Σε απόσταση 20 χλμ από το Μπουργκάς βρίσκεται η πόλη, που έμπνευσε τον ποιητή Νεντιάλκο Γιορντανόφ να γράψει «Οικογενειακή ανάμνηση για το Πομόριε». Σχεδόν δεν υπάρχει Βούλγαρος που να μην έχει έρθει στην παρευξείνια πόλη και να μην θέλει να επιστρέψει ξανά το καλοκαίρι. Το Πομόριε προσελκύει με τις όμορφες παραλίες και αποβάθρες του και ιδιαίτερα με τα πολλά ιστορικά και πολιτιστικά αξιοθέατα που παραμένουν στη μνήμη του ανθρώπου που έχει περάσει τις διακοπές του εδώ το καλοκαίρι.

Θα αναφέρουμε μερικά απ’ αυτά - το Μουσείο του Αλατιού, ο Αρχαίος Θολωτός Τάφος, η λίμνη του Πομόριε και οι κάτοικοί της, το μοναστήρι με ιαματικό νερό, αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, οι βράχοι του Γιάβοροφ που ενέπνευσε τη φαντασία του ποιητή. Όλα τα αξιοθέατα έχουν τη δική τους ιστορία και αξίζουν ιδιαίτερη προσοχή. Τέτοιο είναι και το Ιστορικό Μουσείο του Πομόριε, το οποίο είναι σχετικά νέο, αλλά αναπτύσσεται πολύ γρήγορα.

Αλλά αυτό που τραβά το μάτι είναι τα τεράστια οστά και οι χαυλιόδοντες του μαστόδοντα, που εξαφανιστηκε κατά την τελευταία μεγάλη Εποχή των Παγετώνων. Άλλο ένα αρχαίο έκθεμα που μπορείτε σχεδόν να αγγίξετε είναι οι πέτρινες άγκυρες που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι κατά την Εποχή του Χαλκού. Το ψάρεμα, η ναυτιλία, η παραγωγή αλατιού, η αμπελουργία και η οινοποιία ήταν οι βασικές βιοποριστικές ενασχόλησεις των κατοίκων της Αγχιάλου, όπως ονομαζόταν το Πομόριε μέχρι τις αρχές του 20^ου αιώνα. Ένα μεγάλο μέρος της έκθεσης του μουσείου είναι αφιερωμένο στα επαγγέλματα αυτά και τα εκθέματα είναι δωρεά από τους κατοίκους της περιοχής. Λεπτομέρειες μαθαίνουμε από τον διευθυντή του Ιστορικού Μουσείου Αντόν Καραμπάσεφ:

«Τα πάντα ξεκινούν από τις παλαιότερες μαρτυρίες για την πόλη. Πρόκειται για τα αρχαιολογικά υλικά που είναι τοποθετημένα στην αίθουσα στον πρώτο όροφο. Από την Προϊστορία μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα.

Στον ημιώροφο του μουσείου έχει μια έκθεση ζωγραφικής και μικρή συλλογή, συνδεδεμένη με την αλιεία και τη ναυτιλία στα ύδατα της πόλης. Εδώ παρουσιάζεται και μια πολύτιμη δωρεά. Πρόκειται για περισσότερα από 40 ξύλινα μοντέλα πλοίων. Είναι κατασκευασμένα από τον Γκεόργκι Ρίμποφ, συμπολίτη μας, ψαρά και βετεράνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα πρώτα είναι από τη δεκαετία του ’30 του περασμένου αιώνα.

Στον δεύτερο όροφο του μουσείου παρουσιάζουμε τη σύγχρονη ιστορία και τη λαογραφία. Εδώ και τρία χρόνια ξεκινήσαμε την καμπάνια «Δωρίστε παλιό αντικείμενο – διατηρήστε το παρελθόν της πόλης σας».

Συγκεντρώσαμε πάνω από 1000 πολύτιμα έγγραφα, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, αρχαιολογικά, εθνογραφικά υλικά και αντικείμενα.

Στον τομέα της αρχαιολογίας λάβαμε πολλά ευρήματα από ανασκαφές στην αρχαία πόλη Ulpia Anchialus, όπως ήταν γνωστή στη Ρωμαϊκή περίοδο. Το 2016 έχουν καταγράφηκαν πολλά αξιοθέατα - αρχαία κτίρια, δρόμους, νομίσματα, αρχιτεκτονικά στοιχεία, κολώνες, ψηφιδωτά, και μέρος της διαδρομής των τειχών της πόλης.

Ανακαλύψαμε μια ενδιαφέρουσα μεσαιωνική σαρκοφάγο από τον νάρθηκα μιας εκκλησίας που χρησιμοποιούταν ως οικογενειακό τάφο. Χάρη σε αυτές τις μελέτες τα τελευταία χρόνια το αρχείο του μουσείου εμπλουτίστηκε με πολύτιμα μνημεία, που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού.»

Η Ναντέζντα Στόικοβα, αρχαιολόγος και επιμελήτρια του μουσείου, προσθέτει ότι τα παλαιότερα εκθέματα είναι άγκυρες που χρονολογούνται από την Προϊστορική εποχή. «Υποθέτουμε ότι έχουν βυθιστεί πριν από τον Τρωικό πόλεμο», λέει, η ίδια και συνεχίζει:

«Θεωρείται ότι η πόλη Αγχίαλος ιδρύθηκε τον 5^ο-4^ο αιώνα π.Χ. Τα περισσότερα είναι τα ευρήματα από τη Ρωμαϊκή περίοδο. Υπάρχουν ερείπια από οικιστικά κτίρια, που μάλλον ήταν καταστήματα κρασιού, επειδή βρέθηκαν πολλά θραύσματα αμφορέων. Υπάρχουν μαρτυρίες για πλούσια εμπορική ζωή εδώ, μιας και βρέθηκαν πολλά νομίσματα από όλο τον αρχαίο κόσμο.

Είναι περίεργο το γεγονός ότι οι τελευταίοι βυζαντινοί αυτοκράτορες - οι Καντακουζηνοί, είχαν κατοικίες στην Αγχίαλο. Το 1453 όταν η πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όλες οι βυζαντινές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης και της Αγχιάλου, έπεσαν κάτω από την εξουσία των Οθωμανών. Έτσι, οι τελευταίοι βυζαντινοί αυτοκράτορες παρέμειναν μέχρι τον θάνατό τους στην Αγχίαλο. Σήμερα γνωρίζουμε πού ήταν οι κατοικίες τους, αλλά έμειναν μόνο ερείπια. Έχουν λεηλατηθεί μέχρι την τελευταία πέτρα.»

Ένα περίεργο γεγονός για τη σημερινή πόλη Πομόριε είναι ότι ο πληθυσμός συνεχώς αυξάνεται, όπως και ο αριθμός των νέων ρωσόφωνων κατοίκων, που έχουν ακίνητα και ζουν στο Πομόριε όλο το χρόνο. Οι ντόπιοι θεωρούν ότι με την παρουσία τους αλλάζει και η πόλη.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: το Ιστορικό Μουσείο και bg.wikipedia.org