Δύο ώρες με το τρένο είναι η απόσταση μεταξύ Σόφιας και Μπόμποσεβο, μιας μικρής πόλης, στους πρόποδες του βουνού Βλάχινα. Κοντά βρίσκεται το χωριό Σκρίνο, όπου το 876 περίπου γεννήθηκε ο Ουράνιος Προστάτης της Βουλγαρίας Άγιος Ιωάννης της Ρίλα.

Περνώντας από το κέντρο του Μπόμποσεβο φτάνουμε στην Εκκλησία Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Οι κάτοικοι της πόλης λένε, ότι είναι ένας από τους πιο επιβλητικούς ορθόδοξους ναούς από την εποχή της Αναγέννησης. Η κατασκευή της τρίκλιτης βασιλικής άρχισε το 1851 και τελείωσε το 1862. Η ανέγερση του ναού είναι έργο του ξακουστού μάστορα Μιλένκο, ο οποίος το 1847 έχτισε το νότιο τμήμα της Μονής της Ρίλα.

Συνεχίζουμε τον δρόμο μας, ανεβαίνοντας το καταπράσινο βουνό Βλάχινα. Το μονοπάτι μας βγάζει στην τοποθεσία Κράστα /Ο σταυρός/, απ’ όπου ανοίγει θαυμάσια θέα. Εάν ξεκινήσετε από εδώ και πιάσετε το δεξί μονοπάτι προς τα πάνω, θα φθάσετε την κορυφή Ρούεν. Το μονοπάτι είναι αρκετά απότομο, αλλά η θέα προς τα γύρω βουνά θα σας κόψει την ανάσα. Τη σήμανση στον δρόμο έκανε ο Λιούμπτσο Καρατζόφ, ένας ντόπιος, που με δική του πρωτοβουλία φροντίζει για τη διατήρηση των άγιων μερών στην περιοχή. Βρίσκουμε τον Λιούμπτσο μπροστά στη σπηλιά, στην οποία κάποτε έζησε ο Ιωάννης της Ρίλα.

«Πριν γεννηθεί ο Άγιος Ιωάννης της Ρίλα η μητέρα του είχε όραμα για το ότι ο γιός της θα γίνει μεγάλος ασκητής. Πριν γεννηθούν τέτοιοι άνθρωποι οι μητέρες τους συνήθως ξέρουν, ότι τα παιδιά τους τα περιμένει μεγάλο μέλλον. Ο Ιωάννης της Ρίλα από μικρός ήξερε, ότι είναι άνθρωπος με απίθανο χάρισμα. Ήταν γελαδάρης στο κοντινό χωριό Βούκοβο. Εκεί υπάρχει ένα ιερό με χαραμάδα και τρεις σπηλιές. Όταν ήταν μικρός, έζησε σε μία από τις σπηλιές. Μια φορά, ενώ φρόντιζε το κοπάδι του, πλημμύρισε ο Στρυμόνας. Φοβήθηκε, επειδή η αγελάδα του γέννησε. Αναρωτήθηκε τι να κάνει με την αγελάδα και το μοσχαράκι και με όλο το κοπάδι. Πέταξε το παλτό του και με σημείο σταυρού χώρισε τον ποταμό, όπως ο Άγιος Ηλίας – τον Ιορδάνη. Όταν είδαν αυτό, οι αγρότες φοβήθηκαν και τον έδιωξαν, αλλά του έδωσαν το μικρό μοσχάρι. Τότε ο ίδιος ήρθε σ’ αυτή τα σπηλιά. Εδώ έμεινε 1000 μέρες. Ύστερα πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου στο Μπόμποσεβο, όπου ασπάστηκε τον μοναχισμό. Μετά από χρόνια σε αναζήτηση απομόνωσης, ο ερημίτης πήγε στο βουνό Ρίλα, μετά στο Λιούλιν, μετά και πάλι στη Ρίλα, όπου έζησε σε σπηλιά περίπου 40 χρόνια.»

Ο Ιωάννης της Ρίλα δοξάστηκε για το πλήθος θαυμάτων του και κυρίως για τη θεραπεία άρρωστων ανθρώπων από βαριές ασθένειες. Στα μέσα της δεκαετίας του ’30 του 10^ου αιώνα ίδρυσε τη Μονή της Ρίλα, η οποία σήμερα είναι το μεγαλύτερο πνευματικό κέντρο στα βουλγαρικά εδάφη.

Η Μονή του Ρούεν, που σήμερα φέρει το όνομα του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω από τη σπηλιά. Οι ντόπιοι ισχυρίζονται, ότι είναι ένα από τα πρώτα βουλγαρικά μοναστήρια, που αναγέρθηκαν μετά τον εκχριστιανισμό του βουλγαρικού λαού από τον πρίγκιπα Μπoρίς Α΄. Το μοναστήρι δοξάζεται και ως παλιό λογοτεχνικό κέντρο, στο οποίο το 1743 άνοιξε κρυφό σχολείο.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφίες: Μιγκλένα Ιβανόβα και αρχείο