Στις 10 Φεβρουαρίου η Εκκλησία τιμά την μνήμη του Άγιου Χαράλαμπου που γεννήθηκε το 89 μ. Χ. στην Μαγνησία του Μαιάνδρου (στην Μικρά Ασία) και μαρτύρησε σε ηλικία 113 χρονών κατά τους διωγμούς των Χριστιανών τον 3ο αιώνα μ. Χ. Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, οι βασανιστές του τον έγδερναν ζωντανό, αλλά οι πληγές του ανάρρωναν θαυματουργά και πριν να τον αποκεφαλίσουν, ο Χαράλαμπος παρακάλεσε τον Θεό να δίνει υγεία στους ανθρώπους και να σώσει τις ψυχές τους. Λόγω αυτής της τελευταίας του προσευχής κατατάσσεται στους αγίους-θεραπευτές μαζί με τον Κοσμά και τον Δαμιανό, τον Παντελεήμονα, τον Τρύφωνα και άλλους. Τα λείψανά του θεωρούνται ιαματικά και στο κέντρο Σόφια, στον Ναό Αγίων Επταρίθμων φυλάσσεται το μικρό δάχτυλο του δεξιού του χεριού.

Στην βουλγάρικη παράδοση ο Άγιος Χαράλαμπος, που στα βουλγάρικα λέγεται Χαραλάμπι ή Αραλάν, έχει εξουσία πάνω στις αρρώστιες και ειδικά στην πανώλη που ήταν πολύ επικίνδυνη και θανατηφόρα καθ’ όλο τον Μεσαίωνα και ως τον 19^ο αιώνα. Τα θύματά της ήταν τόσα πολλά που ολόκληρες περιοχές ερημώνονταν και αυτό επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ζωή σε όλη την Ευρώπη. Την σωτηρία από τον επονομαζόμενο «μαύρο θάνατο» οι άνθρωποι απέδιδαν και σ’ άλλους αγίους όπως ο Αντώνιος (17 Ιανουαρίου), ο Αθανάσιος (18 Ιανουαρίου) και ο Ευθύμιος (20 Ιανουαρίου).

Στα βουλγάρικα παραμύθια ο Άγιος Χαράλαμπος έπιασε την πανώλη και την αλυσόδεσε. Αυτή η αντίληψη αντικατοπτρίζεται στις αγιογραφίες και σε πολλές εικόνες ο άγιος απεικονίζεται να δέρνει με μαστίγιο την αρρώστια που με την μορφή διαβόλου σέρνεται στα πόδια του. Δυστυχώς πάντα υπάρχει ο κίνδυνος οι άνθρωποι με τις αμαρτίες τους να εξοργίσουν τον άγιο και εκείνος για να τους τιμωρήσει να την ξαναφήσει ελεύθερη. 

Στην βουλγάρικη επικράτεια το όνομα Χαράλαμπος είναι πολύ διαδεδομένο, γιατί οι άνθρωποι βάφτιζαν στον άγιο τα παιδιά τους έτσι ώστε να τους τα φυλά. Επίσης πολλά χωριά τον θεωρούν προστάτη τους και έχουν χτίσει εκκλησίες προς τιμήν του. Παλαιότερα στη γιορτή του οι γυναίκες δεν δούλευαν παρά μόνο έψηναν τελετουργικά ψωμιά που άλειφαν με μέλι, για να εξιλεώσουν την πανώλη. Με μέλι έκαναν και καθαρμούς στην εκκλησία και το χρησιμοποιούσαν ευρέως σαν φάρμακο. Γι’ αυτό ο Άγιος Χαράλαμπος θεωρείται και προστάτης των μελισσουργών και στην γιορτή του άγιαζαν το καινούριο μέλι της χρονιάς.