Ο Ντραγκάν Τσανκόφ - μια ζωή σαν μυθιστόρημα σε κρίσιμους καιρούς

Συμπληρώθηκαν 185 χρόνια από τη γέννηση του Ντραγκάν Τσανκόφ, ενός σημαντικού Бούλγαρου πολιτικού και κοινωνικού παράγοντα, ενός από τους ιδρυτές της Βουλγαρίας μετά την απελευθέρωσή της από την οθωμανική κυριαρχία.

Ο Ντραγκάν Τσανκόφ γεννήθηκε στην παραδουνάβια πόλη Σβιστόφ και σπούδασε στις πόλεις Γκάμπροβο, Οδησσό, Κίεβο και Βιέννη. Η περίοδος εκείνη, η περίοδος της βουλγαρικής Αναγέννησης, ήταν έντονη και ταραγμένη. Οι Βούλγαροι, μετά από την οθωμανική κυριαρχία που διήρκεσε περισσότερους από τέσσερις αιώνες, ενώνονται για να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο και δημοκρατικό κράτος.

Στα μέσα του 19ου αιώνα αναπτύσσεται η παιδεία, η εκδοτική δραστηριότητα και ο Τύπος, τομείς στους οποίους ο Ντραγκάν Τσανκόφ συμμετέχει δραστήρια. Διδάσκει σε σχολεία διαφόρων πόλεων και συντάσσει εκπαιδευτικά βοηθητικά αναγνωστικά. Εκδίδει, μεταξύ των άλλων, το περιοδικό "Βουλγαρικά βιβλία" - περιοδικό με ιδιαίτερη σημασία για την πολιτιστική ανάπτυξη της βουλγαρικής διανόησης, καθώς και την εφημερίδα "Βουλγαρία".

Ένα από τα σημαντικά ζητήματα της εποχής εκείνης ήταν το εκκλησιαστικό. Οι Βούλγαροι επιζητούσαν την ίδρυση αυτοκέφαλης εκκλησίας, η οποία να είναι ανεξάρτητη από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Ο Τσανκόφ ασπάζεται τον καθολικισμό και αναλαμβάνει την ηγεσία του κοσμικού τμήματος της Ουνίας στη Βουλγαρία. Στόχος του είναι να ενώσει τους Βούλγαρους σε μια αυτόνομη εκκλησία υπό την αιγίδα του πάπα. Τελικά το εκκλησιαστικό ζήτημα λύνεται με την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Βουλγαρικής Εξαρχίας από τον σουλτάνο, μετά την έκδοση σχετικού φιρμανιού. Η δραστηριότητα του Ντραγκάν Τσανκόφ θεωρείται σημαντική, μια και, λόγω της υποστήριξης της Ουνίας από τη Γαλλία, και την Ιταλία, οι χώρες αυτές ενδιαφέρονται για την βουλγαρική υπόθεση.

Στο ζήτημα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, ο Ντραγκάν Τσανκόφ ανήκει στους, αποκαλούμενους "μετριοπαθείς" και υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνεται με ειρηνικά μέσα. Με την ιδιότητά του του κοινωνικού παράγοντα, συμμετέχει στην αντιπροσωπεία η οποία θέτει το βουλγαρικό ζήτημα σε σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με μεγάλη επιτυχία.
Στο Λονδίνο, η αντιπροσωπεία κερδίζει την υποστήριξη του λόρδου Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, στο Βερολίνο συναντιέται με τον καγκελάριο Ότο φον Μπίσμαρκ ο οποίος εκφράζεται θετικά, υποστηρίζοντας την υπόθεση της απελευθέρωσης της Βουλγαρίας.

