Πριν δεκαετίες ήταν  μεγάλος ο αριθμός των Βουλγάρων χριστιανών στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ένα μεγάλο μέρος της κοινότητας αυτής μετανάστευσε – λιγότεροι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στη Βουλγαρία, οι περισσότεροι - στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία. Σήμερα, οι ορθόδοξοι Βούλγαροι στην Κωνσταντινούπολη είναι μόνο περίπου 450 άτομα και μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για αυτούς χάρη στη μονογραφία «Αόρατη κοινότητα: οι ορθόδοξοι Βούλγαροι στην Κωνσταντινούπολη» της υφηγήτριας Μαγκνταλένα Ελτσίνοβα, επικεφαλή του Τμήματος «Ανθρωπολογία» στο Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Το βιβλίο παρουσιάζει τα αποτελέσματα της ανθρωπολογικής έρευνας της κοινότητας. Παρακολουθεί πως διατηρείται ανά τα χρόνια η εθνικότητα των μελών της και ο τρόπος, με το οποίο προσαρμόσθηκαν στη ζωή της μεγάλης πόλης.

Είναι άνθρωποι, μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι δεύτερη γενιά Βουλγάρων που γεννήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, λέει η υφηγήτρια Ελτσίνοβα. Οι πρόγονοι των περισσότερων από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην πόλη στις αρχές του XXαιώνα γύρω από τα γεγονότα όπως - η εξέγερση του Ίλιντεν, το  Β' Βαλκανικό Πόλεμο του 1913, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για ιστορικά γεγονότα μετά τα οποία παρακολουθούνται τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά κύματα, επίσης και προς την Κωνσταντινούπολη. Πιο συχνά το  σημείο εκκίνησης για τους μετανάστες ήταν η περιοχή που είναι γνωστή ως Μακεδονία του Αιγαίου στο έδαφος της σημερινής Ελλάδας. Ένα μικρό ποσοστό από αυτούς τους ανθρώπους είναι απόγονοι μεταναστών από την Ανατολική Θράκη, με συμπαγή  βουλγαρικό πληθυσμό, τουλάχιστον μέχρι την δεκαετία του 20 του ΧΧ αιώνα.

Σχετικά με την ερώτηση πώς οι Βούλγαροι Χριστιανοί κατορθώνουν να διατηρήσουν την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα σε ένα ξένο περιβάλλον, η υφηγήτρια Ελτσίνοβα απαντά:

Ακριβώς αυτό προσέλκυσε  το ενδιαφέρον μου, γιατί ανά τα χρόνια η κοινότητα δεν είχε και πολλές επαφές με τη Βουλγαρία. Ειδικά κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Βουλγαρία, γιατί τότε με την Τουρκία ήταν σε διαφορετικά ιδεολογικά στρατόπεδα . Παρά την περιορισμένη σχέση με τη Βουλγαρία, αυτοπροσδιορίζονται Βούλγαροι και Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Νομίζω ότι αυτό που τους βοηθά στη διατήρηση του βουλγαρικού πνεύματος είναι η θρησκεία, αλλά όχι μόνο ως μια πίστη ή θρησκευτική τελετή, αλλά και ως θεσμός και πολιτιστική κληρονομιά. Σύμφωνα με την τουρκική νομοθεσία, έχουν Ιδρυμα που φροντίζει για τα ακίνητα που έμειναν από την πρώην Βουλγαρική Εξαρχία,  με έδρα την Κωνσταντινούπολη – το κτίριο της Εξαρχίας, την εκκλησία του «Άγιου Στέφαν», γνωστή ως Σιδερένια Εκκλησίας, το βουλγαρικό νεκροταφείο και άλλα. Η φροντίδα για αυτά τα μέρη τους κάνει κοινωνικά δραστήριοι και αναγνωρίσιμοι, καθώς αλληλεπιδρούν με τις αρχές της Κωνσταντινούπολης για να λάβουν χρήματα για τη διατήρηση των πολιτιστικών και ιστορικών μνημείων. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών οι Βούλγαροι εκεί ήδη διατηρούν  επαφές με το βουλγαρικό κράτος, το οποίο επίσης τους υποστηρίζει.

Η σχέση τους με τη βουλγαρική Εξαρχία είναι πολύ παλιές. Έχουν την συνείδηση ότι ανήκουν στην Εκκλησία , και αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικοί βούλγαροι  και διατηρούν την ταυτότητά τους. Η βουλγαρική γλώσσα επίσης τους συνδέει, άλλα ο ρόλος της όμως σταδιακά αποδυναμώνεται. Μόνο μερικοί από αυτούς τώρα μιλούν τη μητρική τους γλώσσα σε  οικογενειακό περιβάλλων. Μια σημαντική θέση στη ζωή των Βουλγάρων , που ζουν στην Κωνσταντινούπολη καταλαμβάνουν και οι παραδόσεις που συνδέονται κυρίως με την εκκλησία – πρόκειται για την ημέρα του Αγίου Γεωργίου /Γκεργκιοβντεν/ , το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και άλλες γιορτές του εορτολογίου μας.:

Ένα τέτοιο γεγονός είναι το καρναβάλι την Κυριακή, πριν την Κυριακή της Τυροφάγου. Αυτό το καρναβάλι είναι μια παράδοση που κληρονομήθηκε από τους τόπους καταγωγής των Βουλγάρων της Κωνσταντινούπολης. Αλλά σήμερα γίνεται εξ ολοκλήρου ως αστικό έθιμο μεταμφιέσεως, και όχι όπως γινόταν κάποτε στα χωριά .

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που οδηγούν την υφηγήτρια Μαγκνταλένα Ελτσίνοβα να αποκαλέσει τους ορθόδοξους Βουλγάρους στην Κωνσταντινούπολη ως «αόρατη κοινότητα»:

Ίσως πρώτα, είναι πολύ λίγοι και χάνονται στο πολύχρωμο ψηφιδωτό της πόλης με πλήθιο που ξεπερνά τα 15  εκατομμύρια κάτοικους. Δεύτερον, είναι καλά ενσωματωμένοι στο αστικό περιβάλλον. Ανήκουν στην μεσαία τάξη και αποτελούν μέρος της πλειοψηφίας των κατοίκων της πόλης με κοσμικό τρόπο ζωής . Αλλά ίσως το ισχυρότερο επιχείρημα για να τιτλοφορήσει έτσι το βιβλίο είναι το γεγονός ότι, παραμένουν εξαιρετικά άγνωστοι τόσο στη βουλγαρική όσο και στην τουρκική κοινωνία. Στη Βουλγαρία, τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν ελάχιστες πληροφορίες γι 'αυτούς στα ΜΜΕ. Στην Τουρκία δεν υπάρχει επίσημα αναγνωρισμένη βουλγαρική μειονότητα και είναι γνωστή ως βουλγαρική κοινότητα μόνο ανάμεσα στους γείτονές στις συνοικίες όπου ζουν και στις αρχές της πόλης με τις οποίες συνεργάζονται.