Στην καρδιά του μυθικού βουνού Ροδόπη, κοντά στα βουλγαροελληνικά σύνορα βρίσκεται το μικρό χωριό Γκούντεβιτσα. Μια ομάδα νέων ήρθαν για να μείνουν εδώ, για να δώσουν νέα ζωή στο χωριό.

Ο Τεοντόρ Βασίλεφ είναι από την Κοιλάδα των ρόδων. Πριν 12 χρόνια, όμως, τυχαία βρέθηκε στην Γκούντεβιτσα. Τράβηξε την προσοχή του το μισογκρεμισμένο και εγκαταλειμμένο κτίριο του παλιού σχολείου και αποφάσισε να το ανακαινίσει. Το έκανε με την βοήθεια εθελοντών και το 2006 ίδρυσε εδώ τον πολιτιστικό σύλλογο "Μέλλον τώρα". Αυτό μετατράπηκε σε κέντρο, μέσω του οποίου ο νεαρός άνδρας υλοποίησε την ιδέα του για μη τυπική εκπαίδευση κοντά στη φύση. Βαθμιαία προσελκύθηκαν και άλλοι νέοι και έτσι το χωριό αναζωογονήθηκε.

"Ακόμη κανείς από εμάς δεν μένει στη Γκούντεβιτσα καθ' όλο το χρόνο", λέει ο Τεοντόρ. "Άτομα με την δική μας διάθεση και τρόπο ζωής δεν μπορεί να μένει στο ίδιο μέρος 365 μέρες. Για περίπου 30 άτομα αυτό το μέρος είναι σπίτι, όπου επιστρέφουμε συνεχώς, όπου αγοράζουμε γη, οικοδομούμε σπίτια. Η ζωή μας συνδέεται με πολλά ταξίδια στη χώρα και το εξωτερικό. Αλλά πρέπει να βελτιωθούν και οι συνθήκες ζωής εδώ. Ακόμη δεν έχουμε την απαραίτητη υποδομή, για να μείνουμε εδώ μόνιμα με τις οικογένειές μας".

Οι νέοι περνούν 6-8 μήνες το χρόνο στη Γκούντεβιτσα. Για τους ίδιους αυτή είναι δυνατότητα να φύγουν από την μεγάλη πόλη και να αποκαταστήσουν την σχέση τους με την φύση. "Εκεί έχεις χρόνο για τα πάντα – να καλλιεργήσεις βιολογικά λαχανικά για την σαλάτα σου, να παίξεις με τα παιδιά σου, να βοηθήσεις τον διπλανό σου, να σκεφθείς το που πας και τι θέλεις να πετύχεις", συμμερίζεται ο Τεοντόρ. "Είναι πεπεισμένος, όμως, ότι η ζωή στο χωριό δεν σημαίνει να μην επικοινωνείς δραστήρια και να ξεχάσεις τις νέες τεχνολογίες. Γι' αυτό ελπίζει, ότι φέτος σ' όλο το χωρίο θα εξασφαλιστεί ασύρματο ιντερνέτ.

"Οι νέες τεχνολογίες για μας είναι μέσο, και όχι τρόπος ζωής", βιάζεται να διευκρινίσει ο ίδιος. Αυτή τη στιγμή οι νέοι ασχολούνται με την οικοδόμηση κατοικίας στο τυπικό για την Ροδόπη ρυθμό. Τα πάντα, που κάνουν, υποτάσσεται σε μέγιστο βαθμό στις παραδοσιακές οικοδομικές τεχνικές και την χρησιμοποίηση φυσικών υλικών. Οι νέοι από την Γκούντοβιτσα πειραματίζουν και με την λεγόμενη γεωργία της "μόνιμης καλλιέργειας", ένα υψηλότερο επίπεδο της βιολογικής γεωργίας.

"Μόνοι μας καλλιεργούμε τα λαχανικά, που χρησιμοποιούμε τα καλοκαίρια, όταν έρχονται παιδιά για κατασκήνωση. Ο κήπος μας βοτάνων ανθίζει. Πέρυσι φυτέψαμε ακόμη ένα στρέμμα με τσάι του βουνού, που το λέμε μουρσάλσκι, εδώ διατηρούμε και μερικά είδη υπό εξαφάνιση. Αλλά βασικά καλλιεργούμε το τσάι του βουνού, το οποίο είναι ενδημικό και υπό εξαφάνιση είδος, το οποίο περιλαμβάνεται στην Ερυθρά βίβλο. Στις αρχές Μαΐου οργανώνουμε και κύκλο μαθημάτων γεωργίας για τη μέθοδο της μόνιμης καλλιέργειας. Σ' αυτό θα μάθουμε ανθρώπους απ' όλη τη Βουλγαρία πώς μπορούν να εφαρμόσουν αυτήν την μέθοδο στον κήπο τους, και μάλιστα πίσω από την πολυκατοικία τους. Τα πάντα, που χρησιμοποιούμε, φλούδες, χαρτί και παρόμοια, τα συμπιέζουμε και τα επιστρέφουμε στον κήπο υπό την μορφή λιπάσματος. Πέρυσι προσπαθήσαμε και με την ζωοτροφία – με άλογα. Τώρα τα φροντίζει ένας αγρότης από το γειτονικό χωριό, επειδή συνειδητοποιήσαμε, ότι τα ζώα απαιτούν πολλή περιποίηση και ότι πρέπει να είσαι μόνιμα κοντά τους".

Η Γκούντεβιτσα έγινε ελκυστικό μέρος και για τους ξένους.
"Ένας Ρουμάνος, που μένει στην Ιταλία, ήρθε σ' εμάς το 2011. Έμεινε εδώ στα πλαίσια του προγράμματος "Ευρωπαϊκή εθελοντική υπηρεσία. Οι αγρότες τον δέχτηκαν ως μέρος της κοινότητας, του έφεραν τροφή, ενώ αυτός τους βοηθούσε στο σπίτι και στον κήπο. Μόνιμα έρχονται ξένοι για 2-3 εβδομάδες. Τους αρέσουν πολύ τέτοια μικρά χωριά. Συζητούν με τους ντόπιους για διάφορες παλιές τεχνικές γεωργίας, που χάθηκαν στις δυτικές χώρες", καταλήγει ο Τεοντόρ.