Στα πρώτα χρόνια του σοσιαλισμού ο Πένιο Πένεφ πιστεύει, ότι δημιουργούνταν το μέλλον – φωτεινό και καθαρό, μέλλον, που βασίζεται στην αδελφότητα και την ομορφιά. Πιστεύει και μετατρέπει σε ποιήματα την ρομαντική προσπάθεια του έθνους να αλλάξει την Βουλγαρία. Και δεν γράφει μόνο ποιήματα, που να εμπνεύσουν τον λαό, αλλά προσχωρεί ολόψυχα στο έργο.
"Εάν χάσεις χρήματα, πλούτο - δεν έχασες τίποτε.
Εάν χάσεις τιμή - έχασες κάτι.
Εάν χάσεις πίστη – έχασες τα πάντα".
Παρά το γεγονός, ότι η ποίησή του χρησιμοποιείται για αγκιτάτσια, ο Πένιο Πένεφ ποτέ δεν έγραψε ποιήματα με παραγγελία. Πέρασε από την ανεργία, την μιζέρια, τον ζήλο και βαθμιαία έχασε την πίστη του. Διάλεξε να φύγει από τον κόσμο, παρόμοια με τα είδωλά του Μαγιακόβσκι και Εσένιν. Για τέτοιους ανθρώπους δεν υπάρχει θέση ούτε στην ποίηση, ούτε στην εποχή. Καταλαβαίνουν γιατί μόνο οι αληθινοί ποιητές. Ακούμε ηχογράφηση του Στέφαν Τσάνεβ από το Χρυσό αρχείο της Ραδιοφωνίας:
Μετάφραση: Σβέτλα Τόντορωβα
Η 10 η Νοεμβρίου 1989 είναι μια μέρα που για τους απλούς βούλγαρους ξεκίνησε σαν όλες τις προηγούμενες ημέρες. Όταν στις 6 το βράδυ, μέσω της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας η κρατική ηγεσία εκφράζει την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες σ τον..
Μήπως οι αστροναύτες βλέπουν όνειρα στον ύπνο τους σαν όλους τους ανθρώπους στη Γη; Η θετική απάντηση της ερώτησης αυτής δεν έρχεται ούτε γρήγορα, ούτε εύκολα – αυτό συμβαίνει το 1988 στο πλαίσιο του επιστημονικού προγράμματος "Σίπκα", το οποίο ο..
Η πρώτη κοινωνική διαμαρτυρία στο τέλος της σοσιαλιστικής Βουλγαρίας διαδραματίζεται στο Ρούσε τον Νοέμβριο 1987 με αφορμή το δηλητηριώδες σύννεφο που σκεπάζει την πόλη από το 1981 όταν αρχίζει να λειτουργεί το ρουμάνικο εργοστάσιο χλωρίου στο..