Έχετε κουραστεί από αμερικανικές κινηματογραφικές επιτυχίες, γεμάτες με ειδικά εφέ και γυρισμένες με τεράστιους προϋπολογισμούς; Η αγορά είναι γεμάτη από παρόμοια έργα, επειδή φέρνουν τα περισσότερα έσοδα στους διανομείς. Το ερώτημα τι ακριβώς θέλει το κοινό τρομάζει τους παραγωγούς και τους σκηνοθέτες, επειδή γνωρίζουν ότι παρά την καταναλωτική κοινωνία, στην οποία ζούμε, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν είναι ενθουσιασμένοι με τις ταινίες με προβλέψιμες ιστορίες και καλό τέλος. Και μάλιστα έχουν απομακρυνθεί από έναν από τους ορισμούς για τον κινηματογράφο, σύμφωνα με τον οποίο, είναι μια τέχνη που συνδυάζει ήχο και εικόνα, κάνοντάς τους μια μορφή έκφρασης με μεγαλύτερη επίδραση. Μπορεί να αγγίξει διάφορα προβλήματα ή καταστάσεις που έχουν σημασία για την κοινωνία ή τους ανθρώπους. Βρίσκουμε ακόμα τέτοια δείγματα τόσο στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, όσο και ανάμεσα στις ταινίες μικρού μήκους. Θα δώσουμε προσοχή σε ένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους που γυρίστηκαν με κινητό τηλέφωνο. Ποιος είναι ο στόχος και πώς γεννιέται η ιδέα για το φόρουμ «Σινεμά στην παλάμη» εξηγεί ο κριτικός κινηματογράφου Αλέξανταρ Ντόνεφ:

Είναι η ιδέα του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του πολιτιστικού συλλόγου «Ντόμπρι Βοϊνίκοφ» στο Σούμεν, Νικολάι Νικόλοφ, ο οποίος είναι οπαδός του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Για μένα δεν υπάρχει σαφής διαχωριστική γραμμή μεταξύ των διαφόρων ειδών ταινιών. Στον σύγχρονο επαγγελματικό κινηματογράφο υπάρχουν πολλές ταινίες που χρηματοδοτούνται και δημιουργούνται σε ανεξάρτητη βάση, αλλά παρ’ όλα αυτά έχουν μεγάλο αριθμό θεατών. Επί του παρόντος μπορεί να πει κανείς ότι το κοινό μοιράζεται σχεδόν ισομερώς μεταξύ των ταινιών που χρηματοδοτούνται από το κράτος και εκείνων που πραγματοποιούνται με διάφορες μορφές ιδιωτικής χρηματοδότησης. Νομίζω ότι οι ερασιτέχνες κινηματογραφιστές και οι ταινίες που κάνουν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους, για να παρουσιάσουν τις ικανότητές τους, για να εκδηλωθούν μέσα από τα κινηματογραφικά εκφραστικά μέσα, είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία για την κοινωνία μας.

Ο Ντόνεφ πρόσθεσε ότι οι ταινίες που συμμετέχουν στο φεστιβάλ είναι διάρκειας μέχρι πέντε λεπτών και θίγουν θέματα που απουσιάζουν από τον κινηματογράφο, που χρηματοδοτείται από το κράτος ή ιδιωτικά. Το φεστιβάλ πραγματοποιείται για τρίτη συνεχή χρονιά, καθώς και αυτή τη φορά συμμετέχουν και ταινίες από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Μολδαβία και την Τουρκία. Η κριτική επιτροπή, στην οποία συμμετείχαν επαγγελματίες στους τομείς του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και της δημοσιογραφίας, είχε το δύσκολο καθήκον να επιλέξει τον αγαπημένο τους μεταξύ 63 τίτλους. Στο τέλος επέλεξαν την ταινία «Φρενοβλάβεια» του Γκεόργκι Μάρτεφ. Τους εντυπωσίασε με τον μινιμαλισμό της. Αν και γυρίστηκε μόνο σε ένα δωμάτιο με απλά στηρίγματα και χωρίς πολύπλοκες σκηνές, ρόλους και διάλογο, η ταινία τους άγγιξε με τον τρόπο, με τον οποίο ο δημιουργός περιγράφει πώς ένας άνθρωπος κοντά στην κατάσταση υστερίας αντιλαμβάνεται την καθημερινότητα και τις προκλήσεις της.

Εκτός από την κριτική επιτροπή, το κοινό έχει επίσης την αγαπημένη του κινηματογραφική μινιατούρα. Είναι το έργο της 17χρονης μαθήτριας από το Βίντιν Αντονίνα Λοζάνοβα. Η ταινία «Βόρειοι ξεχασμένοι» αφηγείται για τη ζωή των ηλικιωμένων, που ζουν στη Βορειοδυτική Βουλγαρίας, και βραβεύθηκε για τα σημαντικά κοινωνικά θέματα, που θίγει.

Νομίζω ότι είναι αποτέλεσμα της εσφαλμένης κατανόησης για τη δημοκρατία στη χώρα μας. Η κοινωνία μας έχει πληγωμένο αίσθημα αλληλεγγύης. Ίσως ορισμένοι άνθρωποι αγκάλιασαν τη δημοκρατία ως άρνηση από ορισμένες άξιες που ήταν χαρακτηριστικές για το προηγούμενο σύστημα. Εκεί η αλληλεγγύη, η κοινωνική δέσμευση να βοηθήσεις τους φτωχότερους και τους ανθρώπους με προβλήματα ήταν ένα από τα βασικά καθήκοντα του κράτους και των πολιτών. Τα παιδιά εκπαιδευόταν από μικρά να βοηθάνε τους πιο αδύναμους. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα χαμένο παλιό ηθικό που η νέα κοινωνία δεν αντικατέστησε με τίποτα, λέει ο Αλέξανταρ Ντόνεφ.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: mkino.org και BGNES