Στα πρώτα χρόνια του σοσιαλισμού ο Πένιο Πένεφ πιστεύει, ότι δημιουργούνταν το μέλλον – φωτεινό και καθαρό, μέλλον, που βασίζεται στην αδελφότητα και την ομορφιά. Πιστεύει και μετατρέπει σε ποιήματα την ρομαντική προσπάθεια του έθνους να αλλάξει την Βουλγαρία. Και δεν γράφει μόνο ποιήματα, που να εμπνεύσουν τον λαό, αλλά προσχωρεί ολόψυχα στο έργο.
"Εάν χάσεις χρήματα, πλούτο - δεν έχασες τίποτε.
Εάν χάσεις τιμή - έχασες κάτι.
Εάν χάσεις πίστη – έχασες τα πάντα".
Παρά το γεγονός, ότι η ποίησή του χρησιμοποιείται για αγκιτάτσια, ο Πένιο Πένεφ ποτέ δεν έγραψε ποιήματα με παραγγελία. Πέρασε από την ανεργία, την μιζέρια, τον ζήλο και βαθμιαία έχασε την πίστη του. Διάλεξε να φύγει από τον κόσμο, παρόμοια με τα είδωλά του Μαγιακόβσκι και Εσένιν. Για τέτοιους ανθρώπους δεν υπάρχει θέση ούτε στην ποίηση, ούτε στην εποχή. Καταλαβαίνουν γιατί μόνο οι αληθινοί ποιητές. Ακούμε ηχογράφηση του Στέφαν Τσάνεβ από το Χρυσό αρχείο της Ραδιοφωνίας:
Μετάφραση: Σβέτλα Τόντορωβα
Η άλλη Βουλγαρία – γίνεται λόγος για τους χιλιάδες βούλγαρους, που διώχτηκαν στην αλλοδαπή μετά το φιλοσοβιετικό πραξικόπημα στις 9 Σεπτεμβρίου 1944. Ένα από τα λαμπρότερα ονόματα στην "άλλη Βουλγαρία" είναι ο Στέφαν Γκρούεφ, γιός του προϊστάμενου του..
Σε ένα γράμμα του ο Τζουζέπε Βέρντι γράφει: "Μη μάθετε τόσο πολύ τον τραγουδιστή να τραγουδά. Αν έχει τον διάβολο στην πλάτη του, ξέρει πώς". Σαν να το είπε για τη Βουλγάρα Γκένα Ντιμιτρόβα – το μεγάλο αστέρι της όπερας, που κατακτά τις παγκόσμιες..
"Όλο είχα κακούς βαθμούς στο σχολείο, όλο "βάση" είχα στα μαθήματα βουλγαρικής γλώσσας και λογοτεχνίας, γιατί δεν μπορούσα ποτέ να γράψω ούτε πρόλογο, ούτε κυρίως θέμα, ούτε επίλογο. Αρχίζω όπως θέλω, κι όπως θέλω τελειώνω", είπε πριν από χρόνια ο..