Η ιδέα για την παράσταση «Ένα καλοκαίρι σε έναν βάλτο» ανήκει στη Μαργαρίτα Σόσελοβα, μουσικό χορογράφο στο παιδικό και εφηβικό στούντιο για όπερα και μπαλέτο «Μαργαρίτες», ενώ στην παράσταση συμμετέχει και η Κρατική Όπερα της πόλης Στάρα Ζαγκόρα.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται τις θερινές διακοπές στο χωριό Μπαϊκάλ, κοντά στο οποίο βρίσκεται ο βάλτος του Τσόκλιοβο. Τρία παιδιά επιστρέφουν κάθε χρόνο εδώ για τις διακοπές, αγαπούν να παίζουν κοντά στον βαλτό και να παρατηρούν τα ζώα. Δύο από τα παιδιά ξέρουν πολλά για τη φύση και ονειρεύονται να γίνουν βιολόγοι όταν μεγαλώσουν. Μία φορά στο χωριό έρχεται και άλλο παιδί – παραχαϊδεμένο αγόρι πλούσιου επενδυτή, που θέλει να αποξηράνει τον βάλτο και να κτίσει ξενοδοχείο στον τόπο αυτό. Δεν ξέρει τίποτα για τα ζώα και συνεχώς παινεύεται με την επιρροή που έχει ο πατέρας του. Τότε εμφανίζεται η καλή μάγισσα που το μετατρέπει σενυχτερίδα. Το παιδί-νυχτερίδα πρέπει να διαλέξει την πορεία του, ενώ εάν είναι καλή ή κακή αυτό θα το καταλάβουν οι θεατές τον Ιούνιο στο Νεολαιίστικο Θέατρο της Σόφιας.

Το λιμπρέτο του μιούζικαλ είναι γραμμένο από τη Μάγια Νταλγκάτσεβα, ενώ η ιδέα για τους ήρωες και τα σκηνικά είναι πρόταση των νεαρών βιολόγων από το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, που συμμετέχουν σαν επιστημονικοί σύμβουλοι στην παράσταση. «Στην αρχή η ιδέα της Μαργαρίτα Σόσελοβα συνδεόταν περισσότερο με ζώα σαν πάντα, φώκιες και δελφίνια», λέει η βιολόγος Βιολέτα Ζελιάζκοβα, σύμβουλος από το μουσείο. Με δική της ιδέα, τα ζώα στην παράσταση αντικαθίστανται με άλλα, που είναι πιο γνωστά στα παιδιά της Βουλγαρίας. «Αποφασίσαμε να κατευθύνουμε την προσοχή των ανθρώπων προς πράγματα, που βρίσκονται και τυχαίνουν στη χώρα μας, με τα οποία όλοι είμαστε άμεσα συνδεδεμένοι και μπορούμε να επηρεάσουμε. Ενώ για πρωτότυπο του βάλτου, όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση, διαλέξαμε τον βάλτο Τσόκλιοβο στο φυσικό καταφύγιο Μπαϊκάλ, του Δήμου Ράντομιρ», λέει η Βιολέτα Ζελιάζκοβα και συνεχίζει:

«Η ιστορία είναι το τυπικό περιβαλλοντολογικό δράμα, που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια σε πολλές προστατευόμενες περιοχές. Εμφανίζεται ένας επενδυτής, που θέλει να κτίσει ξενοδοχείο πολυτελείας σε περιοχή που προσφέρει καταφύγιο σε πολλά σπάνια και προστατευόμενα βιολογικά είδη. Το έργο, επειδή είναι γραμμένο για παιδιά, πρέπει να έχει αίσιο τέλος. Ο γιος του επενδυτή ύστερα από σειρά περιπετειών μετατρέπεται σε νυχτερίδα. Ύστερα από πολλά αστεία επεισόδια κατορθώνει να πείσει τον πατέρα του να διακόψει την οικοδόμηση του ξενοδοχείου. Το μήνυμα του έργου μας είναι ότι πρέπει να σεβόμαστε τη φύση και να ζητούμε την ομορφιά της μάλιστα και εκεί που δεν την περιμένουμε. Στις ιδέες των ανθρώπων πολύ συχνά ο βάλτος είναι βρώμικο μέρος με βατράχους και κουνούπια, που δεν αποτελεί ενδιαφέρον. Αλλά αυτό δεν είναι έτσι. Οι υγρές ζώνες είναι ορισμένοι από τους πιο σημαντικούς φυσικούς βιοτόπους για τα πτηνά και είναι εξαιρετικής σημασίας για την προστασία τους.»

Το πιο σοβαρό μήνυμα των νεαρών οικολόγων με καλλιτεχνικό ταλέντο είναι ότι αντί τα παιδιά και οι γονείς να είναι στα εμπορικά κέντρα, μία εκδρομή στη φύση είναι πολύ πιο υγιής και διαπαιδαγωγική και γεμίζει με θετικά συναισθήματα τα παιδιά.

«Τέτοια πρέπει να είναι η προσέγγισή μας προς την προστασία του περιβάλλοντος – αφενός λογική, με πραγματικές επιστημονικές γνώσεις, ταυτόχρονα όμως και συναισθηματική και εντυπωσιακή. Ο καθένας από μας πρέπει να νιώθει τη σχέση που έχει με το περιβάλλον. Πρέπει πιο συχνά να θυμόμαστε ότι πρέπει να προστατεύουμε τη φύση, και όχι να μιλάμε για τα σημαντικά πράγματα μόνο την Ημέρα της Γης ή στο Φεστιβάλ της Επιστήμης στη Σόφια. Μπορεί η παράσταση να είναι αφελής, όπως στα παιδικά παραμύθια, αλλά όταν έρθει κανείς σε επαφή με το βουνό, τη λίμνη, τη θάλασσα, η πιο φυσική αντίδρασή του είναι να ζει σε αρμονία με τη φύση και να την διατηρήσει. Είμαι πεπεισμένη ότι πολλά από τα προβλήματα με την προστασία του περιβάλλοντος οφείλονται σ’ αυτό ότι οι άνθρωποι δε συνειδητοποιούν τι έχει έξω από την πόλη. Όταν πήγαμε στην πρεμιέρα της παράστασης «Ένα καλοκαίρι σε έναν βάλτο» στη Στάρα Ζαγκόρα ένιωθα μεγάλη συγκίνηση γι’ αυτό που θα γίνει με τον πρωταγωνιστή στο τέλος του έργου. Νομίζω ότι την ίδια συγκίνηση ένιωσαν και οι θεατές που ήταν στην αίθουσα. Θα δυσκολευτώ να διαλέξω ένα μόνο σημείο που μου είναι αγαπημένο στο έργο, αλλά θαρρείς είναι αυτό με τη στιγμή της αλλαγής στον τρόπο σκέψεως του πρωταγωνιστή που μόνο για μία νύχτα στον βάλτο αρχίζει να αγαπά όλους τους κατοίκους του.»

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Φωτογραφίες: operasz.bg и mlt.bg