Η συλλεκτική είναι δημοφιλές χόμπι των πλούσιων ή των διασημοτήτων, οι οποίοι συλλέγουν έργα τέχνης, όπλα, ακριβά ρετρό αυτοκίνητα και πολλά άλλα. Αυτό το πάθος τους αναμφίβολα απαιτεί μεγάλα έξοδα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι όχι κάθε συλλογή χρειάζεται πολλά χρήματα. Συχνότερα έχει μάλλον συναισθηματική αξία και αποτελείται από αγαπημένα αντικείμενα, τα οποία οι άνθρωποι συλλέγουν από μικροί. Πολύτιμα εκθέματα μιας παιδικής συλλογής μπορούν να είναι υάλινα μπαλάκια, στρατιωτάκια, συσκευασίες από διάφορες λιχουδιές, φωτογραφίες αθλητών ή ηρώων διάφορων ταινιών. Σε άλλους ανθρώπους το πάθος να συλλέγουν ορισμένα πράγματα γεννιέται όταν μεγαλώσουν – ίσως ως καθυστερημένη στον χρόνο χαρά από τα παιδικά χρόνια.

Τι θα ήταν ενδιαφέρον να συλλέγουμε, εάν είμαστε μεγάλοι; Οι δυνατότητες είναι αμέτρητες – κάθε λογής ποτήρια, μπουκάλια, καπέλα, γυαλιά, τηλέφωνα, αναπτήρες. Ένα αναμφίβολα περίεργο χόμπι είναι η συλλογή πακέτων τσιγάρων. Δημοφιλές στον κόσμο, έχει τους οπαδούς τους και στη χώρα μας. Ανάμεσά τους είναι ο Ντιμίταρ Γκεοργκίεφ από τη Σιλίστρα. Η συλλογή του αποτελείται από 700 κουτιά βουλγάρων τσιγάρων της περιόδου 1904-1989. Το πιο παλιό, του 1904, είναι από τσιγάρα «Ασέν Β΄» της εταιρείας του Πλόβντιβ «Ντιμίταρ Μαρδάς». Η συλλογή εντυπωσιάζει όχι μόνο για τα μοναδικά εκθέματά της, αλλά και για τη σύντομη περίοδο, κατά την οποίο συλλέχθηκαν τα πακέτα τσιγάρων, επειδή ο Ντιμίταρ ασχολείται με το χόμπι του μόνο εδώ και 6 χρόνια.

«Όλα άρχισαν εντελώς τυχαία, ενώ έβλεπα έναν από τους δικτυακούς τόπους για εμπόριο. Είδα μερικά παλιά πακέτα και μου έγινε περίεργο, γιατί δεν είχα συναντήσει ποτέ τέτοια. Νομίζω ότι ήταν από τη δεκαετία του ’40. Το πρώτο κουτί ήταν από ένα εργοστάσιο στο Πλόβντιβ, που παρήγαγε τα τσιγάρα «Президентъ» /Πρόεδρος/. Το κουτί ήταν με τα τσιγάρα μέσα, νομίζω από το 1943. Είναι παραγμένα στο εργοστάσιο «Τιουτιουντζάν». Η οικογένεια Γκαραμπεντιάν-Τιουτιουντζάν είναι μια από τις πρώτες, μαζί με τους Τομασιάν, που ανοίγουν εργοστάσια στο Πλόβντιβ. Σταδιακά μετατρέπονται σε κάποιους από τους μεγαλύτερους παραγωγούς τσιγάρων στην πόλη κατά τη δεκαετία του ’20 και του ’30.»

Ένα μέρος των πακέτων που είναι σημαντικά για τον Ντιμίταρ, είναι επετειακά ή παράχθηκαν με αξιόλογες για τον καιρό τους αφορμές, για επίσημα φόρουμ κλπ. Ανάμεσά τους είναι συνέδρια του κυβερνώντος κατά την περίοδο 1945-1989 Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος, διάφορες συγκεντρώσεις, γιορτές, ακόμη και η πτήση /το 1979/ του πρώτου βουλγάρου αστροναύτη Γκεόργκι Ιβανόφ. Για το τελευταίο ο Ντιμίταρ ομολογεί ότι ακόμη το ψάχνει.

«Έχω ενδιαφέροντα εκθέματα από πριν από 1944, ανάμεσα στα οποία τα τσιγάρα «Скиор» /Σκιέρ/, «Пилот», /Πιλότος/, «Спорт» /Σπορ/ κ. ά. Έχω τσιγάρα κατά άσθματος, καθώς και τέτοια που βοηθούν την κοπή του καπνίσματος», λέει ο ίδιος και συμπληρώνει ότι ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχουν και κουτιά, στολισμένα με καρικατούρες. Οι δημιουργοί τους παραμένουν άγνωστοι, αλλά συχνότερα σχετίζονται με τη διαφήμιση της δεδομένης μάρκας. Στην πορεία των χρονών παράγονται και τσιγάρα, τα πακέτα των οποίων ήταν διαφήμιση βουλγαρικών πόλεων, χωριών ή ιστορικών αξιοθέατων. Εκείνα επίσης έχουν τη θέση τους στη συλλογή του Ντιμίταρ Γκεοργκίεφ.

Η συλλεκτική είναι πάθος που διευρύνει τις γνώσεις για τον κόσμο, τις επαφές, εμπλουτίζει τη ζωή και την κάνει πιο ενδιαφέρουσα. Η συλλογή μπορεί να είναι χρήσιμη με τον ίδιο τρόπο και για τους άλλους, εάν γίνει μέρος μουσείου. Κάτι τέτοιο σκέφτεται και ο Ντιμίταρ. Υπάρχουν όμως εμπόδια. Σύμφωνα με τον συλλέκτη, είναι τόσο οικονομικά, όσο και καθαρά ιστορικά, επειδή η πόλη Σιλίστρα ποτέ δεν είχε σχέση με την καπνοβιομηχανία στη χώρα μας. Το ίδιο δεν ισχύει για το Πλόβντιβ, το οποίο είναι ιστορικό κέντρο της στη Βουλγαρία. Ακριβώς εκεί, σύμφωνα με τον Ντιμίταρ, πρέπει να ιδρυθεί το μουσείο που ακόμη λείπει, το οποίο να αποκαλύπτει την ιστορία της βιομηχανίας αυτής στη χώρα μας. Μέχρι τώρα στο Πλόβντιβ παρουσιάστηκε η προσωρινή έκθεση «Η ιστορία του καπνού» /Ιανουάριο - Μάρτιο/ στο πλαίσιο του προγράμματος «Πλόβντιβ – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2019».

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα