«Ο Μαργκαρίτο Ντουάρτε σπούδασε λίγο αλλά μορφώθηκε, καταβροχθίζοντας με λογοτεχνικό πάθος κάθε κείμενο μπροστά στα μάτια του. Στα δεκαοχτώ του, ήδη γραφέας στον δήμο, παντρεύτηκε όμορφο κορίτσι, που πέθανε λίγο μετά τη γέννηση της πρώτης κόρης τους». Είναι απόσπασμα του ενδιαφέροντος διηγήματος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «Η αγία». Η ασυνήθιστη ιστορία δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο τον αναγνώστη. Το έργο του Μάρκες ήδη έχει την θεατρική εκδοχή του σε βουλγαρική σκηνή. Οι παραστάσεις μέχρι τώρα είναι 10, οι θεατρικές αίθουσες – κατάμεστες, και οι θεατές παραμένουν αμίλητοι μπροστά στο ταλέντο του ηθοποιού Σβετοζάρ Κνεζόφσκι. Δική του είναι η ιδέα η νέα του ατομική παράσταση να προκαλέσει τον σύγχρονο θεατή να σκεφθεί τέτοια φιλοσοφικά και πνευματικά θέματα. Σκηνοθέτης της παράστασης είναι η καθηγήτρια Ντιάνα Μπορίσοβα, χάρη στην οποία στο θεατρικό έργο βρίσκει θέση το λεπτό χιούμορ, με τον οποίο ο Μάρκες περιγράφει τους ήρωές του. Η παράσταση είναι φορτισμένη με αγάπη και ελπίδα, ότι θα συμβεί το θαύμα - λέει ο νεαρός ηθοποιός Σβετοζάρ Κνεζόφσκι:

Στην παράσταση αυτή βλέπεις τις προσπάθειες ενός νέου ανθρώπου, ο οποίος στρέφεται στο πνευματικό. Ανεβάσαμε την παράσταση με τη σαφή ιδέα ότι η βουλγαρική κοινωνία τώρα χρειάζεται τέτοιες παραμυθένιες ιστορίες, οι οποίες να της δίνουν την αίσθηση για πίστη στο θαύμα. Γιατί το θαύμα τελικά συμβαίνει γύρω μας κάθε μέρα και εμείς δεν το παρατηρούμε. Η ιστορία του Μαργκαρίτο Ντουάρτε και της άφθαρτης κόρης του, καθώς και η επιμονή του στις προσπάθειες του εκείνη να αγιοποιηθεί, στην πραγματικότητα είναι η αφορμή να μιλάμε για όλες τις ανθρώπινες αρετές, που έχει αυτός ο ήρωας. Αυτός ο πατέρας δημιουργήθηκε από τον Μάρκες ακριβώς για να μας δώσει το αίσθημα για ελπίδα. Αυτό που σχολιάσαμε με την καθηγήτρια Μπορίσοβα, ενώ προετοιμάζαμε την παράσταση, είναι ότι οι άνθρωποι όλο και περισσότερο υποχωρούν από τον εσωτερικό κόσμο τους. Γίνονται όλο και πιο επιφανειακοί, όλο και συχνότερα συγκεντρώνονται στα υλικά πράγματα – τα χρήματα, τα ρούχα, τα αυτοκίνητα. Όλο και πιο σπάνια σκέφτονται αν έχουν γίνει καλοί άνθρωποι. Έχω κόρη, που λέγεται Λιούμπα και όταν με ρωτήσουν πώς είναι, τι κάνει, εγώ υποχρεωτικά απαντώ ότι δίνει ενδείξεις ότι θα γίνει καλός άνθρωπος. Είναι το μοναδικό που θέλω ως γονέας γι’ αυτήν. Το μόνο που θέλω είναι να φέρει τις βασικές αρετές της ανθρώπινης κοινωνίας, που υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες – συμπόνια αγάπη, σεβασμό για τις πνευματικές αξίες.

Όλα αυτά υπάρχουν στη ζωή μας και εμείς ασταμάτητα προσπαθούμε να μην τους δίνουμε σημασία, λέει ο Κνεζόφσκι και συμπληρώνει ότι μέσω των ατομικών παραστάσεων προσπαθεί να υπενθυμίσει ακριβώς αυτές τις αρετές:

Εδώ δεν έχει θέση για εγωκεντρισμό και εγωισμό. Όταν βγω στη σκηνή και μετά, όταν ακούσω τα σχόλια του κοινού, εγώ ο ίδιος νιώθω σκεπτικός. Η ικανοποίηση ότι έκανα τη δουλειά μου με κάνει να νιώθω θαυμάσια. Υπάρχει ορισμένη ενέργεια που είναι μαζί μου στην πορεία των χρονών και νιώθω ευτυχισμένος και επιτυχημένος άνθρωπος. Είναι γεγονός ότι όταν επισκέφθηκα το Βατικανό, λόγω της θεατρικής μου έρευνας πριν από την παράσταση, ο Πάπας Φραγκίσκος μου έδωσε την ευλογία του για αυτό που κάνω. Μετά μίλησα στην πλατεία με έναν από τους καρδινάλιους. Έλαβα και τη δική του ευλογία για την παράσταση. Σε όλη μου διαμονή στο Βατικανό αντιμετώπισα πολλή φιλοξενία και χαρά.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο