Η εθνική σημαία της Βουλγαρίας έχει τρία χρώματα – άσπρο, πράσινο και κόκκινο – τοποθετημένα κάθετα από πάνω προς τα κάτω. Αυτό λέει το άρθρο 15 του Νόμου περί Βουλγάρικης Εθνικής Σημαίας.

Η ιστορία της βουλγάρικης σημαίας ξεκίνησε το 1862 όταν η τριχρωμία αυτή εμφανίστηκε στις στολές της Πρώτης Βουλγάρικης Λεγεώνας, την οποία οργάνωσε ο επαναστάτης κατά της Οθωμανικής Κυριαρχίας, Γκεόργκι Ρακόβσκι. Για πρώτη φορά τα χρώματα μπήκαν με την σειρά που έχουν σήμερα στη σημαία που σχεδίασε ο έμπορος Ιβάν Παρασκεύοφ, ο οποίος υπηρετούσε τον εθνικό σκοπό στην πόλη Βραΐλα της Ρουμανίας.

Την σημαία έραψε και κέντησε η 14χρονη κόρη του εμπόρου, Στιλιάνα Παρασκεύοβα, λέει η Λίλια Κριβόροβα από το Εθνικό Μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας. Η σημαία ετοιμαζόταν με πλήρη μυστικότητα επί 6 μήνες και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1877.

Το κέντημα της σημαίας είναι ένα όρθιο χρυσό λιοντάρι με κορώνα, το οποίο αποφασίστηκε να εξαλειφτεί μετά την συζήτηση για το Σύνταγμα που έλαβε χώρα αμέσως μετά την Απελευθέρωση (1878).

Στο προσχέδιο του Συντάγματος δεν αναφέρεται η σημαία, συνεχίζει η κυρία Κριβόροβα. Μετά από σύντομη συζήτηση, στις 26 Μαρτίου 1879, οι βουλευτές ψήφισαν το άρθρο 23, με το οποίο νομιμοποίησαν τα χρώματα της εθνικής σημαίας, αφαιρώντας το λιοντάρι. Το 1881 η σημαία της Βραΐλας παραδόθηκε στο Πριγκιπικό παλάτι. Το 1930, 2 χρόνια πριν πεθάνει, η ηλικιωμένη πια Στιλιάνα Παρασκεύοβα κατάφερε να επισκεφτεί το παλάτι και να δει συγκινημένη τη σημαία που κέντησε όταν ήταν κορίτσι. Μέχρι το 1937 η σημαία έφερε την υπογραφή της, αλλά έπειτα αποφασίστηκε να την αφαιρέσουν κι αυτή.

Σήμερα η Σημαία της Βραΐλας βρίσκεται στην ειδική αποθήκη του Μουσείου Στρατιωτικής Ιστορίας μαζί με άλλες πολεμικές σημαίες.

Φυλάσσεται σε ειδικές κλιματολογικές συνθήκες μακριά από το φως της μέρας, εξηγεί η κυρία Κριβόροβα. Η σημαία αυτή έχει συντηρηθεί δυο φορές, το 1965 και το 1984. Εκτέθηκε στο κοινό στις 3 Μαρτίου 2014 σε μια έκθεση, αφιερωμένη στα σύμβολα της βουλγάρικης κρατικής υπόστασης με αφορμή τα 140 χρόνια από την αρχή του Ρωσο-Τουρκικού Απελευθερωτικού για τη Βουλγαρία Πολέμου (1877-1878). Υπάρχει αντίγραφο της σημαίας αυτής, αλλά κι εκείνο δεν είναι μέρος κάποιας μόνιμης έκθεσης.

Η εθνική σημαία παραμένει με την μορφή που αναφέραμε ως το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Το 1947 όταν ψηφιζόταν το Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας το λιοντάρι εμφανίστηκε ξανά, αλλά φυσικά χωρίς κορώνα, ενώ το 1991 η 7^η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση αφαίρεσε το οικόσημο από την σημαία και από τότε δεν έχουν γίνει άλλες αλλαγές.

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν πως η βουλγάρικη σημαία έχει οικόσημο, αλλά αυτό δεν ισχύει, τονίζει η Ατανάσκα Βέλτσεβα, η οποία είναι ιδιοκτήτρια της πρώτης εταιρίας που έχει άδεια για την αναπαραγωγή της βουλγάρικης σημαίας. Το οικόσημο της Βουλγαρίας είναι ξεχωριστό σύμβολο, θεσμοθετημένο από το Σύνταγμα. Επίσης συχνά οι πολίτες χρησιμοποιούν τη φράση «η βουλγάρικη σημαία παράγεται», ενώ η αλήθεια είναι πως η λέξη που χρησιμοποιείται στον Νόμο είναι «αναπαράγεται» και μάλιστα βάσει συγκεκριμένων στάνταρ και κανόνων. Τα χρώματα είναι πολύ συγκεκριμένα φιξαρισμένα βάσει της σκάλας του Παντόν.

Υπάρχουν επίσης συγκεκριμένα κριτήρια για τις κλωστές και για τα στριφώματα. Η εταιρία προτείνει 9 διαστάσεις.

Σημειώνεται μια αύξηση του πατριωτισμού των Βουλγάρων, λέει η κυρία Βέλτσεβα. Απ’ ό, τι φαίνεται οι άνθρωποι θέλουν να γυρίσουν στις παραδόσεις τους και στις εθνικές αξίες. Η μεγαλύτερη σημαία που ανεμίζει στη Βουλγαρία βρίσκεται στη Βάρνα και έχει διαστάσεις 14 επί 23 μέτρα. Δεν πρόκειται για απλή υπόθεση – δεν συνδέουμε απλά 3 κομμάτια πανί. Η δουλειά μου με συναντά με εξαιρετικούς λάτρεις της πατρίδας μου και αυτό με κάνει να πιστεύω πως η Βουλγαρία θα συνεχίσει να υπάρχει πολλούς αιώνες ακόμα.

Φωτογραφίες: BGNES και αρχείο