Είναι Πάσχα! Η Ανάσταση είναι η μεγαλύτερη γιορτή για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που ονομάζεται επίσης Εορτή των Εορτών. Θεωρείται ως το μεγαλύτερο, το πιο χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας. Την ημέρα αυτή γιορτάζεται η ανάσταση του Υιού του Θεού από τον κόσμο των νεκρών. Μέσω της θυσίας του πήρε πάνω του τις αμαρτίες της ανθρωπότητας και με την Ανάστασή Του έδωσε στους ανθρώπους ελπίδα για ζωή μετά τον θάνατο.

Σε όλη τη Βουλγαρία το βράδυ της Ανάστασης ο κόσμος πηγαίνει στον ναό με κερί στο χέρι, σύμβολο της πίστης και της ελπίδας. Η  Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως γίνεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Κατά την διάρκεια της Λειτουργίας, στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα, σβήνουν τα φώτα της εκκλησίας και ο ιερέας προβάλλει στην Ωραία Πύλη, κρατώντας σε κάθε χέρι από μία δεσμίδα τριάντα τριών κεριών με το Άγιο Φως, και ψάλλοντας το «Δεύτε λάβετε Φως…». Στη συνέχεια ιερείς, ψάλτες και πιστοί βγαίνουν στο περίβολο της εκκλησίας, όπου γίνεται η ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αναστάσεως και ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος». Το Πάσχα γιορτάζεται τρεις μέρες – από την Κυριακή έως την Τρίτη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι χριστιανοί εισέρχονται στις εκκλησίες και προσεύχονται ταπεινά για να λάβουν ευλογία και σωτηρία για τις ψυχές τους.

Την Κυριακή το πρωί με Θεια Λειτουργία η εκκλησία και ο κόσμος γιορτάζουν την Ανάσταση – ο ναός είναι διακοσμημένος, οι άνθρωποι έχουν φορέσει τα γιορτινά τους ρούχα, όλα πλημμυρίζουν από φως. «Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν...» - ξεκινά η Πασχαλινή Θεια λειτουργία. Ο υφηγητής Κωσταντίν Νούσεφ – καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Σόφιας, λέει ότι η αληθινή πίστη φέρνει τους ανθρώπους κοντά, ενώ η ψεύτικη και υποκριτική είναι η αιτία για διαφορές και χωρισμούς.

Στην γιορτή αυτή όλα τα σύμβολα, όλη η πνευματική εμπειρία, η λειτουργία και η προσευχή σχετίζονται με τη νίκη της ζωής επί του θανάτου. Γιορτάζουμε την αναβίωση, την αποκατάσταση, την εξύψωση του ανθρώπου στην αξιοπρέπεια και την πραγματική πλήρη ύπαρξή του. Έτσι οι πρόγονοί μας κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης επέλεξαν την γιορτή αυτή για να γιορτάσουν ακριβώς αυτήν την αναγέννηση του βουλγαρικού έθνους και να αποκαταστήσουν την αληθινή αξιοπρέπεια της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, κάτι, το οποίο έγινε στον βουλγαρικό Ναό του Αγίου Στεφάνου στην Κωνσταντινούπολη. Σε ιστορικό, πνευματικό και πολιτισμικό πλάνο βλέπουμε τη σημασία αυτού του μεγάλου χριστιανικού γεγονότος και το συμβολισμό που φέρνει. Εμείς, οι Βούλγαροι, ως χριστιανοί, έχουμε κληρονομήσει μια πνευματική παράδοση, που σχετίζεται με την πίστη. Ανεξάρτητα από το πόσο κοντά είμαστε στην Εκκλησία και αν τηρούμε τους κανόνες της, οι άνθρωποι αισθάνονται την καλή διάθεση και η γιορτή αφήνει ίχνη στις αναμνήσεις των παιδιών και γιορτάζεται με μεγάλη χαρά στην οικογένεια. Έτσι, από γενιά σε γενιά μεταδίδεται η παράδοση της πίστεως και της συμμετοχής στη Θεία Λειτουργία, η πνευματική διάθεση που σχετίζεται με την γιορτή. Η χριστιανική πίστη είναι η πίστη στον αναστημένο Χριστό και μας δίνει πνευματική δύναμη. Όπως λέει ο απόστολος Παύλος, αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, το κήρυγμά μας είναι βεβαίως μάταιο και η πίστη μας είναι μάταιη. Η πίστη σας είναι άχρηστη,·είστε ακόμη στις αμαρτίες σας. Σήμερα είμαστε λίγο απομακρυσμένοι από την πνευματική ζωή, από την εκκλησία, από αυτή τη μυστικιστική εμπειρία. Αλλά σε μια ή άλλη μορφή είμαστε συνδεδεμένοι με αυτή, επειδή έχει αλλάξει εντελώς τον κόσμο και τις αντιλήψεις για τη ζωή της ανθρωπότητας. Η Ανάσταση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της χριστιανικής κουλτούρας και ολόκληρου του πολιτισμού μας.

Την παραμονή της γιορτής η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία επανέλαβε την έκκλησή της στους τρεις βασικούς πνευματικούς θεσμούς – την οικογένεια, την εκκλησία και το σχολείο, να ενώσουν τις προσπάθειές τους μαζί για να προωθήσουν την αληθινή πνευματική εκπαίδευση για να μεγαλώσουν τα παιδιά σε ένα πιο ασφαλές από πνευματική άποψη περιβάλλον, είπε ακόμα ο υφηγητής Νούσεφ. Μας χαροποιεί το γεγονός ότι όλο και περισσότερες νέες οικογένειες με τα παιδιά τους έρχονται στην εκκλησία και τηρούν τις παραδόσεις, επειδή συνειδητοποιούν την πνευματική υποστήριξη και βοήθεια που μπορούν να λάβουν από την πίστη.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: BGNES