Η γεωγραφική απόσταση μεταξύ της Βουλγαρίας και της Ιαπωνίας είναι μεγάλη και ίσως αυτός να είναι ο λόγος, για τον οποίο εκεί κατοικούν μόνο 400 Βούλγαροι. Οι ιστορίες τους όμως είναι ενδιαφέρουσες και συνήθως εκφράζουν θαυμασμό για τη χώρα που τους φιλοξενεί, η οποία κατάφερε μετά τις καταστροφές του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου να γίνει οικονομική δύναμη παρά την ελάχιστη επικράτεια, την έλλειψη πρώτων υλών με πρώτο το νερό και τις φυσικές καταστροφές όπως σεισμοί και τσουνάμι.

Στην Ιαπωνία ζει και έκανε οικογένεια η συγγραφέας και διπλωμάτης Γιουλιάνα Αντόνοβα-Μουράτα. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε το 2016 και λεγόταν «Μόσι, μόσι Γιαπωνία». «Μόσι» στα γιαπωνέζικα σημαίνει «παρακαλώ», όπως το εννοούμε όταν σηκώνουμε το τηλέφωνο, αλλά στα γιαπωνέζικα έχει και την σημασία της έκφρασης «Μπορώ να σας βοηθήσω;». Το καινούριο βιβλίο της κυρία Αντόνοβα-Μουράτα λέγεται «Ούκι, ούκι Γιαπωνία» με την έμφαση στην λέξη «ούκι» που χρησιμοποιούν οι Ιάπωνες για να εκφράσουν την συμπάθεια και την εμπιστοσύνη τους σε κάποιον.

Οι Ιάπωνες αγαπούν τη χώρα τους, λέει η συγγραφέας. Μπορεί η ζωή τους να είναι δύσκολη λόγω των συνθηκών, αλλά για κείνους η πατρίδα τους είναι το πιο πλούσιο και όμορφο μέρος της γης. Η επιτυχία τους οφείλεται κυρίως στο ότι εκτιμούν και διατηρούν την καθαριότητα, στο ότι είναι πολύ καλλιεργημένοι, και ανεκτικοί, ειδικά όσον αφορά την θρησκευτική ελευθερία. Επίσης είναι πολύ ενωμένοι όταν έχουν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες. Εκεί κανείς δεν είναι υπεροπτικός ή επιθετικός. Οι άνθρωποι είναι υπομονετικοί, εργατικοί και συμβάλλουν στην συλλογική πρόοδο ειδικά όταν γίνεται λόγος για την οικογένεια. Σ’ αυτόν τον τομέα οι Βούλγαροι μοιάζουν στους Ιάπωνες κι εκείνοι μας το αναγνωρίζουν και μας σέβονται γι’ αυτό. Η Βουλγαρία και η Ιαπωνία δεν έχουν μεγάλες διαφορές. Κι εκεί υπάρχουν απλοί άνθρωποι, συμπαθητικοί που κάνουν πράγματα ευχάριστα. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις ίδιες ανάγκες – θέλουμε να μας αγαπούν, να έχουμε αξιοπρεπή ζωή, να μπορούμε να ταξιδεύουμε. Αυτό όμως που μου κάνει πραγματικά εντύπωση είναι το ότι οι Ιάπωνες αισθάνονται αγάπη για τους Βουλγάρους. Μας θεωρούν έξυπνους και όμορφους, γνωρίζουν αρκετά για τους διανοούμενούς μας. Και γι’ αυτό με λυπεί όταν βρίσκομαι στη Βουλγαρία να ακούω πως μιλάμε μεταξύ μας. Στην Ιαπωνία κανείς δεν επιτρέπει στον εαυτό του να μιλά άσχημα. Για εκείνους η γλώσσα έχει δύναμη και έχουμε ευθύνη για το πώς επιλέγουμε να την χρησιμοποιούμε. Η αρνητική ενέργεια που εκπέμπουμε επηρεάζει τους άλλους, αλλά και εμάς τους ίδιους. Τα άσχημα λόγια μας αρρωσταίνουν. Η ζωή στη Βουλγαρία δεν είναι εύκολη, αλλά θα νιώθουμε καλύτερα αν προσπαθήσουμε να μην είμαστε τόσο κριτικοί. Ειδικά το ότι θίγουμε ή βρίζουμε τους άλλους είναι θλιβερό, γιατί εμποδίζει την ευημερία μας.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα