Λαμβάνοντας υπόψη την καταναλωτική στάση απέναντι στον κόσμο γύρω μας, όλο και πιο δύσκολα μπορούμε να μιλάμε για την πίστη στον Θεό και την αιωνιότητα. Παρά το γεγονός αυτό ο συγγραφέας Μαρτίν Ράλτσεφσκι* κατορθώνει ανοιχτά και από όλη την ψυχή του να υπενθυμίζει στα βιβλία του για τα αιώνια χριστιανικά μηνύματα με την ελπίδα για πνευματική αναγέννηση. Και όχι μόνο γιατί είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Σόφιας «Άγιος Κλήμης της Αχρίδας», αλλά γιατί είναι πεπεισμένος ότι το καλό χάνει τη δύναμη και το νόημά του έξω από τα συμφραζόμενα της πίστης. Πρόσφατα ο Ράλτσεφσκι παρουσίασε το νεότερο βιβλίο του «Το νόημα της ζωής», με βάση το οποίο έγραψε και σενάριο. Η υπόθεση αφορά την ερήμωση της Ροδόπης και την εξαφάνιση της βουλγαρικής ταυτότητας:

«Ελπίζω βαθιά με το βιβλίο αυτό να δείξω ότι ένας μοναδικός άνθρωπος μπορεί στρέψει ένα ολόκληρο βουνό ή ένα ολόκληρο κράτος στο καλό μόνο με πίστη», επισημαίνει ο συγγραφέας. – «Όπως ο καθένας στρέφεται στο όμορφο και το αληθινό, έτσι και η καθαρή, αληθινή πίστηφέρει ισχυρό μήνυμα. Εάν ένας μοναδικός άνθρωπος με όλη του την καρδιά και ψυχή αποφασίσει ότι δε θα επιτρέψει να πεθάνει η βουλγαρική ταυτότητα στη Ροδόπη – εγώ το πιστεύω! – θα μεταδώσει την πίστη του σε άλλους δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε! Θα γίνει κοινότητα και δε θα προδώσουμε τη Ροδόπη! Όλη η επαρχία και όλη η ερημωμένη Βουλγαρία δε θα την προδώσουμε! Μπορεί και να είμαι υπερβολικά αισιόδοξος, αλλά το πιστεύω! Καταλαβαίνετε; Πρέπει να πιστεύουμε!»

Γι’ αυτό ο Μαρτίν Ράλτσεφσκι ελπίζει η ιστορία στο νεότερο βιβλίο του να παρουσιαστεί σε ταινία. Ιδιαίτερα επειδή από την αρχή της μετάβασης μέχρι τώρα στη Βουλγαρία δε γυρίστηκε ούτε μία ορθόδοξη ταινία μεγάλου μήκους. Επί 30 χρόνια οι Ρώσοι έκαναν 120 ταινίες, οι Ρουμάνοι και οι Σέρβοι επίσης δεν υστερούν, και τι να πούμε για τους Έλληνες που προστατεύουν ζηλότυπα τις ορθόδοξες παραδόσεις τους.

«Δεν έχουμε κάνει ούτε μια ταινία. Εγώ έγραψα και σενάριο και το έργο δεν απαιτεί μεγάλο προϋπολογισμό. Ονειρεύομαι κάποιος καλός άνθρωπος που έχει δυνατότητα να βοηθήσει. Εκτός από σενάριο, υπάρχει και σκηνοθέτης, παραγωγός επίσης υπάρχει, παραμένει η χρηματοδότηση. Ελπίζω, αλλά δεν πιστεύω το βουλγαρικό κράτος να χορηγήσει χρήματα για κάτι που αφορά την πνευματικότητα του βουλγαρικού λαού. Το κράτος μας έχει άλλους στόχους – φιλοευρωπαϊκούς, φιλοατλαντικούς , νεοφιλελεύθερους, γι’ αυτό σκέφτομαι ότι κάποιος πλούσιος άνθρωπος που αγαπά τη Βουλγαρία θα μπορούσε να βοηθήσει για την ταινία.»

Τι θα έκανε τους Βουλγάρους, που ζουν στο εξωτερικό, να γυρίσουν και η νεότερη βουλγαρική ιστορία να αποκτήσει θετικές αποχρώσεις; Κάποιο θαύμα; Όπως αυτό που ο Ράλτσεφσκι περιγράφει στο βιβλίο του για τη Ροδόπη;

«Πράγματι η ιστορία είναι δραματική, αλλά έχει αίσιο τέλος. Εύχομαι το ίδιο και για τη Βουλγαρία – μετά από το δράμα και τα βάσανα στο τέλος να υπάρχει μια αναγέννηση και πρόοδος! Γιατί όχι; Ένας άνθρωπος που έχει βιώσει βαριά ασθένεια, αναρρώνει πλήρως και αρχίζει νέα ζωή. Θυμάται την ασθένεια και όλες τις δοκιμασίες που πέρασε και γι’ αυτό είναι πλέον προσεκτικός – δεν καπνίζει, δεν πίνει αλκοόλ, δεν τρώει ορισμένα πράγματα, αλλά είναι ήδη νέος άνθρωπος. Το ίδιο ισχύει και για το βιβλίο μου, που δίνει ελπίδα, ότι είναι δυνατή μια τέτοια αναγέννηση, αλλά όχι ως πολιτικό σχέδιο. Αναγέννηση χωρίς τον Θεό δε γίνεται, χωρίς την αγάπη για την ορθοδοξία και τη βουλγαρική γλώσσα. Γι’ αυτό μιλάμε για ένα αληθινό θαύμα που έχω περιγράψει στο βιβλίο, αλλά δε θα το διηγηθώ, για να το βιώσουν οι αναγνώστες – να νιώσουν την κάθαρση. Θα ήθελα το μήνυμά μου να φτάσει σε περισσότερους ανθρώπους και να πραγματοποιηθεί το όνειρό μου να γυριστεί ταινία, που μπορεί να φτάσει σε χιλιάδες, ακόμη και εκατομμύρια ανθρώπους… Εδώ δε γίνεται λόγος για κέρδη, αλλά για την πίστη: «Είσαι αιώνιος, έχεις ψυχή, ο Θεός σε αγαπά!». Τι καλύτερο απ’ αυτό; Και η Βουλγαρία θα εξακολουθεί να υπάρχει!»

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

* Η σταδιοδρομία του Μαρτίν Ράλτσεφσκι ως συγγραφέα αρχίζει πριν από 15 χρόνια στο Μεξικό, όπου συμμετέχει ως κασκαντέρ στην ταινία «Τροία» (2004), με τη συμμετοχή του Μπραντ Πιτ. Εκεί ο Ράλτσεφσκι γράφει στίχους στα βουλγαρικά και τα αγγλικά. Όταν επιστρέφει στη Βουλγαρία δημιουργεί και το πρώτο του μυθιστόρημα «Ατέλειωτη νύχτα» (2008), το οποίο ήδη εκδόθηκε στα αγγλικά και τα ρωσικά. Από δέκα χρόνια ζει με την οικογένειά στη Νοτιοδυτική Αγγλία, όπου συνεχίζει τη δημιουργική δραστηριότητά του και γράφει μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων και κινηματογραφικά σενάρια. Το μυθιστόρημά του «30 στερλίνες» (2012) εκδόθηκε στα γερμανικά. Η συλλογή διηγημάτων του «Ψυχή» (2018) επί μήνες κατέχει την πρώτη θέση σε πωλήσεις στη Βουλγαρία, σύμφωνα με την δημοφιλή κατάταξη του «Βουλγαρικού βιβλίου».