Οι κυβερνήσεις των χωρών της Βαλκανικής τα έχουν χαμένα. Οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιδρούν χαοτικά. Μεγάλα κράτη, ‘όπως η Γερμανία, μπερδεύτηκαν σαν μαθητές της Α’ Δημοτικού μπροστά στο προσφυγικό ρεύμα προς την Ευρώπη, το οποίο αρχίζει να μετατρέπεται σε κάτι σαν την μεγάλη μετανάστευση των λαών. Αυτό ήταν το κύριο σημείο αναφοράς το οποίο χαρακτήρισε το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας. 

Το άγνωστο προκαλεί, σχεδόν πάντα, τον πανικό. Ελπίζω ότι τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της Βουλγαρίας τις τελευταίες ημέρες, δεν ήταν σπασμωδικά αλλά μελετημένα και θα ρίξουν κάποιο φως στο άγνωστο. Τουλάχιστον όσο αποτελεσματικό είναι και το φράγμα που κατασκευάστηκε στα σύνορα με την Τουρκία, η κατασκευή του οποίου άρχισε πριν από μια διετία  για αντιμετωπιστεί το προσφυγικό κύμα από την Συρία.

Την Παρασκευή η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει στα σύνορα 1000 άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων, με τεχνικό εξοπλισμό. Αποστολή τους, σύμφωνα με τον ΓΓ του ΥΠΕΣ Γκεόργκι Κόστοφ, θα είναι οι «περιπολίες ρουτίνας» και η υποστήριξη του έργου της συνοριακής αστυνομίας. Η είδηση αυτή έκανε τον γύρο των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων και προκάλεσε πλήθος διαφορετικών ερμηνειών. Στην είδηση προστέθηκε και η ρήση του ΥΠΕΞ Ντανιέλ Μίτοφ, ότι «είναι απαραίτητη η δημιουργία μια πλατειάς συνεργασίας, στην οποία θα συμμετάσχει και η Ρωσία», με στόχο την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Η Υπουργός Εσωτερικών Ρουμιάνα Μπατσβάροβα συμπλήρωσε ότι δεν θα γίνει «χρήση βίας» κατά των μεταναστών και ότι οι συμπληρωματικοί 1600 πρόσφυγες, οι οποίοι αναλογούν στην Βουλγαρία και θα έρθουν, κυρίως, από την Ελλάδα και την Ιταλία, θα είναι καλύτερα να είναι οικογένειες.

Με φόντο τα όσα προαναφέραμε, η βουλγαρική κυβέρνηση έθεσε, πάλι, το ζήτημα της ένταξης της χώρας στο Σύμφωνο του Σενγκέν. Μέχρι τώρα ορισμένες δυτικές χώρες- μέλη του Συμφώνου, υποστήριζαν ότι η Βουλγαρίας δεν είναι αρκετά έτοιμη για να ενταχθεί, αλλά πλέον αποδείχτηκε ότι τα δικά τους σύνορα δεν ήταν εντάξει και τώρα, πανικόβλητες, προσπαθούν να τα ενισχύσουν. Στην ουσία να μιλάμε σήμερα για Σενγκέν, ελεύθερη κυκλοφορία κλπ, πλέον το ακούω σαν κάτι το εικονικό. Κάθε ένα από τα 28 κράτη- μέλη έχει αρχίσει να μαζεύεται στο καβούκι του σαν το τρομαγμένο σαλιγκάρι και να υπολογίζει πόσα θα χάσει και πόσα θα κερδίσει από την προσφυγική κρίση. Με λίγα λόγια, ούτε λόγος πλέον για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια ή ότι άλλο σχετικό.

Το προσφυγικό ρεύμα άρχισε μετά την αποσταθεροποίηση χωρών της Β Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Θα ήθελα να πιστεύω, ότι οι ΗΠΑ είχαν καλές προθέσεις όταν αποφάσισαν να αλλάξουν το «στάτους κβο» των χωρών αυτών, όταν δοκίμασαν να εφαρμόσουν, με τις αποκαλούμενες «Ανοιξιάτικες επαναστάσεις» το δικό τους μοντέλο δημοκρατίας. Όμως, ακόμα και αν δεχτούμε ότι οι προθέσεις ήταν καλές, το τελικό αποτέλεσμα είναι απελπιστικό και απειλητικό όχι μόνον για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Τώρα, στην πράξη, οι ΗΠΑ κάθονται στο απυρόβλητο και απλά παρατηρούν το τι μέλει γενέσθαι. Η πρώτη αποσταθεροποιητική επιχείρηση των ΗΠΑ «Σοκ και τρόμος» εναντίων του Ιράκ πριν μερικά χρόνια, επιστρέφει τώρα σαν μπούμερανγκ αλλά χτυπά την Ευρώπη και όχι τις ΗΠΑ

Ελπίζω να αποδειχτώ κακός προφήτης, αλλά οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες μόλις τώρα θα δοκιμάσουν «Σοκ και τρόμο» από το προσφυγικό κύμα, το οποίο, όπως το χαρακτήρισαν ορισμένοι παρατηρητές, μπορεί σε σύντομο χρόνο να μετατραπεί σε καταστροφικό παλιρροϊκό κύμα. Εδώ και πολλά χρόνια, οι χώρες αυτές, μαζί με τις ΗΠΑ, απομυζούν τις πρώτες ύλες των περιοχών που πλήττονται και αφήνουν τον ντόπιο πληθυσμό να ζει στην μιζέρια. Δεν θα απορούσα αν τώρα έφτασε η ώρα να πληρώσουν τους λογαριασμούς που έχουν ανοιχτούς.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης