Ο Μπόγκνταν Μπόεφ συχνά βλέπει τον ουρανό μέσα από τον φακό της φωτογραφικής μηχανής και «αποτυπώνει»... την ελευθερία. Τα πουλιά του αιωρούνται μέσα στα σύννεφα και τις ηλιαχτίδες και αγγίζουν το ενδόμυχο όνειρο της ανθρώπινης ψυχής – να πετάξουμε!

Είναι άνθρωπος των άκρων - ως επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, επιδιώκει πάντα τη νίκη, αλλά έχει μέσα του και ταπεινότητα πάντα όταν βρίσκεται μέσα στη φύση. Η αγάπη του για τα πουλιά και τα άγρια ζώα τον παρότρυνε πριν δέκα χρόνια να βγάλει τις πρώτες του φωτογραφίες. Στην αρχή ως τρόπος ψυχικής χαλάρωσης από τη δυναμική του αθλήματος και στη συνέχεια και ως πάθος που μετεξελίχθηκε σε τέχνη.

Η λεγόμενη φωτογραφία wildlife /φωτογραφία άγριας ζωής/ σχετίζεται με πολλούς παράγοντες – με την ηθική, την αγάπη, τη γνώση για τα ζώα, την επιμονή, την τύχη και κάπου στο τέλος έρχεται το καθαρά φωτογραφικό μέρος της δουλειάς. Μια φιλοσοφία, με την οποία ο Μπόγκνταν Μπόεφ δεν κάνει ποτέ συμβιβασμούς.

«Όταν φωτογραφίζουμε άγρια ζώα, πηγαίνουμε στο σπίτι τους και εισβάλλουμε στην καθημερινή τους ζωή. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις ενέργειές μας, για να μη βλάψουμε τα ζώα. Έτσι, όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι φωτογράφοι αποφεύγουμε να τραβάμε φωτογραφίες στους βιοτόπους όπου τα πουλιά φωλιάζουν και τα ζώα εκτρέφουν τα μικρά τους. Είναι εξαιρετικά ευαίσθητα και εάν πλησιάσεις, μπορεί να ανησυχήσουν και να εγκαταλείψουν το μέρος τους. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η αρνητική πλευρά της φωτογραφίας άγριας ζωής, που συχνά αντιμετωπίζουμε – ότι δεν είμαστε προσεκτικοί και δεν έχουμε την απαραίτητη ηθική.»

Ο φωτογράφος πιστεύει ότι με περισσότερη υπομονή πάντα έχει καλά αποτελέσματα. Απλώς είναι ζήτημα χρόνου – που περνάς στους κρυψώνες, μέσα στα δίχτυα καμουφλάζ ή σε κάποιο θάμνο. Έτσι για να φωτογραφήσει τους λύκους παρέμεινε κρυμμένος πέντε μέρες.

«Αισθάνεσαι ικανοποιημένος όταν έχεις κάνει τη φωτογραφία σου με τον σωστό τρόπο, παρά το ότι σου πήρε πολύ χρόνο. Επειδή στη φωτογραφία άγριας ζωής τίποτα δεν είναι σου είναι εξασφαλισμένο εκ των προτέρων - πηγαίνουμε, περιμένουμε και κάνουμε όλα τα δυνατά. Αλλά υπάρχουν τρεις παράγοντες που συμπίπτουν πολύ δύσκολα: το καλό φως, το πτηνό ή το ζώο - αντικείμενο της φωτογραφίας, και η κατάλληλη στιγμή.»

Και πραγματικά – η τύχη χτύπησε μια φορά την πόρτα του φωτογράφου και έκανε τις συμπτώσεις να συμβούν, οδηγώντας τον Μπόγκνταν Μπόεφ σε ένα χωράφι με ηλιοτρόπια, πάνω από το οποίο πετούσε ένα σμήνος σπουργίτια και μόνο ένα πουλί του σμήνους είχε διαφορετικό χρώμα.

«Όταν κοίταξα καλά, είδα λευκό σπουργίτι, και αργότερα είδε τα κόκκινα μάτια του, θυμάται με συγκίνηση και σήμερα ο φωτογράφος. - Αυτό ήταν ένα νεαρό σπουργίτι αλμπίνο, που ζητούσε τροφή από τους γονείς τους, που ήταν συνηθισμένα σπουργίτια. Αν δεν είχα πάει για να δω αυτό το μέρος, ίσως ποτέ δε θα το συναντούσα. Αλλά έτσι είναι στην φωτογραφία άγριας ζωής - πολλοί παράγοντες έχουν σημασία, ακόμα και η τύχη.»

Ο Μπόγκνταν Μπόεφ έχει φωτογραφήσει διάφορα άγρια ζώα - καφέ αρκούδες στη Φινλανδία, δικά μας θηρία, αλλά αδυναμία του είναι τα πουλιά.

«Κάθε στιγμιότυπο σημαίνει πολλά για μένα, έστω και να μη έχει αξία για τους άλλους, επειδή μου υπενθυμίζει κάποια διασκεδαστική ιστορία. Έτσι, πολλές από τις φωτογραφίες όχι μόνο είναι πολύ ωραίες, αλλά και συνδέονται με ενδιαφέρουσες ιστορίες που θυμάμαι.»

Σήμερα ο φωτογράφος της άγριας ζωής για δεύτερη φορά προσπαθεί να μετατρέψει το χόμπι του σε επάγγελμα. Με το μπάσκετ, το οποίο ήταν το παιδικό του όνειρο, κάποτε πέτυχε.

«Τα πράγματα είναι δύσκολα, επειδή δεν υπάρχει η σχετική αγορά, αλλά δεν είναι αδύνατα. Πιστεύω ότι θα πετύχω - με αγάπη και επιμονή. Αλλά ακόμα δεν μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι μετέτρεψα το χόμπι μου σε επάγγελμα», είπε καταλήγοντας ο Μπόγκνταν Μπόεφ.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο του Μπόγκνταν Μπόεφ