«Το βάζεις στο ποτήρι, πίνεις αλλά δεν ξέρεις πόσο κόπο χρειάζεται για να γίνει το κρασί, λέει ο Χρίστο Κοβάτσεβ, ερασιτέχνης οινοποιός από το Τρογιάν. Από το πλάι μπορεί να δείχνει εύκολο αλλά μέχρι να φτάσει αυτή η στιγμή τρεις μήνες ζεις με το κρασί. Δεν υπάρχει πιθανότητα να πετύχει αν δεν ζεις καθημερινά με θετική σκέψη και με προσοχή στις λεπτομέρειες. Πρέπει να τηρείς τους κανόνες και να δρας με αγάπη».

Το Τρογιάν βρίσκεται στους πρόποδες του Αίμουκαι είναι περιτριγυρισμένο από εθνικά πάρκα. Πρόκειται για μια όμορφη πόλη με ιστορία, παραδόσεις και όμορφη φύση. Η πόλη αναφέρεται σαν «η πρωτεύουσα της ρακής από δαμάσκηνα» που είναι εμβληματική στη Βουλγαρία. Ο Χρίστο Κοβάτσεβ σπούδασε στην ειδικότητα «Βιοτεχνολογίες» στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας και στο Πανεπιστήμιο Χημείας και Μεταλλουργίας. Τώρα έχει ζαχαροπλαστείο.

«Πριν από 10 χρόνια μαζευτήκαμε σε ένα εξοχικό, μια αντροπαρέα και πίναμε κόκκινο κρασί, θυμάται ο Χρίστο. Κάποιος είπε πως οι βουνίσιοι δεν μπορούν να κάνουν καλό κρασί και μόνο στην πεδιάδα υπάρχουν καλοί οινοποιοί. Αυτό με κινητοποίησε, άρχισα να ενημερώνομαι, το επόμενο φθινόπωρο αγόρασα δοχείο από ατσάλι και ξεκίνησα με 200 κιλά σταφύλι ποικιλίας «Μερλό». Τήρησα όλες τις προϋποθέσεις και παρ’ ότι ήταν η πρώτη μου προσπάθεια αποδείχτηκε επιτυχημένη. Το κρασί ήταν καλό. Τον επόμενο χρόνο αγόρασα δυο καινούρια δοχεία και δοκίμασα με άλλες δυο ποικιλίες. Σε οικιακές συνθήκες δεν μπορεί κανείς να φτιάξει μεγάλες ποσότητες αλλά το σημαντικότερο είναι να έχεις καλή παρέα όταν πίνεις. Άρχισα να συμμετέχω και σε διαγωνισμούς, κέρδισα βραβεία για ερασιτέχνες σε τρεις διαγωνισμούς στο Λόβετς, φέτος έστειλα δικά μου κρασιά, ποικιλίας Καμπερνέ φραν και καρμενέρ και στο Ασένοβγκραντ όπου κέρδισαν πρώτη και δεύτερη θέση. Πλέον συμμετέχω και σε διαγωνισμούς για επαγγελματίες».

Ο Χρίστο Κοβάτσεβ μελετά το «χαρακτήρα» κάθε ποικιλίας.

«Στη Βουλγαρία υπάρχουν πολλές ποικιλίες σταφυλιού, λέει εκείνος. Κάθε κρασί έχει τη δική του ταυτότητα. Προσωπικά προτιμώ τις φρουτώδεις γεύσεις. Το κρασί είναι η κλειδαριά από την οποία μπορείς να ρίξεις μια ματιά στην καρδιά του ανθρώπου. Στις 14 Φεβρουαρίου γιορτάζουμε τον έρωτα και το κρασί. Εγώ βλέπω την ομοιότητά τους. Στο κρασί αν κάτι πάει στραβά γίνεται ξύδι έτσι είναι και στον έρωτα – αν δεν υπάρχει ειλικρίνεια η σχέση διαλύεται. Μόνο αν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες δημιουργείται καλό, διαχρονικό κρασί, με καλή γεύση, το οποίο απολαμβάνεις. Μόνο αν υπάρχει αληθινή αγάπη η σχέση εξελίσσεται στο χρόνο και ωριμάζει».

Φωτογραφίες:προσωπικό αρχείο

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα