«Να επισήσουμε μέχρι τη άνοιξη, την εποχή των χόρτων» - μια αγαπημένη στον Βούλγαρο έκφραση. Την άνοιξη μαγειρεύουμε λάπαθα, ραδίκια, τσουκνίδες, και άλλα άγρια χόρτα. Ο λαός μας λέει: «Όταν ακουστεί το κάλεσμα του κούκου, όταν εμφανιστεί η τσουκνίδα – έρχεται η άνοιξη.» Η τσουκνίδα βρίσκει θέση σε πολλές παροιμίες και δοξασίες, χρησιμοποιείται και σε μαγικές πρακτικές. Οι φαρμακευτικές της ιδιότητες την κατατάσσουν ανάμεσα στα πιο δημοφιλή λαϊκά θεραπευτικά φυτά για διάφορα προβλήματα υγείας.

Σύμφωνα με την παράδοση, η τσουκνίδα μαγειρεύεται και τρώγεται για πρώτη φορά την Ημέρα του Αγίου Γεωργίου. Το χόρτο χρησιμοποιείται σε όλες σχεδόν τις τελετουργικές πρακτικές που συνδέονται με την γιορτή. Είναι σύμβολο της υγείας, με το οποίο και άλλα λουλούδια πλέκονται τα πράσινα στεφάνια του  Αγίου Γεωργίου. Το βράδυ πριν την μέρα αυτή οι γυναίκες αρμέγουν την προβατίνα που πρώτα γέννησε αρνάκια. Το δοχείο γάλατος είναι διακοσμημένο με ανοιξιάτικα λουλούδια, δεμένα με κόκκινη κλωστή, μεταξύ των οποίων τοποθετείται και η τσουκνίδα. Οι νοικοκυρές στολίζουν βρύσες και πηγάδια με πράσινα στεφάνια και στα δοχεία και τα μπακίρια, με τα οποία μεταφέρουν νερό τοποθετούν τσουκνίδα - για υγεία. Σε ορισμένα μέρη της χώρας η πιο ηλικιωμένη γυναίκα στην οικογένεια θα τσούξει με τσουκνίδα τα πόδια των παιδιών, τη στιγμή που ακόμη είναι στο κρεβάτι. Πιστεύεται ότι αυτό θα τους φέρει υγεία.

Τα φύλλα της τσουκνίδας περιπλέκονται με γεράνι και λευκάγκαθα που οι νοικοκυρές βάζουν στην εξώπορτα, για να τους προστατεύει από επιβλαβείς επιδράσεις και προβλήματα. Πιστεύεται ότι η τσουκνίδα απομακρύνει τα κακά πνεύματα. Η τσουκνίδα χρησιμοποιείται και σε τελετουργίες για σπάσιμο ξορκιών και ως προστασία ενάντια σε κακά μάτια. Αν μια κοπέλα ήθελε να εκδικηθεί τον αγαπημένο της για την απάτη του, του έκανε μάτσο από τσουκνίδα και έτσι όπως κάηκε η καρδιά της από τον καημό, να καεί και η δικιά του.

Κάποτε από την τσουκνίδα έφτιαχναν κλωστές και υφάσματα. Ετοίμαζαν και πράσινο χρώμα, που χρησιμοποιούσαν για τον χρωματισμό πασχαλινών αυγών και υφασμάτων. Κάποτε σε κάθε σπίτι ξήραναν τσουκνίδα σε μεγάλες ποσότητες για τροφή και θεραπεία το χειμώνα. Με τσουκνίδα ετοίμαζαν και πολλά παραδοσιακά λαδερά πιάτα.

Στη λαϊκή ιατρική ετοιμάζονται αφεψήματα από τα φύλλα, άλλα και από τη ρίζα της τσουκνίδας. Τα φύλλα συλλέγονται την άνοιξη μόλις έχουν ξεφυτρώσει και οι ρίζες - το φθινόπωρο, όταν η άνθιση έχει τελειώσει. Οι κομπρέσες από τσουκνίδα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές σε παράλυση των ποδιών και ρευματισμό. Πιστεύεται ότι το πράσινο χρώμα της τροφής χαλαρώνει τον άνθρωπο από το άγχος και μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της κατάθλιψης. Το αφέψημα από τσουκνίδα βελτιώνει την καρδιά, βοηθά ασθενείς με διαβήτη και παχυσαρκία. Η τσουκνίδα χρησιμοποιείται και στην αντιμετώπιση της ανοιξιάτικης κόπωσης.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα