Δε χρειάζεται να διανύσουμε χιλιάδες χιλιόμετρα, για να φτάσουμε σε πραγματικά ιερούς τόπους για τους Χριστιανούς και να πιούμε από την θαυματουργή πηγή της ορθόδοξης πίστης. Τα βουλγαρικά εδάφη είναι γεμάτα εκατοντάδες εκκλησίες και μοναστήρια, χτισμένα με την πίστη και την ελπίδα να φέρουν ειρήνη και έμπνευση για τον άνθρωπο. Ως αιώνια πηγή της πίστης ολόκληρους 18 αιώνες δοξάζεται η Μονή του Τσιρπάν, η οποία χτίστηκε εις μνήμη και προς τιμήν του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου – Αρχιεπισκόπου Αλεξάνδρειας. Από τον βίο του ξέρουμε ότι το μοναστήρι ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Άγιο το 344, όταν επισκέφθηκε τα σημερινά βουλγαρικά εδάφη με αφορμή την Οικουμενική Σύνοδο στη Σερδική – 343-344. Ο βιογράφος διηγείται ότι κατά το ταξίδι του ο Άγιος Αθανάσιος διέμεινε κοντά στην πόλη Βερόη (σημερινή Στάρα Ζαγκόρα) και ίδρυσε μοναστήρι. Σύμφωνα με τον βίο, ο Άγιος περνούσε από τα εδάφη αυτά, για να μεταφέρει λειτουργικά βιβλία στην πόλη Βερόη και δεν είχε την πρόθεση να σταματά στον δρόμο του. Αλλά ένιωσε κάποια ενέργεια, που ενίσχυε την πίστη του και αυτό παρότρυνε τον Άγιο Αθανάσιο να μείνει για προσευχή στο σημείο αυτό.

Η αγιότητα της Μονής του Τσιρπάν και τα πολλά θαύματα που συνέβησαν εκεί προσελκύουν προσκυνητές όχι μόνο από τη χώρα, αλλά και από το εξωτερικό. Θεωρείται ότι είναι ένα από τα πρώτα μοναστήρια που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη και το μέρος ήταν στρατηγικό για τους Χριστιανούς εκείνη την εποχή. Κοντά στη μονή περνούσε ο σημαντικός δρόμος που συνέδεε την Κωνσταντινούπολη με τη Σερδική, και πάνω της υπήρχε μεγάλο ρωμαϊκό φρούριο, τα απομεινάρια του οποίου έχουν διασωθεί μέχρι και σήμερα. Κοντά βρισκόταν και θρακικό ιερό, αφιερωμένο στις νύμφες, το οποίο ο Άγιος Αθανάσιος μετέτρεψε σε χριστιανικό. Και σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν στη θεραπευτική δύναμη του νερού της πηγής του μοναστηρίου.

Η μονή υπάρχει τόσο χρόνο ακριβώς λόγω της δυνατής πίστης των ανθρώπων. Στις 18 Ιανουαρίου, όταν η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, στη Μονή του Τσιρπάν συρρέουν εκατοντάδες πιστοί. Τους υποδέχεται ο πατήρ Μπορίς, ιερέας, ο οποίος συντηρεί με ζήλο το μοναστήρι και με ετοιμότητα διηγείται στους επισκέπτες με λεπτομέρειες την ιστορία της μονής.

Είναι απίστευτο, αλλά εκεί έχει διασωθεί και το προσευχητήριο, όπου επικοινωνούσε με τον Κύριο ο ίδιος ο Άγιος Αθανάσιος. Είναι μια σχισμή στον βράχο, που τώρα προσελκύει τους πιστούς για προσκύνημα. «θεωρείται ότι το πέρασμα από το προσευχητήριο φέρει υγεία στον πιστό. Επίσης εκεί μπορείς να ελέγξεις τις αμαρτίες σου», - λέει η Νάνσι Μαρίνοβα – εκτελούσα χρέη διευθυντή του Ιστορικού Μουσείου στο Τσιρπάν.

«Ο Θρύλος λέει ότι εάν έχεις πολλές αμαρτίες, δε θα μπορέσεις να περάσεις από τον βράχο και ο βράχος θα κλειστεί για τον αμαρτωλό. Μέχρι τώρα αυτό δεν έχει συμβεί, το οποίο μας δίνει ελπίδα, ότι οι Βούλγαροι είναι καλοί και πιστεύουν στον Θεό. Το μοναστήρι δέχεται πολλούς επισκέπτες. Ο τόπος είναι ελκυστικός όχι μόνο με τα φυσικά αξιοθέατα και το προσευχητήριο. Στο καθολικό της μονής βρίσκεται μια εξαιρετική εικόνα του Αγίου Αθανασίου, που φέρθηκε στη Βουλγαρία το 2003 και χαρίστηκε από τον ίδιο τον Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Πέτρο Ζ΄ από την Αίγυπτο. Ένας θρύλος λέει ότι ένα παιδί που 14 χρόνια δεν μπορούσε να μιλάει, μετά από προσευχές των γονέων του ενώπιον της εικόνας, μετά τη λειτουργία στον ναό και αφού ήπιε νερό από την πηγή του μοναστηρίου, άρχισε και πάλι να μιλάει. Πολλές είναι οι ιστορίες που λένε οι άνθρωποι, γι’ αυτό ο τόπος είναι ιδιαίτερα ελκυστικός για τους αληθινούς χριστιανούς προσκυνητές.»

Άλλο ένα κειμήλιο για τον βουλγαρικό λαό φυλάσσεται στη μονή – ακριβές αντίγραφο του περίφημου Ευαγγελίου της Ρενς. Πρόκειται για χειρόγραφο στην εκκλησιαστική σλαβική γλώσσα του 1395 σε δύο μέρη, που γράφθηκαν στο κυριλλικό και το γλαγολιτικό αλφάβητο. «Το πρωτότυπό του σήμερα βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Ρενς της Γαλλίας – αλλά το μόνο του αντίγραφο βρίσκεται στη Μονή του Τσιρπάν» - διευκρινίζει η Νάνσι Μαρίνοβα.

«Το Ευαγγέλιο της Ρενς φυλάσσεται εδώ. Φτάνει στις αρχές του 20^ου αιώνα στη Βουλγαρία ως δωρεά. Μια ομάδα συμπατριώτες μας, που επισκέπτονται τη Γαλλία, εκτιμούν ιδιαίτερα την αξία αυτού του κειμηλίου για τη Βουλγαρία. Κάνουν αντίγραφο και το δωρίζουν στο μοναστήρι. Το ευαγγέλιο αυτό σχετίζεται όχι μόνο με την ιστορία μας, αλλά και με την ιστορία της Γαλλίας. Είναι γνωστό ότι επί δεκαετίες οι γάλλοι βασιλιάδες, στην ενθρόνισή τους, ορκίζονταν ακριβώς πάνω στο ευαγγέλιο αυτό, χωρίς ακόμη να ξέρουν το περιεχόμενό του, γιατί είναι γραμμένο με σλαβικό αλφάβητο. Προφανώς ο πλούσιος διάκοσμος και τα καλλιγραφημένα γράμματα τους εντυπωσίασαν τόσο πολύ, ώστε να προτιμήσουν ένα τέτοιο ξενόγλωσσο βιβλίο να τους χρησιμεύει για την πιο σημαντική τελετή στο κράτος.»

Φωτογραφίες: bulgariatravel.org και wikipedia

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα