"Ο χρυσός κότσυφας" είναι το πρώτο και μοναδικό φεστιβάλ του χιουμοριστικού και σατιρικού τραγουδιού στη Βουλγαρία. Η ιδέα ανήκει στην ομάδα της σύνταξης "Χιούμορ, σάτιρα και ψυχαγωγία" της Εθνικής Ραδιοφωνίας. Ιδρύθηκε το 1975, την 1η Απριλίου, την γιορτή της Πρωταπριλιάς. Με τα χρόνια, σύμφωνα με τα λόγια του Μπορίς Αρναούντοφ, παραγωγό και συγγραφέα, μετατρέπεται σε "βασιλιά του γέλιου και σκλάβο του", και γενναιόδωρα δημιουργούσε καλή διάθεση.
"Η ιδέα εμφανίστηκε στα τέλη του 1974", θυμάται ο Μπορίς Αρναούντοφ. "Τότε, στο ξεκίνημα ενός νέου προγράμματος, δημιουργούσαμε όχι μόνο το σήμα, αλλά και ένα ποίημα, που εξηγούσε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, επίσης έγινε και τραγούδι. Έτσι γεννήθηκαν τα πρώτα χιουμοριστικά και σατιρικά τραγούδια. Εμπνευστές του φεστιβάλ "Ο χρυσός κότσυφας" ήταν η τότε αρχισυντάκτρια Κάτια Βοντενιτσάροβα και ο μουσικός συντάκτης Άγγελ Γκεοργκίεφ, ενώ ο Βασίλ Σοτίροφ, ο πρώτος σεναριογράφος του φεστιβάλ".
Η Κάτια Βοντενιτσάροβα είναι μια από τους πρωταγωνιστές της ιδέας για το φεστιβάλ "Ο χρυσός κότσυφας", ανεφερε ο Μπορίς Αρναούντοφ, ενώ η Κάτια λέει τα εξής: "Σχεδιάστηκε ως μια καλοπροαίρετη παρωδία του Διεθνούς φεστιβάλ βουλγαρικού ποπ τραγουδιού "Χρυσός Ορφέας". Ξεκινούσε με το σήμα του και με παρουσιαστές του προγράμματος, που σε διάφορες γλώσσες ανακοινώνονταν τις εκτελεστές. Στο φινάλε ήταν τα συγχαρητήρια, καλάθια λουλούδια, καθώς η απονομή πολλών βραβείων. Ήταν μια θεαματική παράσταση, στην οποία τα τραγούδια εκτελούνται από δραματικούς και κωμικούς ηθοποιούς, εξάλλου μερικοί απ' αυτούς άρχισαν να τραγουδούν χάρη στο φεστιβάλ "Ο χρυσός κότσυφας". Ο μουσικοσυνθέτης Ντιμίταρ Βάλτσεφ τους έδινε μαθήματα φωνητικής και ερμηνείας. Ενώ οι ίδιοι ηθοποιοί εξασφάλιζαν τα κοστούμια τους και μεγάλο ενθουσιασμό συμμετείχαν στο φεστιβάλ, σαν να κάνουν το σημαντικότερο ρόλο στην καριέρα τους".
Στο φεστιβάλ "Ο χρυσός κότσυφας" συμμετέχουν οι καλύτεροι Βούλγαροι καλλιτέχνες: ποιητές - σατιρικοί και συνθέτες ποπ και θεατρικής μουσικής. Και φυσικά, οι καλύτεροι δραματικοί και κωμικοί ηθοποιοί. Τα πρώτα χρόνια το φεστιβάλ πραγματοποιείται σαν συναυλία. Το σενάριο βασίζεται σε μινιατούρες, αφού ο καθένας συμμέτοχος όχι μόνο τραγουδούσε, άλλα επίσης έπαιξε ρόλο στη σκηνή.
Όλοι στην σύνταξη "Χιούμορ, σάτιρα και ψυχαγωγία" συμμετέχουν στην προετοιμασία του φεστιβάλ. Όλοι ασχολούνται με αυτό και "Ο χρυσός κότσυφας" έγινε γρήγορα δημοφιλής με μεγάλη αντανάκλαση στην κοινωνία, με τις πνευματικές συγκρούσεις και τη ειρωνεία... "Νομίζω ότι αυτό οφειλόταν κυρίως στα ποιήματα", λέει ο Μπορίς Αρναούντοφ ο οποίος εργάζεται για το φεστιβάλ από την ίδρυσή του.
"Με την πάροδο του χρόνου η συναυλιακή μορφή του φεστιβάλ σιγά-σιγά αποχωρεί καθώς, και η παρωδία δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα", συνεχίζει ο ίδιος. "Το 1988 χρόνο έγινα παραγωγός του. Αλλάξαμε μορφή και δώσαμε έμφαση στην δραματουργία. "Ο χρυσός κότσυφας" έχει γίνει παράσταση στην οποία βασικός ήταν ο ρόλος του σκηνοθέτη. Δεν είχα καμία ανησυχία για το τι θα συμβεί στη σκηνή. Δημιουργήσαμε τραγούδια με στίχους των κλασικών - Χρίστο Μπότεφ, Ιβάν Βάζοφ, Χρήστο Σμίρνενσκι, Ντίμιταρ Ποντβαρζάτσοφ".
Από τις 40 εκδόσεις του φεστιβάλ "Ο χρυσός κότσυφας" στα αρχεία του ραδιοφώνου διατηρούνται περίπου 750 πρωτότυπα βουλγαρικά τραγούδια. Ο Μπορίς Αρναούντοφ έγραψε τους στίχους του τραγουδιού "Ο χρυσός", με το οποίο για πολλά χρόνια ολοκληρώνεται το φεστιβάλ. Η μουσική είναι του Γιάνκο Μιλαντίνοφ (επί πολλά χρόνια διευθυντής της Big Band της ΒΕΡ, ενώ η ερμηνεία είναι των ηθοποιών, ενωμένων στην φωνητική ομάδα "Οι χρυσοί".
Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα
Η 10 η Νοεμβρίου 1989 είναι μια μέρα που για τους απλούς βούλγαρους ξεκίνησε σαν όλες τις προηγούμενες ημέρες. Όταν στις 6 το βράδυ, μέσω της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας η κρατική ηγεσία εκφράζει την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες σ τον..
Μήπως οι αστροναύτες βλέπουν όνειρα στον ύπνο τους σαν όλους τους ανθρώπους στη Γη; Η θετική απάντηση της ερώτησης αυτής δεν έρχεται ούτε γρήγορα, ούτε εύκολα – αυτό συμβαίνει το 1988 στο πλαίσιο του επιστημονικού προγράμματος "Σίπκα", το οποίο ο..
Η πρώτη κοινωνική διαμαρτυρία στο τέλος της σοσιαλιστικής Βουλγαρίας διαδραματίζεται στο Ρούσε τον Νοέμβριο 1987 με αφορμή το δηλητηριώδες σύννεφο που σκεπάζει την πόλη από το 1981 όταν αρχίζει να λειτουργεί το ρουμάνικο εργοστάσιο χλωρίου στο..