"Ζείτε σε όμορφη χώρα πλούσια σε ιστορία, τουρισμό και επιστήμη. Έχετε πολλά υποσχόμενο μέλλον". Τέτοια είναι η άποψη της ζωγράφου Αν ντε Κολμπέρ για τη Βουλγαρία, την πατρίδα του άνδρα, με τον οποίο έχει ευτυχισμένη συμβίωση για πάνω από 40 χρόνια, τον καθηγητή Μπογιάν Χριστοφόροφ.

Η ευτυχισμένη ιστορία της ζωγράφου αριστοκρατικής καταγωγής, απόγονος του Ζαν-Μπατίστ Κολμπέρ, Γάλλος πολιτικός και υπουργός Οικονομικών του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ’ και του διακεκριμένου Βουλγάρου γαστρεντερολόγου, αρχίζει στη Γερμανία: "Εκείνος εκπλήρωνε την στρατιωτική του θητεία, και εγώ ήμουν καθηγήτρια σε σχολείο για τα παιδιά των Γάλλων στρατιωτικών στη Γερμανία", λέει η Αν ντε Κολμπέρ-Χριστοφόροφ. "Μια μέρα ένα από τα παιδιά στο σχολείο χτύπησε το κεφάλι του. Το πήγα αμέσως στο νοσοκομείο και ο άνθρωπος που το περιποιήθηκε ήταν ο Μπογιάν. Εντυπωσιάστηκα από την φιλανθρωπία του ήδη πριν γνωρίσω τα διανοητικά και τα πνευματικά προσόντα του. Στην αρχή με προσέλκυσε ο γιατρός που ήταν, και μετά ανακάλυψα σ’ αυτόν έναν εξαιρετικό άνδρα. Τον εκτιμούν υψηλά στους ιατρικούς κύκλους της Γαλλίας. Πολλοί άνθρωποι από διάφορες χώρες έρχονται να λάβουν τη συμβουλή του. Πράγματι είναι αξιοσημείωτος ειδικός –γαστρεντερολόγος, που πρόσφατα βραβεύτηκε με υψηλή διάκριση – το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής".

Σήμερα οι δύο ζουν στη Γαλλία από 20 χρόνια. Η Αν έχει και βουλγαρική ιθαγένεια. Οι σύζυγοι είναι ανάμεσα στους πιο ενεργούς εκπροσώπους της βουλγαρικής κοινότητας στη Γαλλία. Ξεχωρίζουν για τη φιλοξενία και την υποστήριξή τους για νέους Βουλγάρους, που έχουν αποφασίσει να συνεχίσουν τις σπουδές τους στη Γαλλία.

"Θεωρώ ότι ο βουλγαρικός λαός αλλάζει", συμμερίζεται τις εντυπώσεις της για τους Βουλγάρους η Αν. "Νωρίτερα δεν εγκατέλειπε τα σύνορα των σοσιαλιστικών χωρών. Τώρα πολλοί Βούλγαροι ταξιδεύουν παντού, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στην Ισπανία, τη Γερμανία, την Σουηδία, την Αμερική, τον Καναδά, τη Νότια Αφρική. Ο λαός σας άρχισε να ταξιδεύει και οι Βούλγαροι ανοίχθηκαν για τον κόσμο. Τα παιδιά μας επίσης είναι στο εξωτερικό, εμείς, πάλι, φιλοξενούμε νέους από τη Βουλγαρία που σπουδάζουν στη Γαλλία. Οι νέοι που σπουδάζουν στο εξωτερικό ή εκείνοι που αποκαθίστανται επαγγελματικά εκτός της χώρας τους ως γιατροί και καλλιτέχνες, δεν ξεχνάνε την πατρίδα τους. Περνάνε τις διακοπές τους και στη Βουλγαρία και ψάχνουν για ευκαιρίες να γυρίσουν ως καταξιωμένοι ειδικοί".

Η ίδια η Αν ντε Κολμπέρ αρχίζει να ζωγραφίζει σχετικά αργά, όπως λέει, αλλά με μεγάλο πάθος να εκφράζει τον εαυτό της με χρώματα. Γεννήθηκε στην Προβηγκία της Νότιας Γαλλίας, γι’ αυτό και η ζωή της έχει την απόχρωση, τη ζεστασιά και τη ζωηρότητα της περιοχής.

"Αντλώ τα θέματά μου από τα όνειρα και τη φαντασία μου", λέει η ζωγράφος. "Στους πίνακες μου λείπουν φιγούρες, αλλά μέσα τους πάντοτε υπάρχει ανθρώπινη παρουσία, που γεμίζει την ατμόσφαιρα των αγροκτημάτων, των πόλεων και των χωριών. Οποιαδήποτε τεχνοτροπία ζωγραφικής και να χρησιμοποιώ, η ψυχή και τα χρώματα της Βουλγαρίας εισδύουν μέσα μου, κάθε επόμενο χρόνο όλο και περισσότερο".

Η ταλαντούχα ζωγράφος παρουσιάζει τους πίνακές της σε πολλές κοινές και ατομικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Για την αναγνώριση των έργων της μαρτυρούν έγκυρες διακρίσεις όπως το χρυσό μετάλλιο στο Διεθνές Σαλόνι στη Ρώμη, το βραβείο Μπέρνχαϊμ στο Παρίσι, το βραβείο του Rotary Club Παρισιού. Και για την αξιοσημείωτη προσφορά στη "διατήρηση της βουλγαρικής ταυτότητας και την εδραίωση της θετικής εικόνας της Βουλγαρίας και των Βουλγάρων στη Γαλλία" το 2011 διακρίθηκε με το τιμητικό μετάλλιο "Ιβάν Βάζοφ" της Κρατικής Υπηρεσίας Απόδημων Βουλγάρων:

"Η Βουλγαρία είναι μικρή χώρα με πληθυσμό 8 εκατομμυρίων ατόμων περίπου", λέει η Αν. "Ο πληθυσμός της είναι μικρότερος από το σύνολο των κατοίκων του Παρισιού και των περιχώρων του, που ανέρχεται στα 12 εκατομμύρια περίπου. Παρά το γεγονός αυτό, σ’ αυτή τη μικρή χώρα βρίσκουμε αξιοσημείωτες προσωπικότητες στους επιστημονικούς κύκλους, στη λογοτεχνία, στη μουσική. Πώς είναι δυνατό να μη αγαπήσεις μια τέτοια χώρα που έχει έναν τέτοιο πλούτο; Όσο περισσότερο αναπτυσσόμαστε, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η ανάγκη για αληθινή τέχνη. Η τέχνη σε βοηθά να είσαι αισιόδοξος, σου επιτρέπει να αποστασιοποιηθείς από την ασχήμια και τη βλακεία της καθημερινότητας. Να είστε τολμηροί, τίμιοι, εργατικοί και να κρατήσετε ζωντανή την ελπίδα σας. Δεν μπορείς τίποτα να κάνεις αν δεν ελπίζεις και δεν έχει θέληση. Αν χάσετε την ελπίδα – πεθαίνετε, ανοίξτε τα μάτια σας και κοιτάξτε επάνω", λέει στο τέλος η ζωγράφος Αν ντε Κολμπέρ-Χριστοφόροφ.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα