθρα του Ράδιο Βουλγαρία, τα οποία προσφέρουν πολύ ενδιαφέρουσες και χρήσιμες πληροφορίες για τη χώρα", λέει ο Αντρέι.

Περίπου 500 Βούλγαροι ζουν στην Κιργισία, συγκεντρωμένοι κυρίως στα χωριά Μάεφκα και Λένισκοε. "Οι Βούλγαροι που ζουν στην Κιργισία είναι καλοί και εργατικοί άνθρωποι και είναι επιτυχημένοι στις εργασίες τους", λέει ο Αντρέι, και για παράδειγμα αναφέρει τον προπονητή κλασικής πάλης της Κιργισίας, Πέταρ Γιάλομα, τον οποίο όλοι σέβονται και αγαπούν.

Οι Βούλγαροι της Κιργισίας διατηρούν επαφή μεταξύ τους, μαζεύονται για να γιορτάσουν τις βουλγαρικές εθνικές και άλλες γιορτές, όπως η 3 Μαρτίου και η Ημέρα της Σλαβικής Γραφής. Ψήνουν πίτες σύμφωνα με τις συνταγές της γιαγιάς τους. Πίνουν τσάι, ρακή από τη Βουλγαρία και τραγουδούν βουλγαρικά τραγούδια.

"Υπάρχουν ακόμα οικογένειες στο Λένισκοε που εξακολουθούν να τηρούν τις βουλγαρικές παραδόσεις και να μιλούν βουλγαρικά. Δυστυχώς, όμως, είναι λίγοι", λέει η Λαρίσα Τασμάτοβα, διευθύντρια της τοπικής Ένωσης Βουλγάρων που εκπροσωπεί τη βουλγαρική διασπορά στη Συνέλευση του Λαού της Κιργισίας. Η Ένωση ονομάζεται «Αναβίωση» επειδή ο κύριος στόχος της είναι να αναζωογονήσει το βουλγαρικό πνεύμα. Εκεί οι τοπικοί Βούλγαροι μελετούν τις βουλγαρικές παραδόσεις, τους ανθρώπους, τη γλώσσα και την ιστορία. "Εκπροσωπούμε τη Βουλγαρία σε διάφορες εκδηλώσεις στην Κιργισία. Κάνουμε εκθέσεις, φεστιβάλ. Υπάρχουν πολύ λίγοι Βούλγαροι εδώ. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχουμε. Χάρη στη συμμετοχή μας, στις εκδηλώσεις, μαθαίνουν για εμάς", λέει με ενθουσιασμό η Λαρίσα Τασμάτοβα.

Οι Βούλγαροι εγκαταστάθηκαν στα εδάφη της Κιργισίας σε πολλά κύματα, το πρώτο από τα οποία ήταν από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - στα μέσα του XVIII αιώνα, λέει η Λαρίσα Τασμάτοβα. Το δεύτερο και μεγαλύτερο κύμα ήταν το 1908 – 1912 και καλύπτει τους μετανάστες από τη Βεσσαραβία και την Κριμαία.

Οι ιστορίες των μεταναστών είναι τόσο πολύχρωμες όσο η ζωή. Το οικογενειακό ιστορικό του αναγνώστη μας Αντρέι Ρίζκοφ είναι επίσης γεμάτο με πολλές αντιξοότητες. Η μητέρα του γεννήθηκε στη χερσόνησο της Κριμαίας, αλλά η οικογένειά της κατάγεται από την βουλγαρική πόλη Βελίκο Τάρνοβο.

"Κατά τη διάρκεια του Ρώσο-τουρκικού πολέμου του 1877-1878, οι τούρκοι, εξοργισμένοι μετά την ήττα της μάχης του Πλέβεν, άρχισαν να τρομοκρατούν τον βουλγαρικό πληθυσμό. Αναζητώντας τη σωτηρία, οι πρόγονοί μας πέρασαν στην άλλη πλευρά του Δούναβη. Ο Ρώσος αυτοκράτορας Αλέξανδρος Β’ τους επέτρεψε να εγκατασταθούν στη Βεσσαραβία και την Κριμαία. Στη χερσόνησο της Κριμαίας, δημιούργησαν το χωριό Ζελιάμποφκα, ένα πλούσιο χωριό όπου οι Βούλγαροι καλλιεργούσαν σταφύλια και λαχανικά. Η μητέρα μου γεννήθηκε εκεί. Υπήρχε ένα σχολείο εκεί στο οποίο διδάσκονταν η Βουλγαρική, από το οποίο αποφοίτησε και η μητέρα μου", λέει ο Αντρέι Ρίζκοφ.

Ο Αντρέι γεννήθηκε στο Τατζικιστάν και το επάγγελμά του, μηχανικός σε αεροπλάνα TU154, τον πήγε στο Κιργιζιστάν. Το 2013, αυτός και η σύζυγός του έφυγαν για το Μπουργκάς, στη Βουλγαρία, όπου αγόρασαν ένα σπίτι. "Έτσι δεν έγινε πραγματικότητα μόνο το όνειρό μου, αλλά και το όνειρο ολόκληρης της οικογένειάς μου. Η μητέρα θα πρέπει επίσης να είναι ευχαριστημένη μαζί μας από τον ουρανό", λέει συγκινημένος ο Αντρέι Ρίζκοφ.

Φωτογραφίες:Λαρίσα Τασμάτοβα

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης