Απόψε είναι η δεύτερη παράσταση της όπερας «Παλιάτσοι» - από κοινού παραγωγή της Όπερας της Στάρα Ζαγκόρα και του τσίρκου «Μπαλκάνσκι». Τον Κάνιο υποδύεται ο Κάμεν Τσάνεφ, ένας από τους πιο αξιοσημείωτους τενόρους της Βουλγαρίας.

Μετά από 25 χρόνια στη σκηνή όπερας, ρεπερτόριο με πάνω από 30 πρωταγωνιστικούς ρόλους και επιτυχημένες παραστάσεις στα πιο διάσημα θέατρα όπερας στον κόσμο, ο Κάμεν Τσάνεφ εξακολουθεί να λέει ότι είναι συνηθισμένος άνθρωπος, ο οποίος αγαπά τη δουλειά του και προσπαθεί να την κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η πρώτη εμφάνισή του είναι στην Όπερα Σόφιας, στον ρόλο του Ριγκολέτο της ομώνυμης όπερας του Βέρντι. Μετά από πέντε σεζόν γίνεται σολίστ της Όπερας Πράγας και δύο χρόνια αργότερα εγκαθίσταται στη Βιέννη και αποφασίζει να γίνει ελεύθερος επαγγελματίας. Γεννήθηκε στην πόλη Σλίβεν, όπου τελειώνει το Γαλλικό Λύκειο. Σπουδάζει στην Εθνική Μουσική Ακαδημία – πρώτα στην τάξη της καθηγήτριας Σίμα Ιβανόβα και στη συνέχεια – ως μαθητής της Κωνστάντσα Βάτσκοβα.

Μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξή μου διαδραμάτισε επίσης το «Εκπαιδευτικό θέατρο» στην πόλη Σλίβεν – λέει ο διάσημος τενόρος. Το θέατρο αυτό ιδρύθηκε χάρη στον κ Γκεόργκι Γιορντανόφ – για μένα είναι ο καλύτερος υπουργός Πολιτισμού που είχαμε. Να τραγουδάς στη σκηνή, ενώ μαθαίνεις, ήταν χρυσή ευκαιρία. Δυστυχώς οι νυν φοιτητές δεν έχουν αυτή την ευκαιρία. Τελειώνοντας την Ακαδημία, είχα ήδη 4-5 μεγάλους ρόλους. Μετά συνέχισα τις σπουδές μου ως μαθητής της Αλεξάντρίνα Μίλτσεβα στην Ακαδημία «Μπορίς Χρίστοφ» στη Ρώμη. Νομίζω ότι το βασικό που με διαμόρφωσε ως καλλιτέχνη είναι η σκηνή. Δεν υπάρχει βουλγαρικό θέατρο όπερας, στο οποίο να μην έχω τραγουδήσει στην αρχή της σταδιοδρομίας μου– Μπουργκάς, Βάρνα κλπ.

Arena di Verona, Staatsoper Wien, Teatro la Fenice στη Βενετία, Deutsche Oper στο Βερολίνο, Teatro Liceo στη Βαρκελώνη … Είναι μόνο ένα μέρος των μεγάλων θεάτρων όπερας, με τα οποία ο Κάμεν Τσάνεφ έχει συνδέσει το όνομά του. Πού στον κόσμο βρίσκεται η αγαπημένη σκηνή και το αγαπημένο κοινό του;

Έχω πάντοτε πει ότι η Deutsche Oper στο Βερολίνο είναι «το δικό μου θέατρο». Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά εκεί έχω νιώσει πιο ελεύθερα. Καθώς και στο Teatro dell’Opera στη Ρώμη. Πριν από μερικές σεζόν έκανα αρκετούς ρόλους εκεί. Βεβαίως και η Όπερα Σόφιας, απ’ όπου άρχισε η πορεία μου. Συμβαίνει στον κόσμο να συναντώ στη σκηνή άλλους βουλγάρους τραγουδιστές όπερας – τον Κίριλ Μανόλοφ, μεγάλο φίλο μου, τη Μαριάνα Πέντσεβα και άλλους βουλγάρους καλλιτέχνες. Ανάμεσα στους συνθέτες που προτιμώ είναι ο Πουτσίνι. Ένας από τους αγαπημένους ρόλους μου είναι του Des Grieux της όπερας «Μανόν Λεσκώ», ίσως γιατί ήταν το ντεμπούτο μου στην Staatsoper της Βιέννης. Νομίζω ότι είναι ένας από τους «ευτυχείς» μου ρόλους.

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο λάθος είναι να σκέφτεσαι ότι έχεις φτάσει στην κορυφή. Απλώς πρέπει να διασκεδάζουμε και να ερμηνεύουμε τη μουσική των συνθέτων, που είναι «οι κορυφές». Εμείς είμαστε μόνο ερμηνευτές. Το μυστικό είναι να είσαι αληθινός, να αναπλάθεις τους χαρακτήρες και την ιδιοφυή μουσική με τη φωνή σου. Είμαστε μεσολαβητές μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού, ο οποίος δείχνει την ομορφιά μέσω των φωνών μας.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα