Η πόλη Βίντιν ιδρύεται ως ένα κελτικό φρούριο με το όνομα Ντουνόνια, πουσήμαινε «οχυρωμένος λόφος»τον 3ο αιώνα π.Χ. Οι Ρωμαίοι το κατέλαβαν και το ενίσχυσαν τον 1ο αιώνα και ο ρωμαϊκός οχυρωμένος οικισμός ονομάστηκε Bononia. Τον Μεσαίωνα, ήδη με το όνομα Μπντιν ή Μπάντιν, αποτελεί μέρος των βουλγαρικών εδαφών, ήδη από την ίδρυση του κράτους από τον χάνο Ασπαρούχ (681-701). Σήμερα η παραδουνάβια πόλη διατηρεί την πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά, η οποία μιλά για τη Ρωμαϊκή Εποχή, τον βουλγαρικό Μεσαίωνα, την Οθωμανική Περίοδο και τη Βουλγαρία μετά την Απελευθέρωση. Ο ξεναγός μας είναι ο Βόλεν Άντοφ και ο περίπατος μας ξεκινάει από το πιο εμβληματικό φρούριο της πόλης «Μπάμπα Βίντα».

Είναι το καλύτερα διασωθέν μεσαιωνικό φρούριο στη Βουλγαρία. Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο στα σημερινά βουλγαρικά εδάφη, που να είναι τόσο κοντά στο αρχικό κτίριο του 14ου αιώνα. Επιπλέον, υπάρχει μια υπέροχη θέα προς τον ποταμό Δούναβη, λέει ο Βόλεν.

Προχωράμε προς το Παραδουνάβιο Πάρκο, όπου βρίσκονται μερικά εμβληματικά για την πόλη κτίρια.

Μεταξύ τους είναι η Μητρόπολη του Βίντιν, παλιό τουρκικό ταχυδρομείο και τζαμί, που χτίστηκε από τον διοικητή του Βίντιν Οσμάν Πασβάνογλου (1793-1807), ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητος από τον Σουλτάνο και είχε ανεξάρτητη πολιτική.

Είναι το μοναδικό στον κόσμο τζαμί, στο οποίο αντί ημισέληνο έχει αναποδογυρισμένη καρδιά, πιθανότατα ως έκφραση της αγάπης του Πασβάνογλου για την οικογένειά του. Ένα άλλο ενδιαφέρον κτίριο στο παραδουνάβιο πάρκο είναι η συναγωγή, συμπληρώνει ο ξεναγός μας:

Η συναγωγή χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα. Την εποχή εκείνη υπήρξε μια σημαντική εβραϊκή κοινότητα στην πόλη. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι περισσότεροι Εβραίοι έφυγαν από την πόλη. Η συναγωγή, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη χώρα μετά αυτή της Σόφιας, για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετατράπηκε σε αποθήκη και μετά εγκαταλείφθηκε. Και μέχρι σήμερα. Τώρα, όμως, υπάρχει ελπίδα για το μέλλον της, καθώς είναι ήδη ιδιοκτησία του Δήμου και έτσι θα μπορεί να υποβάλει υποψηφιότητα για σχέδιο αποκατάστασης.

Η επόμενη μας στάση στο Βίντιν είναι η κεντρική πλατεία, όπου μπορείτε να δείτε την πρώην κεντρική πύλη του φρουρίου του Βίντιν. Φυσικά πρέπει να επισκεφτούμε τον καθεδρικό Ναό του Αγίου Δημητρίου της Θεσσαλονίκης, χτισμένο στη θέση μιας ξύλινης εκκλησίας του 17ου αιώνα.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η πόλη ήταν ένα σημαντικό κέντρο διαμετακόμισης εμπορευμάτων προς την Ευρώπη. Σήμερα στο Βίντιν έχει σημεία, που μας θυμίζουν εκείνη την περίοδο:

Η πόλη διατηρούσε σχέσεις με τη Δημοκρατία της Βενετίας, λέει ο Βόλεν. Μέχρι σήμερα έχει διασωθεί ο χώρος, γνωστός ως η βενετσιάνικη αποθήκη. Ήταν υπόγειες αποθήκες, που βρίσκονταν κοντά στο φρούριο «Μπάμπα Βίντα», όπου τα εμπορεύματα ήταν καλά προστατευμένα από πλημμύρες.

Όπως κάθε πόλη, και το Βίντιν έχει τους κρυμμένους για τους ανενημέρωτους θησαυρούς του. Τέτοια αξιοθέατα ο επισκέπτης μπορεί να δει παντού, τονίζει ο ξεναγός. Τέτοια είναι το καλά διασωθέν τμήμα του τείχους του φρουρίου, ενδιαφέροντα μνημεία από την Οθωμανική Περίοδο, που βρίσκονται έξω από το παλιό φρούριο, καθώς και ο τάφος του Οσμάν Πασβάνογλου.

Το γεγονός ότι η πόλη διατηρούσε επαφές με την Κεντρική και τη Δυτική Ευρώπη χάρη στον Δούναβη επηρεάζει την αρχιτεκτονική της πόλης. Ειδικά στα τέλη του 19^ου και τις αρχές του 20^ου αιώνα το Βίντιν, μαζί με άλλες παραδουνάβιες πόλεις είναι σημείο εισαγωγής νέων ιδεών και στοιχείων της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής στα βουλγαρικά εδάφη. Διασχίζοντας την Ευρώπη, οι έμποροι έφεραν μαζί τους πολλές ιδέες από εκεί, και έτσι η αρχιτεκτονική της πόλης ήταν κοντά στη δυτικοευρωπαϊκή, λέει ο Βόλεν Αντόνοφ.

Ο ξεναγός είναι νέος άνδρας, που γεννήθηκε εδώ και σε ένα στάδιο της ζωής του είχε επιτυχημένη καριέρα στη Σόφια. Παρόλα αυτά, αποφασίζει να επιστρέψει στη γενέτειρά του. Όταν τον ρωτήσαμε γιατί προτίμησε να επιστρέψει, μας είπε ότι, μέλλον έχει παντού, αρκεί να έχεις στόχο, που να ακολουθείς. Το πιο εύκολο είναι να μείνεις στη μεγάλη πόλη. Αλλά έχω συνηθίσει με τη ζωή στο Βίντιν. Αισθάνομαι καλά εδώ και δε νομίζω ότι πρέπει να φύγω, λέει ο Βόλεν:

Σήμερα όλοι μιλούν για την περιοχή του Βίντιν ως τη φτωχότερη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι αλήθεια, αλλά μια τέτοια στάση και συμπεριφορά απέναντι στη πόλη συμβάλλει στην κακή φήμη της στην ΕΕ. Αυτό όμως δεν χαρακτηρίζει τη ζωή στο Βίντιν, όπου διατηρείται το πνεύμα πολλών περασμένων εποχών και είναι ένας πολύ ελκυστικός προορισμός.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: Wikipedia, opoznai.bg και προσωπικό αρχείο