Εκεί όπου εργάζονται περισσότερες γυναίκες υπάρχει και περισσότερη βία. Αυτό δείχνει ανάλυση των στοιχείων από έρευνα του Ινστιτούτου Κοινωνικών και Συνδικαλιστικών Ερευνών (ΙΚΣΕ) της KNSB, δηλαδή της Ομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων Βουλγαρίας (ΟΑΣΒ). Σύμφωνα με την έρευνα, το 40% των εργοδοτών ανησυχούν για τη βία και την παρενόχληση στον χώρο εργασίας, αλλά μόνο το 25% από αυτούς έχουν λάβει προληπτικά μέτρα για την αποφυγή της σωματικής και της ψυχολογικής βίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας έγιναν γνωστά κατά τη διάρκεια εθνικής συνδιάσκεψης με θέμα «Όχι στη βία στον χώρο εργασίας», την οποία διοργάνωσε ανήμερα της 8^ης Μαρτίου η Επιτροπή για την Ισότητα, την Οικογένεια, τις Γυναίκες και τα Παιδιά προς την ΟΑΣΒ.

Από το Συνδικάτο των Δασκάλων της Βουλγαρίας υπενθύμισαν πως την πρώτη θέση όσον αφορά το άγχος και την παρενόχληση κρατά το επάγγελμα των δασκάλων και έπειτα ακολουθούν αυτά των γιατρών και των δημοσιογράφων. Οι αιτίες είναι κοινωνικές και οικονομικές και πρώτα απ’ όλα το αρνητικό κοινωνικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από ανεργία και φτώχεια, ανασφάλεια και εγκληματικότητα όπως και η έλλειψη αυτοσυγκράτησης μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Η σωματική και η ψυχολογική παρενόχληση στον χώρο εργασίας έχουν αυξηθεί και γι’ αυτό τα συνδικάτα προτείνουν να εγκριθεί Νόμος που να τις αποτρέψει.

«Για τη Βουλγαρία η έννοια «βία στον χώρο εργασίας» είναι καινούρια, αλλά αυτό δεν ισχύει για τα φαινόμενα που ορίζει», είπε ο διδάκτωρ Λιούμπεν Τόμεφ, διευθυντής του ΙΚΣΕ.

Το πρόβλημα με τη βία κατά των γυναικών στον χώρο εργασίας δεν είναι προσωπικό, αλλά δομικό και προέρχεται από τους πατριαρχικούς χρόνους, συνέχισε εκείνος. Σήμερα όμως εμβαθύνει λόγω του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου που εμπορευματοποιεί την εκμετάλλευση της γυναικείας εργασίας. Ταυτόχρονα παραβιάζει τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Οι ενδείξεις της σωματικής και της ψυχολογικής παρενόχλησης είναι η άγαρμπη συμπεριφορά και η κακοποίηση. Τα στοιχεία δείχνουν πως 7.5% των ερωτηθέντων έχουν υποστεί σωματική βία τους τελευταίους 12 μήνες. Μερικές φορές τα ψυχολογικά τραύματα είναι πιο επικίνδυνα από τα σωματικά, ενώ η αρνητική επίδραση στην οικονομία είναι η χαμηλή παραγωγικότητα, οι απουσίες λόγω ασθένειας, οι συχνές αλλαγές στο προσωπικό, η πρόωρη συνταξιοδότηση κλπ. 18% από τους ερωτηθέντες σημείωσαν πως έχουν βιώσει στρες στο χώρο εργασίας τους, συνδυασμένο με σωματικές βλάβες, οι οποίες έχουν οδηγήσει το 10% από αυτούς τους ανθρώπους να περάσουν από θεραπεία. Όταν υπολογιστούν και οι έμμεσες βλάβες, γίνεται σαφές πως το στρες στον χώρο εργασίας κοστίζει ακριβά στην κοινωνία μας. Η οργή, το να αισθάνεσαι αβοήθητος και ο φόβος συχνά μεταφέρονται και στα άλλα μέλη της οικογένειας.

Η βία στον χώρο εργασίας συνδέεται και με άλλα ζητήματα όπως η εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργασίας και η υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων εργασίας των εργαζομένων.

Η βία είναι συνυφασμένη με την καθημερινότητά μας, λέει ο αντιπρόεδρος του ΟΑΣΒ, Πλάμεν Νάνκοφ. Συνήθως μας είναι δύσκολο να την εντοπίσουμε και να την κατακρίνουμε. Τα προβλήματα αρχίζουν ήδη από τον παιδικό σταθμό, περνάνε στα σχολεία, στον χώρο εργασίας, στη Βουλή, στα ΜΜΕ, στον δρόμο, όπου ο καθένας λύνει τις διαφορές του με τους άλλους αυτοχείρως. Πρόκειται για νίκη της βίας κατά του πολιτισμού. Όταν κάποιος παρενοχλεί σωματικά ή ψυχολογικά κάποιον συνάδελφό του πρέπει να δίνει λόγο μπροστά στο δικαστήριο. Αν κάποιος μου απαγορέψει να δουλεύω και μείνω στον δρόμο και δεν μπορώ να συντηρώ την οικογένειά μου, αυτό επίσης είναι βία στον χώρο εργασίας. Αν ο εργοδότης μου με ασφαλίζει σε ποσό μικρότερο από τον μισθό μου, μου στερεί την ιατρική μου περίθαλψη και το δικαίωμά μου να μπορώ να δανειστώ. Μακάρι να σταματήσουμε αυτές τις μορφές βίας όσο ακόμα μπορούμε, γιατί αλλιώς θα πάψουμε να είμαστε κράτος δικαίου και θα ισχύσει ο νόμος της ζούγκλας, όπου κερδίζει ο πιο δυνατός.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα