Η ευγένεια, η φιλική διάθεση και το χαμόγελο της Βερόνικα με εντυπωσίασαν όταν πριν λίγες μέρες την γνώρισα τυχαία στο κέντρο της Σόφιας. Είναι δύσκολο να συναντήσεις τόσο χαμογελαστή στους γεμάτους με πολυάσχολους ανθρώπους δρόμους. Μετά από μια σύντομη συνομιλία συνειδητοποίησα ότι ασχολείται με την τεχνική του ντεκουπάζ (decoupage). "Μα τι άραγε ήταν αυτό;" σκέφτηκα. Δεν με άφησε να αναρωτιέμαι και πολύ καιρό. Είναι εφαρμοσμένη τέχνη, στη βάση της οποίας είναι η αποκοπή ενός χάρτινου, ξύλινου ή δερμάτινου μοτίβου, ακόμα και χαρτοπετσέτας και στη συνέχεια το μοτίβο χρησιμοποιείται για να διακοσμήσει μια ξύλινη, μεταλλική, γυάλινη, πλαστική και ακόμα υφασμένα επιφάνεια. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται για τη διακόσμηση όλων των ειδών πραγμάτων - κουτιά κοσμημάτων, βούρτσες μαλλιών, πιάτα, βάζα, μπουκάλια, κηροπήγια, ρολόγια και έπιπλα.

Για κάποιους το decoupage είναι απλά ένα χόμπι, αλλά για την Βερόνικα είναι πολύ περισσότερα. Διασκευάζει θαυμάσια αντικείμενα εδώ και 5 χρόνια. Από πρόσφατα έχει το δικό της ατελιέ για decoupage, ζωγραφικής, γλυπτικής και ξυλογλυπτικής "Veronik Art". Μαζί με τον σύζυγό της, τον καλλιτέχνη Άγγελ Μπότσοφ δημιούργησε αυτό το φιλόξενο χώρο πριν από ένα χρόνο και αποφάσισαν να μεταφέρουν το πάθος τους προς την όμορφα στα παιδιά της γειτονιάς τους. Τώρα κάθε μέρα το ατελιέ είναι γεμάτο παιδιά όλων των ηλικιών που πηγαίνουν εκεί για να χαλαρώσουν, άλλα και να μάθουν.

Η Βερόνικα χρόνια έχει εργαστεί σε καλή θέση σε μια άλλη σφαίρα, αλλά τώρα είναι αφοσιωμένη εξολοκλήρου στην τέχνη αυτή. Η ίδια λέει γιατί: "Έχασα ένα πολύ στενό πρόσωπο μου και είχα ανάγκη να βγω από την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Ως μαθήτρια ζωγράφιζα, αλλά ήταν μόνο το χόμπι μου. Μετά το θάνατο της γιαγιάς μου η τέχνη της με έφερε πίσω στη ζωή. Το ντεκουπάζ με βοηθάει να εκφράσω τον εαυτό μου. Παράγοντας διάφορα πράγματα, σκέφτομαι το πρόσωπο για το οποίο είναι προορισμένα. Όταν δεν έχω διάθεση, δεν ζωγραφίζω. Πιστεύω ότι στην κατασκευή δίνεις ψυχή και τα συναισθήματα μεταδίδονται στο έργο σου. Το ατελιέ είναι το πραγματοποιημένο όνειρό μας. Ενθαρρύνουμε την δημιουργικότητα στα παιδιά, να εργάζονται σε ομάδες και να μη φοβούνται να αναφέρουν τις ιδέες τους. Δίνουμε προσοχή σε όλα σχετικά με την ηλικία των παιδιών. Στα παιδιά όλα είναι αληθινά. Μεταξύ αυτών αισθάνομαι θαυμάσια. Πιστεύουμε ότι τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα αν δεν σταματήσεις μόνος σου. Στο ατελιέ τα παιδιά έχουν την ελευθερία να δείχνουν τον εαυτό τους και ξεχάσουν τα προβλήματά τους".

Το να δουλεύεις με τα παιδιά δεν είναι εύκολο, αλλά η Βερόνικα βρίσκει τον τρόπο για αυτό. Γι 'αυτούς δεν είναι μόνο εκπαιδευτής , αλλά και ένας πιστός φίλος με τον οποίο μπορούν να μιλήσουν.

"Το σύνθημά μας είναι "Μαζί μπορούμε να κάνουμε περισσότερα". Νομίζω, ότι οι σολίστες χρειάζονται μόνο στο χώρο της όπερας. Με ό,τι και να ασχολείσαι, αν δεν υπάρχει ομαδική εργασία και δεν προσαρμόζεσαι προς το περιβάλλον, δεν θα προχωρήσεις. Εδώ πρέπει να εκφραστείς τον εαυτό σου, και να χαρίσεις χαμόγελο. Εμείς οι ίδιοι κατασκευάζουμε τα δώρα για τους συγγενείς. Τα παιδιά κάνουν δώρα στους γονείς και τους καθηγητές. Ήταν αρκετά δύσκολο στη δημιουργία του ατελιέ με όλη τη γραφειοκρατία, κ.λπ. Αλλά είμαι πολύ ευτυχής όταν οι άνθρωποι έρχονται και μας λένε: "Δεν έχουμε παιδιά, αλλά σας συγχαρούμε γι''αυτό που κάνετε". Αυτό μας ενθαρρύνει στη δουλειά μας. Τα παιδία δεν ήταν γνωστά, ξεκινήσαμε από το μηδέν. Αλλά από την ημέρα όταν ανοίξαμε το σύλλογο, ήρθαν παιδιά και μέχρι σήμερα είμαστε μαζί τους".

Στον ψηφιακό μας κόσμο, είναι δύσκολο να απομακρύνουμε τα παιδιά από τους υπολογιστές. Η Βερόνικα και ο σύζυγός της προτείνουν όχι απαγόρευση της χρήσης τους, αλλά να συμπεριλάβουν το Διαδίκτυο ως βοηθός. Τα παιδιά από το „Veronik Art” χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να βρουν ενδιαφέρουσες ιδέες και υλικά για τα έργα τους. Ας ακούσουμε τι λέει η Ιβέτ Νικιφοροβα, 11 ετών , η οποία τακτικά έρχεται στο ατελιέ:

«Το Decoupage είναι ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι διασκεδάζουμε. Οι αγαπημένες μου στιγμές είναι όταν η Βερόνικα μας διδάσκει νέες τεχνικές. Εδώ χαλαρώνουμε και ξεχνάμε τα σχολικά προβλήματα. Το μεγάλο όνειρο μου είναι να κάνω νέα πράγματα όμορφα παλιά έπιπλα. Θέλω να γίνω σχεδιάστρια.»

Στο Art σύλλογο τα παιδιά μαθαίνουν να συγκεντρώνονται, καθώς συνηθίζουν στην ομαδική εργασία σε συνδυασμό με την πνευματική χαλάρωση και ικανοποίηση από τα αποτελέσματα. Πρόσφατα η οικογένεια Μποτσοβι ,τα παιδιά και οι γονείς τους, συγκεντρώσαν ρούχα και χρήματα για το Ίδρυμα παιδιών χωρίς γονική μέριμνα «Μητέρα Τερέζα» στο Πλόβντιφ. Μαζί επισκέφθηκαν το ίδρυμα και δώρισαν στα παιδιά μια ολόκληρη μέρα με παιχνίδια, διασκέδαση και δώρα.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα
Φωτογραφίες: Λουίζα Λάζαροβα