Ο Χρίστο Ηλίεφ ανακάλυψε τα κόλπα με το ποδήλατο όταν ήταν 14 χρονών και όσο περισσότερο ασχολείται, τόσο πιο ξεκάθαρα καταλαβαίνει πως αυτό θα είναι η ζωή του. Τι τον έκανε να παθιαστεί τόσο με αυτό το άθλημα;

«Πολλοί παράγοντες, απαντά εκείνος. - Από τη μια, το αίσθημα όταν είσαι στο ποδήλατο και κάνεις πράγματα που δεν μπορεί ο καθένας και τα οποία σου έχουν κοστίσει πάρα πολύ κόπο, από την άλλη, όλοι αυτοί που ασχολούνται με αθλήματα δράσης αποτελούν μια κοινότητα που είναι πολύ δεμένη και στην οποία εγώ έχω βρει τη θέση μου».

Σήμερα ο Χρίστο είναι 20 χρονών και κερδίζει τις συμπάθειες με το καλοσυνάτο του χαμόγελο και την ασυναίσθητη γοητεία του αλλά και γιατί είναι ο καλύτερος BMXάς στη Βουλγαρία με πλήθος βραβεία στη χώρα και το εξωτερικό – από τα Urban Kings και Etnies session στη Σόφια, FunCity Fest στη Βάρνα, Balkan Bike Fest στα Σκόπια, Winner of Belgrade κ. ά.

Ο αριθμός των νεαρών που παθιάζονται με το άθλημα στη χώρα μας όλο και αυξάνεται. Προπονούνται τα πιτσιρίκια αλλά και οι 25άρηδες, δυστυχώς όμως, όπως σχολίασε ο Χρίστο, στη Βουλγαρία δεν υπάρχουν καλές συνθήκες για πρακτική ούτε BMX, ούτε μοτοκρός. Πού προπονούνται οι ντόπιοι μάγοι του ποδήλατου;

«Παντού, λέει ο Ηλίεφ. - Δυστυχώς δεν υπάρχει ειδικούς χώρους όπως σε άλλες χώρες όπου υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις που να προσφέρουν ασφάλεια κατά την εκμάθηση δύσκολων συνδυασμών. Στη Σόφια υπάρχει μόνο ένα μέρος στην Πανεπιστημιούπολη που δεν το φροντίζουν και θέλουν και λεφτά από πάνω, γι’ αυτό κανείς δεν πατάει. Σχεδόν σε κάθε πόλη υπάρχει από ένα ποδηλατικό πάρκο αλλά είναι απεριποίητα».

Το μέρος όπου πάντα μπορείτε να βρείτε BMXάδες είναι το πάρκο μπροστά στο Εθνικό Μέγαρο Πολιτισμού. Αντί για ειδικές εγκαταστάσεις χρησιμοποιούνται τα παραπέτα και οι ράγες για τα καροτσάκια. Ο Χρίστο πετά πάνω από τις μαρμάρινες πλάκες, η σέλα του είναι κατεβασμένη για να μπορεί να στριφογυρίζει το τιμόνι, όταν πέφτει το κάνει πολύ μαλακά. «Με τον καιρό μαθαίνεις να πέφτεις πιο ανώδυνα, εγώ έχω κάνει και σάμπο, στις πολεμικές τέχνες υπάρχουν ειδικές πρακτικές για να μην χτυπάς», εξηγεί ο ποδηλάτης.

Πώς αντιμετωπίζουν οι γονείς του το ακραίο άθλημα με το οποίο ασχολείται;

«Στην αρχή ανησυχούσαν, λέει ο Χρίστο. Σιγά σιγά όμως είδαν πως μου πάει αυτό το άθλημα και πως με βοηθά στη ζωή μου γιατί με μαθαίνει να είμαι συνεπής και να υπολογίζω το ρίσκο, μου έδωσε και πολλούς φίλους. Μέχρι που άρχισε να τους αρέσει κιόλας, εκτιμούν και το ότι χάρη στο ποδήλατο απέφυγα τα μεθύσια και τα ξενύχτια της εφηβείας».

Όταν κοιτά ένας απλός παρατηρητής τα δύσκολα πράγματα που κάνουν οι ποδηλάτες, νιώθει έναν ανεξήγητο φόβο. Αυτό αναζητούν οι λάτρεις των αθλημάτων δράσης; Τον κίνδυνο;

«Όχι, λέει κατηγορηματικά ο Χρίστο. Δεν είμαι τύπος που κάνει πράγματα για τα οποία δεν είναι σίγουρος. Περιμένω μέχρι να αποκτήσω την ικανότητα και τότε δοκιμάζω, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που το κάνουν για την αδρεναλίνη και διακινδυνεύουν τη σωματική τους ακεραιότητα».

Ο Χρίστο Ηλίεφ είναι ευγνώμων στη γενιά του ’90 που έμαθαν με δοκιμές και λάθη. «Είναι υπέροχο να έχεις κάποιον να σου εξηγεί, μοιράζεται ο BMXάς. - Οι μεγαλύτεροι αυτοσχεδίαζαν και έμαθαν τεχνικές απλά με το πείσμα τους, εκτός αυτού δίδαξαν σε μας όλα όσα ήξεραν». Τώρα είναι ο νεαρός που δίνει συμβουλές στους επόμενους.

«Πρέπει να έχουν πείσμα και να μην ξεχνάνε ότι το κάνουν για διασκέδαση, λέει εκείνος. Είναι φυσικό να εκνευριστείς όταν κάτι δεν σου βγαίνει, παλιά φώναζα, πετούσα το ποδήλατο, αλλά με τον καιρό έμαθα να ελέγχω τον εαυτό μου».

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από την BMX.bg