«Πηγαίνω στη δουλειά με υπέροχη διάθεση κάθε μέρα», μας λέει ο Στανιμίρ Ιβανόφ-Μίρο. Από τρία χρόνια ασχολείται με ξυλογλυπτική και δημιουργεί διάφορα αντικείμενα από ξύλο - φωτιστικά, κηροπήγια, κοσμήματα κ. ά. Μένει στην πόλη Σάμοκοβ, όπου είναι και το ατελιέ του. Ο Μίρο έχει πετύχει την εσωτερική αρμονία και τη γαλήνη. Δεν αντιλαμβάνεται την απασχόλησή του σαν δουλειά, επειδή του φέρει μόνο χαρά. Για την αρχή της δημιουργικής πορείας του ο Μίρο μας λέει τα εξής:

«Πριν χρόνια εργαζόμουν στην επιπλοποιία. Τα τετράγωνα και ακριβή σχήματα των επίπλων όμως δεν μ’ άρεζαν. Σκόπευα να αλλάξω δουλειά και τότε ήρθε παραγγελία για πιο καλλιτεχνικά διαμορφωμένες βάσεις για κρασί. Οι βάσεις αυτές έγιναν αρκετά πρωτότυπες. Και ήταν μεγάλη ανακάλυψη και για μένα, επειδή μέχρι τότε δεν είχα κάνει ξυλογλυπτική. Και κάποια στιγμή αποφάσισα η ξυλογλυπτική να είναι η βασική δραστηριότητά μου. Τότε έμενα στη Σόφια και έκανα το ατελιέ στο υπόγειο φίλου μου. Ακόμα τα πρώτα έργα μου πωλήθηκαν στην Κοπεγχάγη. Αυτό με ενθάρρυνε. Και τώρα ασχολούμαι με την ξυλογλυπτική επαγγελματικά. Δεν έχω προκαταβολική ιδέα και δε σχεδιάζω το σχήμα πριν αρχίσω, το ίδιο το ξύλο μου τα δείχνει στη διαδικασία εργασίας. Τα σχήματα της φύσης με εμπνέουν.»

Σύμφωνα με τον Μίρο, ο 21^ος αιώνας δίνει δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους να ασχολούνται με τέχνη, ενώ το Ιντερνέτ είναι πλατφόρμα που επιτρέπει να βρούμε ομοϊδεάτες και ανθρώπους που να εκτιμήσουν  τις ικανότητές μας. Το μοναδικό που μπορεί να μας εμποδίσει είναι οι ίδιες οι αμφιβολίες μας. Ο Μίρο πουλά τα όμορφα έργα του με επιτυχία και οι εκτιμήσεις των ανθρώπων είναι εξαιρετικά θετικές.

Ο Μίρο βρίσκει στο ξύλο σοφία, και στους κύκλους του - χρόνια, εποχές, μοίρες. Κάθε κομμάτι ξύλου διηγείται την ιστορία του και μόνο του υπονοεί τις μορφές, στις οποίες πρέπει να μεταμορφωθεί. Ο δημιουργός περιγράφει τα σχήματα σαν αρμονικά, ενώ την ίδια τη δραστηριότητα σαν θεραπεία που τον βοηθά να ανακαλύπτει τους βυθούς του εσωτερικού του κόσμου. Το ξύλο αποκαλύπτει τα περιγράμματά του αργά και μαθαίνει τον δημιουργό σε υπομονή. Ο Μίρο συχνά κάνει φωτιστικά σε ασυνήθιστα σχήματα.

«Μου αρέσει να κάνω φωτιστικά, επειδή είναι μία σχεδόν παράδοξη συμβίωση μεταξύ φωτιάς και ξύλου. Το ξύλο μας δίνει φωτιά, αλλά μετά τη θυσία αυτή γίνεται στάχτη. Στο φωτιστικό ζουν μαζί. Μου αρέσει να παίζω όχι μόνο με τα σχήματα του ξύλου, αλλά και με το φως, όταν είναι σκοτάδι και το φώς σκορπίζει. Αυτό το παιχνίδι μαζί με τη διάθεση που δημιουργεί το φως στον χώρο με ευχαριστεί πολύ. Θα συνεχίζω να κάνω πειράματα. Ορισμένες φορές δε μπορώ να πιστέψω πόσο όμορφες εικόνες ζωγραφίζουν οι σκιές και το φως.»

Ο Μίρο αρχίζει τη μέρα του νωρίς με μουσική και γιόγκα. Αγαπά να δουλεύει με ξύλο από καρυδιά, βελανιδιά, φλαμουριά και οπωροφόρα δέντρα. Αποφεύγει τα κωνοφόρα. Δεν κάνει σχέδια για το μέλλον και θεωρεί ότι επιτέλους βρήκε την γαλήνη και την ευτυχία που όλη τη ζωή αναζητούσε και αυτό χάρη στην τέχνη. «Όταν νιώθει κανείς ικανοποιημένος από κάτι, δεν ονειρεύεται άλλα, που μπορούν να γίνουν στο μέλλον», λέει ο Στανιμίρ και ενθαρρύνει όλους να ανακαλύψουν τη δημιουργία στο επάγγελμά τους και με τον τρόπο αυτό να πετύχουν την ευτυχία.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο