Οι ακροατές της ΒΕΡ γνωρίζουν καλά την ευχάριστη φωνή του αθλητικού δημοσιογράφου Τεοντόρ Τσερέσεβ από τα ρεπορτάζ του για τα αθλητικά γεγονότα στη Βουλγαρία και τον κόσμο τα οποία ήταν πάντα ενημερωτικά και ενδιαφέροντα, με μια δόση χιούμορ. Ο Τεοντόρ Τσερέσεβ ξεκίνησε να ασχολείται με την αθλητική δημοσιογραφία μετά από ένα σταζ στην εφημερίδα «Ραμπότνιτσεσκο ντέλο» όπου έκανε γραφιστικά. Από εκεί τον κάλεσαν στην αθλητική σύνταξη της εφημερίδας όπου πέρασε 2 χρόνια.

«Ξεκίνησα δουλειά στις 15 Ιουλίου 1980, θυμάται ο δημοσιογράφος. Την επόμενη μέρα ξεκίνησε η Ολυμπιάδα στη Μόσχα. Από την εφημερίδα αναχώρησε ομάδα δημοσιογράφων να την καλύψει. Με συμπεριλάβανε και μένα και «με πετάξανε στα βαθιά». Έπρεπε να γεμίζουμε την τελευταία σελίδα της εφημερίδας με ρεπορτάζ, μιλάμε για πολλή δουλειά αλλά οι δυσκολίες με σκληραγώγησαν».

Η αθλητική δημοσιογραφία γοήτευσε τον Τεοντόρ Τσερέσεβ με την μοναδικότητα κάθε στιγμής. Στον αθλητισμό τίποτα δεν επαναλαμβάνεται. Κάθε αθλητική συνάντηση είναι ανεπανάληπτη και δίνει δυνατότητες για επαφές με πολλούς αθλητές από διάφορα αθλήματα. Άσε που επισκέπτεσαι τόσες πολλές χώρες. Ο Τσερέσεβ διασχίζει τον κόσμο από την Αυστραλία ως τον Καναδά και από την Κίνα ως την Αργεντινή. Καλύπτει 9 Ολυμπιάδες – 6 θερινές και 4 χειμερινές.

Μια από τις συναντήσεις που τον συγκίνησαν ήταν στην Ατλάντα το 1996 όταν πήρε αυτόγραφο από τον Μοχάμεντ Άλι, ναι μεν ηλικιωμένο και πάσχοντα από πάρκινσον αλλά φιλικό και καλοπροαίρετο.

Το επάγγελμα του αθλητικού ρεπόρτερ έχει ένα σωρό προκλήσεις όπως οι ατελείωτες βάσεις δεδομένων τις οποίες πρέπει να ξεφυλλίσεις με νίκες και ήττες περασμένων χρόνων ή το στρες να πρέπει να περνάς γρήγορα από αίθουσα σε αίθουσα και να καλύπτεις διάφορα αθλήματα.

«Όταν εργαζόμουν δεν είχα χρόνο να σκέφτομαι, λέει ο κύριος Τσερέσεβ. Στην Ολυμπιάδα στο Ρίο ντε Τζανέιρο ήμουν μόνος. Κάτι τέτοιο συνέβαινε για πρώτη φορά. Αναγκαζόμουν να παρευρίσκομαι σε 4 αγώνες σε διάφορες γειτονιές της πόλης. Κάλυπτα στίβο, ρυθμική γυμναστική, μποξ και πάλη. Δυσκολίες, κούραση, άγχος όλα ξεχνιούνται χάρη στα έντονα συναισθήματα και ειδικά όταν κερδίσει η πατρίδα σου. Ταυτόχρονα έχεις το προνόμιο να βλέπεις τα πάντα «ζωντανά».

Ο Τεοντόρ Τσερέσεβ ήρθε στη ΒΕΡ το 1997 έχοντας πείρα σε διάφορες εφημερίδες. Εκεί έμαθε την αθλητική ορολογία.

«Πάντα επέμενα στα σωστά βουλγάρικα, λέει ο δημοσιογράφος. Πολλοί συνάδελφοι προσπαθούν να αυτοσχεδιάζουν αλλά η δουλειά στην εφημερίδα σε μαθαίνει να γράφεις σωστά για να μπορείς έπειτα να το εκφράσεις και με τη φωνή σου. Από την άλλη υπάρχουν βαρετοί αγώνες που εξαρτάται από τον ρεπόρτερ να τους αποδώσει με ενδιαφέρον τρόπο έτσι ώστε να μην χάσει τον ακροατή. Κάποτε έναν συνάδελφο, που δεν ήταν αθλητικός ρεπόρτερ, τον έστειλαν να καλύψει έναν αγώνα και την επόμενη μέρα έγραψε στην εφημερίδα – η τάδε ομάδα έναντι της τάδε ομάδας 0:0. Κι από κάτω: «για έναν αγώνα στον οποίο δεν συνέβη τίποτα δεν έχει τι να γράψει κανείς». Εκπληκτικό σχόλιο αλλά στο ραδιόφωνο δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Από την άλλη κανένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να είναι μεροληπτικός. Όταν ήμουν φοιτητής ήμουν οπαδός μιας συγκεκριμένης ομάδας ποδοσφαίρου όμως εργαζόμενος ως δημοσιογράφος έπρεπε να καλύπτω όλους τους αγώνες και έμαθα πως όλοι οι αθλητές και οι προπονητές είναι οι ίδιοι – άνθρωποι που θέλουν να νικήσουν και καταβάλλουν την απαραίτητη προσπάθεια για να το πετύχουν. Άλλος τα καταφέρνει καλύτερα τη μια φορά, την επόμενη είναι πιο ευάλωτος και χάνει αλλά χαίρονται με τον ίδιο τρόπο όταν σηκώνουν το τρόπαιο. Οι θεατές δεν πρέπει να επιτρέπουν ο αθλητισμός να τους χωρίζει».

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο