Ορισμένοι αποκαλούν τα ορυκτά «λουλούδια του βουνού», επειδή σαν αυτά γοητεύουν με την ομορφιά και τα χρώματά τους. Δεν έχουν άρωμα, αλλά η ενέργεια που εκπέμπουν είναι επίσης τόσο μαγευτική. Όταν δούμε τις κρυστάλλινες μορφές τους, ο χρόνος θαρρείς σταματά να υπάρχει, βυθισμένος στη χιλιετή ιστορία, στην οποία κάθε σπάνια πέτρα έχει διαμορφωθεί.

Σύμφωνα με τα λόγια της γεωλόγου Στέλα Τόντοροβα από το Κίρτζαλι, η Ροδόπη είναι η πιο πλούσια στα Βαλκάνια όσον αφορά την ποικιλομορφία των ορυκτών, αρχίζοντας από τις διάφορες μορφές χαλαζιού και φτάνοντας έως τους αχάτες. Έχει και γρανάτες, ακουαμαρίνες, τουρμαλίνη. Η Στέλλα είναι της γνώμης ότι η φύση αποκαλύπτεται σ’ αυτούς που αναζητούν την ομορφιά.

«Πολλά είναι τα όμορφα πράγματα που υπάρχουν στη φύση, και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Υπάρχουν σχήματα, που συνορεύουν με τον μυστικισμό και τη φαντασία. Η ανθρώπινη φαντασία μπορεί να δει τα πάντα. Η φύση δίνει δυνατότητα στον καθένα από μας να δει αυτά που τον ενδιαφέρουν. Η αρμονία της φύσης δημιουργεί προϋποθέσεις για την ισορροπία και του ίδιου του ανθρώπου.»

Γεμάτα αρμονία είναι και τα πανό του Πέταρ Ζαπριάνοφ από το Κίρτζαλι, φίλου και ομοϊδεάτη της Στέλα Τόντοροβα. Η Στέλλα είναι αυτή που επιμένει ο Πέταρ να δείξει τα πανό του από πέτρες, επειδή ο ίδιος δε συνειδητοποιεί ότι δημιουργεί πραγματικά έργα τέχνης.

«Η βασική επιδίωξη μου είναι να κάνω συλλογές από τα ορυκτά, που βρίσκονται στην περιοχή του Κίρτζαλι», λέει ο Πέταρ. - «Είναι περισσότερα από 20-30 διαφορετικά είδη ορυκτών, που συνδυάζω σε έναν πίνακα. Πάντα ξεκινώ από ένα σημείο μέσα στον ίδιο τον εαυτό μου και βάζω την πέτρα σε ένα συγκεκριμένο τόπο. Παράξενο είναι πραγματικά πώς σε ένα πανό μετακινείς έναν αχάτη σε διάφορα σημεία για να τον θέσεις σε ένα συγκεκριμένο και ύστερα ξεκινάς γύρω του να δημιουργείς τον κόσμο, τον δικό του κόσμου. Ορισμένες πέτρες π.χ. δεν ανέχονται, αισθάνεται κάποια ένταση μεταξύ τους, άλλες αναζητιούνται και τραβούν η μία την άλλη και σαν χρώματα, και σαν ορυκτή σύνθεση. Εγώ δε ζητώ εξήγηση για όλα αυτά. Φυσικά εάν την αναζητήσω θα τη βρω από καθαρά γεωλογική άποψη, αλλά για μένα δεν υπάρχει ανάγκη από τέτοια εξήγηση.»

Ο καθένας που θέλει να νιώσει τη μαγεία των κρύσταλλων μπορεί να το κάνει στο μουσείο της Σόφιας «Η Γη και οι άνθρωποι», όπου βρίσκεται και η απίθανη συλλογή «Γιγαντιαίοι κρύσταλλοι», που χάρισε ο Βούλγαρος Ιλία Ντέλεφ το 1985. Στις παραδοσιακές εκθέσεις που διοργανώνονται στο μουσείο κάθε χρόνο, καθώς και στη διάρκεια των διάφορων εκδηλώσεων, όπως π.χ. την Παγκόσμια Ημέρα της Γης στις 22 Απριλίου, την Παγκόσμια Ημέρα του Ύδατος στις 22 Μαρτίου, την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου, τις Ευρωπαϊκές Ημέρες των Ορυκτών, ο καθένας μπορεί να μάθει απίθανα πράγματα για τον μαγικό κόσμο των ορυκτών.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Φωτογραφίες: Νταρίνα Γκριγκόροβα