Αν και περνάει πολύ καιρό στον αέρα, ο πιλότος Μάριο Μπακάλοφ δεν "πετάει στα σύννεφα" και χαρακτηρίζει τον εαυτό του σαν άνθρωπο που πατάει γερά στη γη. Ομολογεί όμως πως ζει το όνειρό του που ήταν να γίνει πιλότος.

Τώρα, μόλις 33 χρονών, είναι μέλος του εξειδικευμένου προσωπικού της γερμανικής αεροπορικής εταιρείας Lufthansa και οδηγεί ένα από τα πιο δυνατά αεροπλάνα που έχουν κατασκευαστεί στον κόσμο – το Aibus 340 με χωρητικότητα 320 επιβάτες. Στη λίστα με τις επιτυχίες του μπορούμε να προσθέσουμε και την καριέρα του ως καθηγητής στην Αεροπορική Ακαδημία της Lufthansa.
 
"Δεν θυμάμαι να ήθελα ποτέ να γίνω κάτι άλλο εκτός από πιλότος", λέει ο Μάριο. Κατά πάσα πιθανότητα "υπαίτια" για το πάθος του προς τα αεροπλάνα είναι η μητέρα του η οποία πολλά χρόνια εργάζεται στο αεροδρόμιο της Σόφιας για την γερμανική αεροπορική εταιρεία και συχνά όταν εκείνος είναι παιδί τον παίρνει μαζί της στη δουλειά.

Η πρώτη πτήση του Μάριο είναι σε ηλικία μόλις τριών μηνών, από το Βερολίνο, όπου είναι γεννημένος, ως τη Σόφια. Τώρα που καθημερινά διασχίζει αεροπορικά την υφήλιο, ο νέος άντρας λέει: "Η δουλειά μου είναι το χόμπυ μου που δεν έχει μετατραπεί σε ρουτίνα κι αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένο".

Μεταξύ των πλεονεκτημάτων που ο Μάριο ανακαλύπτει στο επάγγελμά του είναι η συνάντηση με πολλούς ανθρώπους και η ευκαιρία να δεις πολλά μέρη του κόσμου. "Δεν μπορώ να κρύψω πως είναι καλοπληρωμένο επάγγελμα και εξασφαλίζει κοινωνικό στάτους, αλλά αυτό είναι δευτερεύον, το σημαντικότερο είναι να πραγματοποιήσεις το όνειρο της ζωής σου", λέει ο πιλότος.

Ποια είναι όμως η τιμή αυτής της επιτυχίας;
"Μπορούμε να αναφέρουμε πολλά πράγματα. Σαν μαθητής στη Γερμανία επέλεξα και ήξερα πως έπρεπε να είμαι καλός στα μαθηματικά και τη φυσική. Η εκπαίδευση στην Αεροπορική Ακαδημία δεν είναι εύκολη – το πρωί πετάς, το απόγευμα θεωρία, το βράδυ διάβασμα και προετοιμασία για την επόμενη μέρα. Λείπω συχνά από το σπίτι, πάσχει και η κοινωνική μου ζωή – δεν μπορώ να συναντώ συχνά τους φίλους μου και πρέπει να σχεδιάζω πολύ καιρό πριν τις εξόδους μου, πράγμα που αποκλείει τις αυθόρμητες πρωτοβουλίες. Από την άλλη με 25.000 συνεργάτες δύσκολα μπορείς να χτίσεις επαγγελματικές σχέσεις".

Κάθε τέσσερις μήνες οι πιλότοι αποδεικνύουν ξανά και ξανά τις ικανότητές τους, περνώντας διάφορα τεστ και εξετάσεις και ο Μάριο λέει πως παρά τις χιλιάδες ώρες πτήσης στο ενεργητικό του ακόμα αισθάνεται την αδρεναλίνη στο αίμα του. Μερικές φορές οι καιρικές συνθήκες επιβάλλουν προσγειώσεις που δεν συμπεριλαμβάνονται στα μοντέλα των υπολογιστών.

Ο Μάριο πιλοτάρει αεροπλάνα για διατλαντικές πτήσεις ως τις ΗΠΑ, την Ασία, την Αφρική, το Ρίο ντε Τζανέιρο, το Βανκούβερ και το αγαπημένο του Κέιπ Τάουν. Του αρέσει να βλέπει καινούρια μέρη, να θαυμάζει τη φύση, τις πόλεις τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Ο Μάριο αρχίζει να διδάσκει στην Αεροπορική Ακαδημία στα 26 του χρόνια. Μοιράζεται πως δύσκολα έχτισε την αυτοπεποίθησή του έχοντας "μαθητές" 60 ετών με 26.000 ώρες πτήσης στο ενεργητικό τους, σιγά σιγά όμως κατοχυρώνει τη θέση του.

Για την δουλειά του σαν καθηγητής εξηγεί: "Κάθε πιλότος πρέπει να γνωρίζει τα τεχνικά χαρακτηριστικά των αεροπλάνων, τον χειρισμό τους, τις διαδικασίες και τους κανονισμούς. Στην καμπίνα συνήθως είμαστε δύο ή τρεις πιλότοι, οφείλουμε να συνεργαζόμαστε. Ο καθένας μπορεί να κάνει λάθος, να τον καταβάλλει το άγχος και η πίεση. Τα βασικό θέμα που ερευνώ είναι "Ο ανθρώπινος παράγοντας και ο ρόλος του για την ασφάλεια των πτήσεω", ενώ τα μαθήματα που διδάσκω έχουν να κάνουν με την διοίκηση προσωπικού και την επίλυση προβληματικών καταστάσεων".

 
Για να βελτιώσει τις αντιδράσεις του σε κατάσταση κρίσης, ο Μάριο άρχισε να σπουδάζει ψυχολογία. Είναι και εθελοντής σε ειδικό απόσπασμα πρώτης ψυχολογικής βοήθειας μετά από αεροπορικά δυστυχήματα.

Αν και είναι γεννημένος και ζει στη Γερμανία, ο Μάριο αισθάνεται συνδεδεμένος με τη Βουλγαρία, έχει φίλους εδώ και ιδέες προς υλοποίηση – σχεδιάζει σεμινάρια με ανθρώπους που φοβούνται να πετάξουν και συζητά με τη Διεύθυνση "Διαχείρηση της Εναέριας Κυκλοφορίας" του αεροδρομίου της Σόφιας, κάποια πρότζεκτ σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των προσγειώσεων και την βελτίωση της επικοινωνίας.

Μετάφραση: Αγάπη Ασπρίδου