Επιτυχία γνωρίζουν και οι επισκέψεις της στο Παρίσι, τη Ρώμη και την Αγία Πετρούπολη, όπου η αντιπροσωπεία γίνεται δεκτή από τον αυτοκράτορα Αλέξανδρο Β’. Ο Ρώσος αυτοκράτορας υπόσχεται ότι η Βουλγαρία θα απελευθερωθεί σύντομα, ακόμα και αν αυτό θα αναγκάσει τη Ρωσία να "βγάλει το σπαθί από τη θήκη του".

Η Απελευθέρωση γίνεται πραγματικότητα μετά τη λήξη του Ρωσοτουρκικού πόλεμου του 1877–1878. Ο Ντραγκάν Τσανκόφ είναι ένας από τους πιο επιφανείς πολιτικούς της νέας Βουλγαρίας. Σαν βουλευτής στην Ιδρυτική Εθνοσυνέλευση, συμβάλλει στη δημιουργία των βάσεων του νέου κράτους. Το Φιλελεύθερο κόμμα, ένας από τους ηγέτες του οποίου είναι και ο Ντραγκάν Τσανκόφ, επιτυγχάνει την ψήφιση ενός από τα πιο δημοκρατικά συντάγματα της εποχής στην Ευρώπη.

Ο Ντραγκάν Τσανκόφ αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της τρίτης κυβέρνησης της Βουλγαρίας, στην περίοδο Μαρτίου–Νοεμβρίου του 1880. Μετά την κατάργηση του Συντάγματος από τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Μπάτενμπεργκ το 1881, ο Τσανκόφ εξορίζεται, αλλά συνεχίζει να αγωνίζεται για την επιστροφή της δημοκρατίας. Το 1883 αναλαμβάνει και πάλι την πρωθυπουργία για ένα διάστημα περίπου 10 μηνών.

Το 1886 ο πρίγκιπας Αλέξανδρο Μπάτενμπεργκ καθαιρείται από ρωσόφιλο πραξικόπημα. Ακολουθεί φιλοδυτικό πραξικόπημα και στην εξουσία έρχεται ο Στέφαν Σταμπολόφ. Ο Ντραγκάν Τσανκόφ, ο οποίος στην περίοδο του κινήματος της Ουνίας ήταν φιλοδυτικός, εγκαταλείπει τη Βουλγαρία. Αν και πλέον είναι βαθιά ρωσόφιλος, είναι άκρως αντίθετος με την κυβέρνηση του Σταμπολόφ.

Η αντιπαραθέσεις των ρωσόφιλων και των ρωσόφοβων αποτελούν μια από τις πληγές της νεαρής βουλγαρικής δημοκρατίας, μια και η χώρα είναι στενά εξαρτημένη από τις αντιθέσεις που υπάρχουν μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων. Την περίοδο αυτή αρχίζει η πολιτική πτώση για τον Ντραγκάν Τσανκόφ. Ο Τσανκόφ επιστρέφει στη Βουλγαρία το 1895 και αν και εκλέγεται αρκετές φορές για βουλευτής, η επιρροή του μειώνεται σημαντικά και εγκαταλείπει την πολιτική το 1903 – οκτώ χρόνια πριν το θάνατό του.

Η ζωή του Ντραγκάν Τσανκόφ είναι σαν ένα αληθινό μυθιστόρημα στους δύσκολους εκείνους καιρούς. Η πολιτική και κοινωνική του δραστηριότητα τον κατατάσσει μεταξύ αυτών οι οποίοι αγωνίστικαν για την Απελευθέρωση και έβαλαν τις βάσεις για την δημιουργία της δημοκρατικής Βουλγαρίας.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης

Διαδώστε

Ο Ντραγκάν Τσανκόφ - μια ζωή σαν μυθιστόρημα σε κρίσιμους καιρούς

Περισσότερα στην κατηγορία

Εορτή του Πατριαρχικού Καθεδρικού Ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στη Σόφια

Οι προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου και ο δρόμος προς την ευημερία της χριστιανικής οικογένειας

Βελίκο Τάρνοβο - μια πόλη αρχαία και νέα