Γραφικό κτίριο, ανάμεσα σε λόφους, στο οποίο ζουν μερικοί ηλικιωμένοι μοναχοί ή μοναχές, βυθισμένο σε σιωπή και αναμνήσεις για το παρελθόν - συχνά έτσι φανταζόμαστε ένα βουλγαρικό μοναστήρι. Γι’ αυτό οι χαρούμενες παιδικές φωνές, ζωγραφιές, μπάλες και πιτσιρίκια που τρέχουν και μας υποδέχονται στην αυλή της Μονής του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, κοντά στο Κρεμίκοβτσι, αποτελούν ευχάριστη έκπληξη.

Στη ουσία ποιός είπε, ότι τα παιδικά παιχνίδια έρχονται σε αντίθεση με τις χριστιανικές αρετές; Αυτό που μας διδάσκει ο Θεός είναι να μην εμποδίζουμε τα παιδία να έρθουν στον ναό, μας λέει ο ηγούμενος του μοναστηριού, ο πατήρ Σεραφείμ Γιάνεφ. Μαζί με τους ομοϊδεάτες του για άλλη μια φορά αποδεικνύει ότι οι ορθόδοξες παιδικές κατασκηνώσεις δεν είναι μόνο δυνατές, αλλά και εξαιρετικά χρήσιμες για τα παιδιά της περιοχής, που τις περιμένουν με ανυπομονησία. Η ιδέα για τις ορθόδοξες κατασκηνώσεις γεννήθηκε όταν ο ιερέας επισκέφθηκε τα παιδιά στο σχολείο στο χωριό Γκόρνα Μάλινα.

«Είδαμε ότι τα παιδιά ασχολούνται με πολλά χρήσιμα πράγματα για τη ζωή, αλλά η εκπαίδευσή μας είναι τέτοια, που τα μετατρέπει σε χώρους αποθήκευσης γνώσεων. Τελικά μαθαίνουν πράγματα που στη συνέχεια θα τους χρειάζονται στη ζωή. Αλλά σ’ αυτόν τον υλικό κόσμο, ο άνθρωπος δεν είναι απλώς ύλη. Το βασικό είναι να είναι άνθρωπος, ηθικός άνθρωπος και αυτό δε μαθαίνεται στο σχολείο. Έτσι εμφανίστηκε η ιδέα στο μοναστήρι, έξω από το κοσμικό, σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, όπου δεν υπάρχουν ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τα παιδιά να έχουν τη δυνατότητα να δουν διαφορετικά τη ζωή. Να αναζητήσουν απάντηση της ερώτησης γιατί ζούμε, τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και ότι πρέπει να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Δεν υπάρχει χώρος για επιθετικότητα, ζήλια και τιμωρία. Ο καθένας πρέπει να προσπαθήσει να εργάζεται ως άνθρωπος. Προσπαθούμε να διδάξουμε τα παιδιά να γίνουν φίλοι και νομίζω ότι το πετυχαίνουμε πολύ καλά.»

Οι ορθόδοξες παιδικές κατασκηνώσεις οργανώνονται στο μοναστήρι του Κρεμίκοβτσι για τετάρτη συνεχόμενη φορά. Πριν από δυο δεκαετίες το Μοναστήρι κοντά στην πόλη Χατζιντίμοβο, στην περιοχή του Γκότσε Ντέλτσεφ, πρώτο πραγματοποιεί την ιδέα, ενώ τα έξοδα καλύφθηκαν από την επαρχεία του Νεβροκόπ . Στο Μοναστήρι κοντά στην πόλη Κούκλεν, της περιοχής του Πλόβντιβ, ακολούθησαν το καλό παράδειγμα πέρυσι. Στο μοναστήρι του Κρεμίκοβτσι τα παιδιά περνούν επτά ημέρες και εκπαιδεύονται στις χριστιανικές αρετές, ακούνε διαλέξεις, παίζουν διάφορα παιχνίδια και έτσι μαθαίνουν τα βασικά πράγματα για την ορθόδοξη πίστη.

Ρωτάμε τον ιερέα Σεραφείμ Γιάνεφ εάν είναι δύσκολο σε περισσότερους χώρους να οργανώνονται τέτοιες δραστηριότητες.

«Σήμερα υπάρχει μια αντίληψη ότι η Εκκλησία είναι το κτίριο, οι επίσκοποι και οι ιερείς που υπηρετούν εκεί. Είναι λανθασμένη άποψη – η Εκκλησία στην πραγματικότητα είμαστε όλοι εμείς οι άνθρωποι, δεν έχει σημασία ποιοι είμαστε - ιερείς, επίσκοποι ή πιστοί. Και όταν ενωθούμε σαν μια αληθινή ζωντανή Εκκλησία, ως μια κοινότητα ανθρώπων - τότε μπορεί να συμβούν πολλά. Χαίρομαι που εδώ όπου υπηρετώ, υπάρχει τέτοια κοινότητα, διότι τέτοια κατασκήνωση δεν οργανώνεται εύκολα. Αυτό δεν είναι μόνο μια ευκαιρία τα παιδιά να κοιμούνται στο μοναστήρι. Μιλάμε για οικονομικά μέσα που πρέπει να βρεθούν – για υλικά και την υγιεινή διατροφή των παιδιών. Επιπλέον, έχουμε επαγγελματίες καθηγητές οι οποίοι δεν είναι μόνο θεολόγοι, αλλά και παιδαγωγοί, ψυχολόγοι, λογοθεραπευτές. Βοηθούν τα παιδιά με τα πνευματική προβλήματα που έχουν.»

Πλησιάζει το τέλος των διακοπών και του εκκλησιαστικού έτους. Το επόμενο καλοκαίρι ο πατήρ Σεραφείμ Γιάνεφ και ο επίσκοπος Γρηγόριος θα ζητήσουν και πάλι υποστήριξη, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα παιδιά γύρω από τον ναό σ’ ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια του Αγίου Όρους της Σόφιας. Και σίγουρα θα πετύχουν γιατί η ιδέα τους αξίζει. Σύμφωνα με τον πατήρ Γιάνεφ, η Εκκλησία μπορεί να διδάξει στα παιδιά το πολύτιμο μάθημα να μη είναι επιθετικά, δείχνοντάς τους την πνευματική πλευρά του κόσμου. Δεν πρέπει ο στόχος μας να είναι ο υλικός κόσμος, γιατί θα χάσουμε όλη μας τη ζωή, επιδιώκοντας την ευημερία. Μπορούμε να διδάξουμε τα παιδιά τα πάντα, αλλά δε θα τους είναι χρήσιμο να τα μετατρέψουμε σε ανθρώπους-μηχανές.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο