Το Υπουργικό Συμβούλιο επαναβεβαίωσε την απόφασή του από το Δεκέμβριο του 2014 για αύξηση του κατώτατου μισθού στη Βουλγαρία από την 1 Ιανουαρίου του 2015 σε 180 ευρώ και από την 1 Ιουλίου σε 190 ευρώ. Η αύξηση είναι ελάχιστη – με 10 ευρώ δύο φορές εντός ενός έτους. Όσο ασήμαντο και καθαρά τυπικό να είναι το βήμα αυτό εκ πρώτη όψεως όμως  προκάλεσε θύελλα από αντιφατικές αντιδράσεις στη χώρα.

Βάσει του νόμου τέτοιες σοβαρές κοινωνικοοικονομικές αποφάσεις πρέπει να εγκρίνονται από το Εθνικό Συμβούλιο Τριμερούς Συνεργασίας, στο οποίο συμμετέχουν η κυβέρνηση, τα συνδικάτα και οι εργοδότες.

Η πρώτη απόπειρα του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής Ιβάιλο Κάλφιν από το αριστερό κόμμα ABV απέτυχε λόγω της αντίδρασης των επιχειρηματιών. Η υπόθεση έφτασε έως το  Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο που την άνοιξη φέτος βγήκε με απόφαση για ακύρωση του διατάγματος του Υπουργικού Συμβουλίου για αύξηση του κατώτατου μισθού, ακριβώς λόγω της έλλειψης της έγκρισης του Τριμερούς Συμβουλίου. Ο υπουργός όμως δεν εγκατέλειψε την ιδέα του και χθες κατόρθωσε να πετύχει την έγκριση από την κυβέρνηση νέου, δεύτερου διατάγματος για την αύξηση των κατώτατων εισοδημάτων των εργαζομένων στη Βουλγαρία. Το βασικό επιχείρημά του ήταν ότι δεν μπορεί ο κατώτατος μισθός να είναι κάτω από το επίσημα υπολογισμένο όριο της φτώχειας φέτος από 143 ευρώ το άτομο το μήνα.

Όλοι αυτοί οι αριθμοί ίσως θα φανούν παράλογοι για πολλούς που μένουν σε πιο πλούσιες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου. Τέτοια όμως είναι η πραγματικότητα στην φτωχότερη χώρα της ΕΕ, στην οποία για μεγάλη οικονομική και κοινωνική επίτευξη πολλοί θεωρούν τον μέσο μισθό των 400 ευρώ. Και σίγουρα είναι έτσι αφού περίπου το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας ζει με εισοδήματα από 180 ευρώ το μήνα. Σε λίγες μέρες οι εργοδότες θα πρέπει να αυξάνουν τους μισθούς τουλάχιστον με 10 ευρώ, είτε αλλιώς θα υποστούν κυρώσεις. Στις πλούσιες χώρες ο κατώτατος μισθός έχει λίγο είτε πολύ βασικά στρατηγική σημασία, αλλά στη Βουλγαρία είναι πολύ σημαντικός επειδή αφορά εξαιρετικά πολλούς ανθρώπους. Ακόμα περισσότερο που στη βάση του υπολογίζονται διάφορα κοινωνικά επιδόματα και δημόσια τέλη.

Αυξάνοντος τον κατώτατο μισθό η κυβέρνηση μπαίνει σε αντιπαράθεση με τους επιχειρηματικούς κύκλους. Πολύ πιθανόν οι επιχειρηματίες να προσπαθήσουν να βρουν τρόπο να αποφύγουν και μην εφαρμόζουν τις νέες αποφάσεις. Ο αριστερός υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ιβάιλο Κάλφιν, όμως υπερασπίζει την ιδέα του, ενώ ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ τον αντιμετωπίζει και σαν αντιπρόσωπο του αριστερού κόμματος ABV. Όσο και μικρός να είναι ο αριθμός των οπαδών του , μπορεί να αποδειχθεί αποφασιστικής σημασίας στις επικείμενες το φθινόπωρο τοπικές εκλογές. Επίσης εκτός για όλα τα άλλα ο δεξιός πρωθυπουργός Μπορίσοφ συχνά δέχεται κριτικές για έλλειψη ευαισθησίας και μ' αυτό το λαϊκιστικό βήμα κερδίζει εμπιστοσύνη και στους αριστερούς και πιο φτωχούς εκλογείς.

Έτσι ή άλλωστε  η αύξηση του κατώτατου μισθού θα έχει ελάχιστο αποτέλεσμα στις κρατικές δαπάνες και τον προϋπολογισμό, που ακριβώς τώρα ξεχειλίζει από εισοδήματα και μπορεί να ξοδέψει κάποιο λεβ περισσότερο.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα