Σήμερα γιορτάζουμε τη γλυκύτερη γιορτή – την Ευρωπαϊκή Ημέρα της Σοκολάτας. Στις 7 Ιουλίου του 1550 από την Νότια Αμερική προμηθεύεται η πρώτη παρτίδα κόκκων κακάο στην Ισπανία. Γι’ αυτό η ημερομηνία επιλέχθηκε από τους Ευρωπαίους για γιορτή της σοκολάτας. Θεωρείται πως οι Αζτέκοι ήταν οι πρώτοι, που έφτιαχναν σοκολάτα και την αποκαλούσαν «τροφή των θεών». Το πρώτο μπλοκ σοκολάτας έκανε ο Τζον Κάντμπερι το 1842, ενώ αργότερα ο Ντανιέλ Πέτερ δημιούργησε τη σοκολάτα γάλακτος, προσθέτοντας γάλα στην πρωτότυπη συνταγή.

Αυτήν την ημέρα πειρασμού συναντηθήκαμε με τον ζαχαροπλάστη Άλεξ Ιβάντσεφ, ο οποίος δύο φορές πια κέρδισε τον τίτλο «Καλύτερος ζαχαροπλάστης της Βουλγαρίας». Ο νέος είναι καινοτόμος και κατόρθωσε να εντυπωσιάσει την κριτική επιτροπή του διαγωνισμού με ακρίβεια και εξαιρετική γεύση. Πειστικά νίκησε τον ανταγωνισμό με τα απίθανα έργα γλυπτικής, που έφτιαξε από σοκολάτα. Όταν ήταν 8 χρονών, ο Ιβάντσεφ έκανε κέικ, για να χαροποιήσει την μητέρα του και ίσως έτσι άρχισε το γλυκό παραμύθι του. Δεν ήταν, όμως, σίγουρος, ότι αυτός ήταν ο προορισμός του μέχρι τη στιγμή, που πήγε για πρακτική άσκηση μαγειρικής στο Κατάρ. Εκεί έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στη κρύα κουζίνα και την ζαχαροπλαστική. Διάλεξε το δεύτερο, επειδή μέχρι τότε οι περισσότερες προσπάθειές του να κάνει ωραίο επιδόρπιο δεν ήταν αποτελεσματικές. Μετά από αρκετή πρακτική στο εξωτερικό και πολλούς διαγωνισμούς, που κέρδισε, ο Ιβάντσεφ έγινε διευθυντής ζαχαροπλάστης μεγάλης αλυσίδας εστιατορίων στη Σόφια και εξακολουθεί να τελειοποιείται κάθε μέρα.

Η αγάπη μου για τα γλυκά έρχεται από την αγάπη μου στη ζωή», με χαμόγελο λέει ο Άλεξ, κοιτάζοντας τη φίλη του, τη Στέφι, η οποία επίσης είναι μάστορας στη ζαχαροπλαστική.

Στην κουζίνα πάνε όλα πάντα καλά ή υπάρχουν και δυσκολίες;

«Όταν το κάνει κανείς με αγάπη, δεν είναι δύσκολο. Είναι απαραίτητη πολλή ακρίβεια, αλλά δε θα έλεγα, ότι είναι δύσκολο. Οι πολλές ώρες εργασίας είναι βαριές, αλλά όταν συνηθίσεις όλα πάνε καλά. Είναι δύσκολο να ικανοποιήσεις όλους τους πελάτες. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που λένε «Δεν το τρώω αυτό», αλλά κάθε καλός ζαχαροπλάστης ή μάγειρας πρέπει να μπορεί να τους προσφέρει κάτι, που να τους αρέσει. Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι πολύ ευχάριστο.»

Το αγαπημένο επιδόρπιο του Άλεξ είναι προφιτερόλ με αιγινίτικο φιστίκι και τριαντάφυλλο. Ο νέος το περιγράφει ως έκρηξη γεύσεων, που τρυφερά χαϊδεύουν τον ουρανίσκο.

Εκτός από το να δοκιμάσουμε αυτό το γλυκό, ο Άλεξ συνιστά και τα εξής:

«Όλοι οι άνθρωποι να αρχίσουν να τρώνε σοκολάτα σε μεγάλες ποσότητες, για να είναι πιο χαρούμενοι και ικανοποιημένοι, και να εκτιμούν τη δουλειά των σοκολατοποιών και των ζαχαροπλαστών, η οποία δεν είναι καθόλου εύκολη. Σοκολάτα, σοκολάτα και πάλι σοκολάτα. Η ωραία σοκολάτα δε βλάπτει, κάνει καλό στην υγεία, εάν δεν το παρακάνουμε.»

Και αν κάποιος παραφάει σοκολάτα, καλός προορισμός για βόλτα είναι τα γνωστά ευρωπαϊκά μουσεία της σοκολάτας στη Μπριζ του Βελγίου, την Κολωνία της Γερμανίας, τη Βαρκελώνη της Ισπανίας, την Πράγα της Τσεχίας κ. ά.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο