«Ήλιος της πίστης», «Ο νέος μας Ήλιος»… έτσι αποκαλούσαν τον Χριστό οι συγγραφείς των θεολογικών κειμένων από τις πρώτες κιόλας μετά Χριστόν εκατονταετίες. Ενώ στο ευαγγέλιο του Λουκά γίνεται λόγος για τον τόπο γέννησης του Χριστού, η ημερομηνία της είναι άγνωστη και μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα μόνο από διάφορα στοιχεία του κείμενου. Τα Χριστούγεννα άρχισαν να γιορτάζονται τον 4ο αιώνα. Διαλέγεται η ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου, μιας και την ημέρα αυτή γιορτάζονταν η γιορτή του Ήλιου και της χειμερινής ισημερίας, της μεγαλύτερης ειδωλολατρικής γιορτής. Η γέννηση του Χριστού, που φέρνει την ελπίδα της νέας ζωής, παίρνει τη θέση της γέννησης του Ήλιου και της νίκης του φωτός επί του σκότους.

Σύμφωνα με τη Καινή Διαθήκη, όταν γεννήθηκε ο υιός του Θεού στον ουρανό παρουσιάστηκε μια ασυνήθιστη λάμψη και εμφανίστηκε ο άγγελος Κυρίου ο οποίος, σύμφωνα με τον Λουκά, είπε στους βοσκούς που έβοσκαν τα κοπάδια τους στη Βηθλεέμ να μην φοβούνται, γιατί σήμερα γεννήθηκε ο Σωτήρας Χριστός.

Πάνω στο ευαγγελικό αυτό κείμενο βασίζεται το «Δόξα εν υψίστοις», του ύμνου των αγγέλων επί του κοσμοϊστορικού εκείνου γεγονότος, που αναφέρεται από τον Ευαγγελιστή Λουκά.

Στην εορταστική λειτουργία τιμάται και η Θεομήτωρ, η οποία φέρνει το Χριστό στη ζωή με σάρκα και οστά.

Το τροπάριο των Χριστουγέννων ηχεί στους ορθόδοξους ναούς, εκθειάζοντας το φως της γνώσης που φέρνει ο Χριστός και δοξάζοντάς τον γι’ αυτό.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης