Ο Κωνσταντίν Κόστοφ είναι τζαζ πιανίστας, που δίνει συναυλίες και διδάσκει στο Hochschule Musik und Theater München –το Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών του Μονάχου. Έχει δώσει συναυλίες σε πολλές πόλεις της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, καθώς και στη Ρωσία, την Ιταλία και τη Βουλγαρία. Ξέρει γερμανικά, αγγλικά, πολωνικά, ρωσικά, σερβικά, λίγο ιαπωνικά. Στα τέλη Απριλίου ο Κωνσταντίν συμμετείχε στο πρότζεκτ συναυλιών Jazz Migrations, το οποίο παρουσιάζει βουλγάρους πιανίστες, που ζουν στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια ο Κωνσταντίν εργάζεται στην Πολωνία, όπου παίζει ενεργά μαζί με πολωνούς τζαζ μουσικούς. Με δύο από αυτούς ήταν στη σκηνή του τζαζ φόρουμ-Στάρα Ζαγκόρα πριν λίγες μέρες. Πρόκειται για την τραγουδίστρια Agnieszka Hekiert και τον Cesary Konrad (κρουστά), καθώς και για τον Ραντοσλάβ Σλάβτσεφ (μπάσο). Λέει ότι προτιμά τη modern jazz, crossover jazz, folk jazz, τους ασύμμετρους ρυθμούς και την ανατολική μελωδία.

Ο Κωνσταντίν γεννήθηκε στη Βράτσα, σε μια οικογένεια, που του εξασφάλισε θαυμάσιο περιβάλλον για ανάπτυξη, όπως λέει ο ίδιος. Στα νεανικά του χρόνια, ο πατέρας του σπούδασε τρομπέτα στη Μουσική Ακαδημία στη Σόφια, αλλά αποφοίτησε νομικά. Ο Κωνσταντίν ξεκινά μαθήματα πιάνου στην γενέτειρά του κοντά στον καθηγητή Πετάρ Καραγκένοφ και συνεχίζει την εκπαίδευσή του στο Πλέβεν.

Τότε υπήρχαν ειδικοί που γύριζαν τις μουσικές σχολές σε ολόκληρη τη χώρα, επιλέγοντας παιδιά, με τα οποία να εργάζονται, λέει ο ίδιος. Τότε υπεύθυνη για τη Βράτσα ήταν η Έλενα Καραμίσεβα - καθηγήτρια πιάνου στο Μουσικό Σχολείο του Πλέβεν. Έγινα μαθητής της και μετά συνέχισα στην τάξη της στο Μουσικό Σχολείο. Ήδη πριν φύγω για το Πλέβεν, ανακάλυψα την τζαζ. Μετά τις αλλαγές του 1989, ο Μίλτσο Λεβίεφ επέστρεψε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, είχε μια σειρά συναυλιών και ήρθε στη Βράτσα. Ερμήνευσε Rhapsody in Blue του Γκέρσουϊν , έργο για πιάνο και ορχήστρα με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βράτσα.Τότε για πρώτη φορά άκουσα έναν πιανίστα να παίζει ζωντανή τζαζ και αγάπησα αυτή τη μουσική. Αργότερα, στη Μουσική Ακαδημία της Σόφιας ήμουν στην τάξη της καθηγήτριας Γιούλια Τσένοβα – καλλιτέχνιδα και ενδιαφέρουσα συνθέτρια, είχα καλές επαφές μαζί της. Αργότερα έφυγα για το Μόναχο, το όνειρό μου ήταν να γίνω μαθητής του Λεονίντ Τσίζικ – ενός πραγματικά μεγάλου τζαζίστα στο πιάνο. Ήταν πολύ δύσκολο να μπεις στην τάξη του, και ήταν μεγάλη χαρά που έγινα μαθητής του. Μαζί του έχω μια ιδιαίτερη σχέση, είναι σαν πατέρας μου. Και μέχρι σήμερα βλεπόμαστε, συζητάμε, παίζουμε.

Μετά την αποφοίτησή του από την Ακαδημία του Μονάχου, από το 2008 ο Κωνσταντίν διδάσκει τζαζ πιάνο. Διδάσκω επίσης combo, τρίο και διάφορα συγκροτήματα και η κατεύθυνση είναι η σύγχρονη τζαζ και οι ασύμμετροι ρυθμοί, λέει ο ίδιος. Αγαπά τους βουλγάρους κλασικούς, έτσι οι συνθέσεις του είναι συχνά πάνω σε θέματα των έργων τους.

Ένα από τα πρότζεκτ του Κωνσταντίν ονομάζεται Consolation /παρηγοριά/, περιλαμβάνει εννέα έργα και είναι αφιερωμένο στα δύο παιδιά του, που τα τελευταία χρόνια ζουν χίλια χιλιόμετρα μακριά του.

Είναι μισά ιάπωνες, μισά Ρομά - όπως και εγώ είμαι Ρομά. Αλλά δεν το ξέρουν γιατί ήταν μικρά... Γι’ αυτό επέλεξα να τους το πω με ένα ειδικό κομμάτι που έγραψα - «Σουκάρ» που σημαίνει «όμορφο» στη μητρική μου γλώσσα.

Ο Κωνσταντίν πιστεύει ότι ιδιαίτερης σημασίας είναι ο τρόπος, με τον οποίο παίζει ο μουσικός. Δείχνει τι άνθρωπος είναι, πώς συμπεριφέρεται, ποια είναι η φιλοσοφία και η αισθητική του. Για το πρότζεκτ Jazz Migrations τον Απρίλιο επέλεξε να παίξει μαζί με τον Χρίστο Γιότσοφ – ντραμς και τον Ντιμίταρ Καραμφίλοφ – κοντραμπάσο. Για μένα ο Χρίστο είναι ένας καταπληκτικός μουσικός, είναι επίσης πολύ καλός συνθέτης. Με τον ίδιο και με τον Μίτκο βρήκαμε αμέσως μια κοινή γλώσσα στη σκηνή και είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσουμε να παίζουμε μαζί.