Ο Πέταρ Βάνεφ είναι ο πρώτος βούλγαρος που πέρασε το Pacific Crest Trail (περνά από τις ΗΠΑ από τα σύνορα με το Μεξικό μέχρι τα σύνορα με τον Καναδά) και το Μονοπάτι των Απαλαχιών Ορέων. Το πάθος του για τα ταξίδια προκλήθηκε από το βιβλίο «Η περιπέτειά μου στο άγριο» /Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail/ της Cheryl Strayed, το οποίο λέει την ιστορία μιας γυναίκας που πέρασε το Pacific Crest Trail για να βρει ξανά τον εαυτό της. Εμπνευσμένος από τις εμπειρίες της ηρωίδας, συγκεντρώνει πληροφορίες και το 2017 αποφασίζει ότι είναι έτοιμος να δεχθεί την πρόκληση και να περάσει με τα πόδια 4240 χιλιόμετρα, γιατί, όπως λέει εάν δεν έκανα αυτό το βήμα, θα λυπόμουν.Προσθέτει ότι η πείρα που είχε ήταν πολύ μικρή, αλλά η προετοιμασία – όσο το δυνατό πιο κατάλληλη. Λίγο μετά την επιστροφή του γίνεται γεγονός και το βιβλίο «Μονοπάτι δια πυρός και σιδήρου», στο οποίο περιγράφει λεπτομερώς τις εμπειρίες του. Σήμερα είναι οδηγός για όλους τους τολμηρούς ονειροπόλους που ακολούθησαν τα βήματά του. Η διαδρομή του Pacific Crest Trail διανύει ερήμους, ψηλά βουνά, δάση. Περνά από ζώνες με διάφορες κλιματικές ιδιαιτερότητες και μεγάλες διαφορές στις θερμοκρασίες. Γι’ αυτό ο Πέταρ Βάνεφ μας συμβουλεύει ότι είναι καλά να έχει κανείς δύο είδη ρουχισμού – για ζεστό και κρύο καιρό:

Στα Απαλάχια η βροχή ήταν πρόβλημα. Εκεί πρέπει να ξέρεις πώς να διατηρήσεις τα πράγματά σου στεγνά. Η απότομη αλλαγή του υψόμετρου με ασταμάτητες ανεβάσεις και καταβάσεις, τα απόκρημνα μονοπάτια εγκυμονούν κίνδυνο με κάθε βήμα.

Δύσκολος και ανυπόφορος στόχος είναι να σχεδιάσεις όλη την πεζοπορία, γιατί δεν μπορούν όλα να προβλεφθούν. Είναι καλά ο ταξιδιώτης να έχει ένα ευέλικτο σχέδιο. Γι’ αυτό ο Πέταρ Βάνεφ δεν μπορεί να πει με ακρίβεια πόσα χιλιόμετρα έχει περάσει την ημέρα. Στην πρώτη του πεζοπορία ήταν 25 – 30 χιλιόμετρα την ημέρα και στη δεύτερη – 30 – 32. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την οικογένειά του, είχε και ανησυχίες:

Οι φόβοι ήταν πολλοί για μένα ως ταξιδιώτης χωρίς πείρα. Φοβόμουν το άγνωστο, αλλά δεν επέτρεψα αυτό να με παρεμποδίσει να ξεκινήσω. Από εκεί και πέρα προχωρούσα με κάθε βήμα. Όλα αρχίζουν με το πρώτο βήμα.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο Βάνεφ συνάντησε νέους ηλικίας 18 χρονών, και ηλικιωμένοι ηλικίας 70, ακόμη και 80 χρονών. Του ενέπνευσαν πίστη ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν χωρίς να περιμένουν τίποτα. Είναι διαφορετικά τα εμπόδια που ο ταξιδιώτης έπρεπε να περάσει:

Μια τέτοια πεζοπορία είναι τεράστια πρόκληση για το σώμα και το πνεύμα. Κάθε νέα πρόκληση μας δίνει νέα εμπειρία, που μπορούμε να χρησιμοποιούμε στο μέλλον – εξηγεί ο Βάνεφ και συνεχίζει. – Το σώμα προσαρμόζεται στην ένταση και τότε η πρόκληση γίνεται παιχνίδι του ψυχισμού. Και πρέπει κανείς να είναι δυνατός και βέβαιος στον εαυτό του στις στιγμές απόγνωσης και αμφιβολίας, για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους και να πραγματοποιήσει το όνειρό του.

Είναι πεπεισμένος ότι παράλληλα με τον δυνατό χαρακτήρα και θέλησή του, ο ταξιδιώτης πρέπει να έχει συγκεκριμένες πηγές, από τις οποίες αντλεί έμπνευση και βεβαιότητα, για να συνεχιστεί μπροστά. Αυτό μπορεί να είναι φωτογραφίες της οικογένειας ή των φίλων του. Για τη σχέση που χτίζεται με τη φύση κατά τις διαρκείς πεζοπορίες, λέει ότι επιτρέπει στο μυαλό να σκέφτεται πράγματα, τα οποία η καθημερινότητα δε μας δίνει χρόνο να σκεφθούμε και να εκτιμήσουμε πολύ περισσότερο αυτό που έχουμε.

Για την πρώτη του πεζοπορία ο Βάνεφ εξασφάλισε μόνος του τα χρήματα και η δεύτερη έγινε πραγματικότητα χάρη σε χορηγούς. Η πείρα του δείχνει ότι το να βρεις τους χορηγούς και να τους πείσεις είναι το πιο δύσκολο μέρος του πρότζεκτ. Τι ακολουθεί εκτός από το γράψιμο νέου βιβλίου για το Μονοπάτι των Απαλαχιών Ορέων;

Μετά το Pacific Crest Trail και το Μονοπάτι των Απαλαχιών Ορέων με περιμένει το Continental Divide. Το συνολικό μήκος των τριών είναι 12 700 χιλιόμετρα περίπου. Το τελευταίο και το μακρύτερο βήμα είναι το Continental Divide, αλλά αν θα είναι το πιο προκλητικό και επικίνδυνο ελπίζω να μάθω το 2019.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο