Όταν χάνουμε τις βασικές αξίες της ζωής, όταν η πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον κλονίζεται και μας πιάνει η απελπισία, αισθανόμαστε την ανάγκη να επιστρέψουμε στην αγνή πηγή της σοφίας και της ελπίδας. Τότε γυρίζουμε στην ιστορία και αντλούμε έμπνευση από την μνήμη των εθνικών μας ήρωων και από την πλούσια λαογραφία του λαού μας.

Η δίψα να ζήσει πάλι δίπλα στους συμπατριώτεςτης οδήγησε τη νέα και φιλόδοξη Βουλγάρα, Ντιάνα Ντιμιτρόβα, στο δρόμο της επιστροφής στην γενέτειρα της. Τώρα πια, μετά από 10 χρόνια στην Αμερική, είναι ξανά κάτοικος της πόλης Ελίν Πελίν, κοντά στη Σόφια.

Γεννήθηκα σ΄ αυτή την πόλη, η οποία σφράγισε την ύπαρξή μου, λέει εκείνη.Πρόκειται για ένα υπέροχο μέρος και θέλω τα τρία παιδιά μου να μεγαλώνουν εδώ. Επέστρεψα από τις ΗΠΑ πριν τρία χρόνια,με την οικογένειά μου και δεν βρήκα αμέσωςμια θέση εργασίας που να μου αρέσει και να με ικανοποιεί. Άρχισα να δραστηριοποιούμαι κοινωνικά –για παράδειγμα κάναμε μια αίτηση με υπογραφές για τηνκατασκευή μιας νέας παιδικής χαράς, κάναμε και μια εκστρατεία για εθελοντική αιμοδοσία. Τότε ο δήμαρχος της πόλης μου, Ιβάιλο Συμεώνοφ, με κάλεσε στην ομάδα του. Το βασικό επιχείρημα τουδημάρχου ήταν ότι έχει ανάγκη από ανθρώπους που να εργάζονται για το κοινό καλό. Έτσι άρχισα δουλειά ως εμπειρογνώμωνστο τμήμα δημοσίων σχέσεων του δήμου. Το να δουλεύεις στη διοίκηση έχει τα υπέρ και τα κατά του, αλλά έχει έρθει η ώρα οι νέοι και ειδικά αυτοί που έχουν πιο θετικό σκεπτικό, να δώσουν τις δυνάμεις τους στην κρατική διοίκηση. Τα προβλήματα δεν λύνονται εύκολα, αλλά δυστυχώς προέρχονται από μας. Εάν δεν αλλάξουμε τη συμπεριφορά και τη σκέψη μας, τίποτα δεν θα αλλάξει ποτέ. Υπάρχουν πονηροί που δεν τηρούν τους νομούς, κοιτάνε να αποφεύγουν τους φόρους, δεν πληρώνουν τους υπαλλήλους τους – κάτι που έχει συνέπειες αργότερα, αλλά δεν τιμωρούνται. Φταίειη έλλειψη κυρώσεων που παράγει μεγαλύτερο κακό και τα παιδιά μαςσυνηθίζουν μ’ αυτήν την ασυδοσία.

ΟΔήμος Ελίν Πελίν είναι γνωστός με τα πολλά λαϊκά πανηγύρια που διοργανώνονται στην πλατεία της πόλης. Την 6η Απριλίου διοργανώνεται η γιορτή «Στήνουμε χορό με τους Σόπους /κάτοικους της περιοχής/», άρχισαν και οι προετοιμασίες για το έθιμο«Λάζαριτσα», αφιερωμένο στην ημέρα του Αγίου Λαζάρου. Αλλά η μεγαλύτερη εκδήλωση φέτος θα είναι «Η γιορτη των Σόπων» /17 με 23 Ιουνίου/, που θα διεξαχθεί για 50ή φορά. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει αναπαράσταση παλιών εθίμων και παραδόσεων.

Ο δήμος έχει πατριωτικές πρωτοβουλίες και για τους μικρότερους, στις οποίες συμμετέχει και η Ντιάνα. Οργανώνονται τακτικές συναντήσεις του συλλόγου «Εγώ είμαι Βουλγαρόπουλο»,στις οποίες αναφέρονται ονόματα μεγάλων Βουλγάρων από την ιστορία μας.

Δεν μιλάμε αρκετά στα παιδιά μας, τα οποία όμως επιθυμούν να μάθουν περισσότερα για την ζωή και το έργο των ηρώων μας – του Λέβσκι, του Ρακόφσκι, του Μπότεφ», λέει η Ντιάνα Ντιμιτρόβα. Γι’ αυτό ιδρύσαμε τον σύλλογο και έχουμε δυο Κυριακάτικες συναντήσεις κάθε μήνα. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Τον περασμένο μήνα, το θέμα για τονΛέβσκι συγκέντρωσε περισσότερα από 100 παιδιά, τα οποία μας κοίταζαν μεπεριέργεια και περιμέναν να μάθουν περισσότερα.

Η τελευταία συνάντηση τον Μάρτη είχε τίτλο «Ανώνυμοι Ήρωες της κορυφής Σίπκα», ενώ η συνάντηση στις 21 Απριλίου θα είναι αφιερωμένη στην Ράινα Ποπγκεοργκίεβα, γνωστή και ως Ράινα Κνιαγκίνια /Πριγκίπισσα/, σε μια δασκάλα από το Παναγκιούριστε, η όποια έραψε τη σημαία της Απριλιανής Εξέγερσης. Πιστεύουμε ότι πρέπει να μιλάμε περισσότερο για τον ηρωισμό και τη θυσία των προγόνων μας, ελπίζουμε να κατασκευάσουμε και «Αλέα των Βουλγάρων Βασιλιάδων» στην πόλη μας. Θα ζωγραφίσουμε επίσης την πρόσοψη ενός σχολείου με τα πρόσωπα και τα ονόματα των ηγεμόνων και τα χρόνια που ήταν στην εξουσία. Έτσι είναι πιο εύκολο να τα μάθουμε και να υπενθυμίσουμε ότι το κράτος μας ιδρύθηκε πρινδεκατρεισήμιση αιώνες,κάτι με το όποιο θα πρέπει να είμαστε περήφανοιεμείς οι Βούλγαροι.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο