Το χωριό Παρκάνι είναι το μεγαλύτερο βουλγάρικο χωριό εκτός των συνόρων της χώρας μας. Το 80% των 10 000 κατοίκων του αυτοπροσδιορίζεται σαν Βούλγαροι. Ιδρυτής του ήταν ο δούκας Αρμάν Εμμανουέλ ντε Πλεσσί ντε Ρισελιέ τον οποίο το 1803, μετά την Γαλλική Επανάσταση, ο αυτοκράτορας της Ρωσίας, Αλέξανδρος ο Α’, διόρισε γενικό διοικητή της Νεορωσίας. Οι κάτοικοι αρχικά ήταν Μολδαβοί, Ουκρανοί και Καζάκοι. Οι πρώτοι Βούλγαροι έφτασαν το 1806 και μέχρι σήμερα συντηρούν την εθνική τους συνείδηση και τις παραδόσεις τους.

Στο χωριό φτάνουν δάσκαλοι από την Βουλγαρία ενώ το πολιτιστικό κέντρο διοργανώνει εδώ και τρία χρόνια την γιορτή Μεγκντάν την οποία επισκέπτονται οι Βούλγαροι των γύρω περιοχών που χορεύουν και τραγουδούν στα βουλγάρικα με παραδοσιακές φορεσιές και τρώνε παραδοσιακά βουλγάρικα φαγητά.

Η Βαλεντίνα Νικολάεβνα Ομπρούτσκοβα είναι συνταξιοδοτημένη δασκάλα και διατηρεί τις βουλγάρικες παραδόσεις. Συγκεντρώνει αντικείμενα από τον καθημερινό βίο του τόπου και σκοπεύει να ιδρύσει Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο στο οποίο να εκθέσει και την συλλογή της με φωτογραφίες ντόπιων γάμων από την δεκαετία του 1920 ως σήμερα.

«Στον αρραβώνα ο άντρας οπωσδήποτε χαρίζει στην κοπέλα της επιλογής του κόκκο σταριού τυλιγμένο σε μαντήλι, σαν ευχή γονιμότητας και χρυσό κόσμημα, διηγείται η κυρία Ομπρούτσκοβα. Την ημέρα του γάμου οι γυναίκες προϋπαντούν τον ήλιο με βουλγάρικα παραδοσιακά τραγούδια».

Στο Παρκάνι οι επισκέπτες μπορούν να γευτούν και παραδοσιακή βουλγάρικη τυρόπιτα. Η Βαλεντίνα Νικολάεβνα ακολουθεί πιστά την συνταγή που έχει κληρονομήσει από την μητέρα της.

«Στην τυρόπιτα δεν βάζουμε μαγιά, λέει εκείνη. Την κάνουμε μόνο με νερό και αλάτι. Τα φύλλα είναι πολύ λεπτά σχεδόν διάφανα. Η τυρόπιτα φουσκώνει χάρη στα αυγά και το τυρόπηγμα. Τα Χριστούγεννα βάζουμε μέσα και φυλαχτά-οιωνούς για την νέα χρονιά που μπορεί να είναι όπως και στην Βουλγαρία νομίσματα, φύλα δάφνης και κλαράκια».

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο