Η Σβέτλα Κιόσεβα για την πολιτιστική ζωή των Βουλγάρων στην Ουγγαρία

Οι τύχες των διασκορπισμένων σ’ όλο τον κόσμο Βουλγάρων είναι διάφορες: ευτυχισμένες, τραγικές, περίεργες. Η μοίρα της Σβέτλα Κιόσεβα είναι απολύτως συνηθισμένη. Τελειώνει ιστορία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Σόφιας «Άγιος Κλήμης της Αχρίδας». Το 1984 φεύγει για τη Βουδαπέστη και επί 13 χρόνια διδάσκει στο Βουλγαρικό Σχολείο εκεί και μετά γίνεται ελεύθερος επαγγελματίας. Η βουλγαρική διασπορά στην Ουγγαρία είναι γνωστή για το γεγονός ότι οι γενιές, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί, μιλάνε χωρίς προφορά τη μητρική τους γλώσσα.

Η Σβέτλα εξηγεί το γεγονός αυτό με τον ακόλουθο τρόπο: «Οι Βούλγαροι στην Ουγγαρία ήδη στις αρχές του 20ου αιώνα ιδρύουν μια σειρά θεσμών, οι σημαντικότεροι από τους οποίους είναι ο σύλλογος, το σχολείο, η εκκλησία και ο βουλγαρικός οίκος πολιτισμού. Πάντα, όταν γίνεται λόγος για τη βουλγαρική κοινότητα στην Ουγγαρία και ρωτάνε πώς διατηρήθηκε, αναφέρουμε αυτά τα στηρίγματα του βουλγαρικού πνεύματος. Το βουλγαρικό σχολείο ιδρύθηκε ακόμα το 1918 και υπάρχει μέχρι σήμερα. Πολλές γενιές περνάνε από εκεί. Εκεί μαθαίνουν όχι μόνο τη γλώσσα, αλλά μετατρέπονται σε κοινότητα. Δυστυχώς, το κρατικό βουλγαρικό σχολείο πρόκειται τώρα να κλείσει τις πόρτες του. Γι’ αυτό το 2004, επωφελούμενοι των δυνατοτήτων των ουγγρικών νόμων, ιδρύσαμε σχολείο, στο οποίο τα παιδιά μαθαίνουν βουλγαρικά τα απογεύματα μετά τα σχολικά μαθήματά τους, την Παρασκευή και το Σάββατο. Τα τελευταία χρόνια ιδρύθηκαν πολλοί νέοι θεσμοί, που επίσης έχουν ενωτικό ρόλο για τη βουλγαρική κοινότητα. Για παράδειγμα, το περιοδικό «Αίμος», δίγλωσσο περιοδικό, που του χρόνου συμπληρώνει 20 χρόνια από την ίδρυσή του. «Μικρό θέατρο» - ένα επαγγελματικό βουλγαρικό θέατρο στην Ουγγαρία, επίσης έχει επέτειο το επόμενο έτος. Συμπληρώνει 15 χρόνια και είναι πολύ δημοφιλές. Το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων προσελκύει και το χορευτικό συγκρότημα «Γιάντρα», τα μέλη του οποίου είναι ηλικίας από 3-4 έως 30-40 χρονών. Μπορείτε να φανταστείτε τα παιδιά, οι γονείς και οι φίλοι τους. Όταν μαζευτούν γίνονται μερικές εκατοντάδες άτομα.»

Σήμερα υπάρχουν πολλά παιδιά από μεικτούς γάμους. Οι Βούλγαροι είναι πολύ καλά δεκτοί στην Ουγγαρία και συχνά συμβαίνει ο Ούγγρος ή η Ουγγαρέζα γονέας να συμμετέχουν μαζί με το παιδί τους στις εκδηλώσεις της βουλγαρικής κοινότητας.»

Η Σβέτλα Κιόσεβα φεύγει για την Ουγγαρία με δύο πτυχία ανώτατης εκπαίδευσης, που όμως δεν της είναι επαρκή. Τελειώνει και την ειδικότητα «Διοίκηση της Εκπαίδευσης» στην Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πολυτεχνείου της Βουδαπέστης. Αρχίζει την επαγγελματική σταδιοδρομία της ως καθηγήτρια, αλλά συνεχίζεται ως συντάκτρια σε πολιτιστικό περιοδικό και σε εφημερίδα, κάνει και τηλεοπτικά ρεπορτάζ. Και το 1998 αρχίζει η «ραδιοφωνική ζωή» της.

«Η πρώτη βουλγαρική εκπομπή στην Ουγγρική Ραδιοφωνία ακούστηκε το 1998. Σύμφωνα με τον Νόμο περί Μειονοτήτων, το ουγγρικό κράτος υποχρεώνεται να παραχωρήσει συχνότητες για εκπομπές στις γλώσσες των μειονοτήτων, και οι εκπομπές αυτές χρηματοδοτούνται από την Ουγγρική Ραδιοφωνία. Η εκπομπή μεταδίδεται μισή ώρα κάθε εβδομάδα. Από δύο χρόνια ανεβάζεται και στο Διαδίκτυο, έτσι ώστε ακόμη και ο βιαστικός σύγχρονος άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει καιρό να ακούει ραδιόφωνο, να έχει τη δυνατότητα να ακούσει την εκπομπή σ’ αυτή την ψηφιακή μορφή. Πολλές φορές με βρίσκουν στο Διαδίκτυο άνθρωποι όχι μόνο από την Ουγγαρία, αλλά και από διάφορες άλλες χώρες.»

Για την εργασία της ως δημοσιογράφος το 2004 η Σβέτλα Κιόσεβα λαμβάνει την υψηλή διάκριση «Επίπεδο». Αυτό όμως δεν είναι το πρώτο βραβείο της. Ήδη το 1984 βραβεύθηκε σε διαγωνισμό μετάφρασης της Ένωσης Μεταφραστών στο Πλόβντιφ, στον οποίο συμμετέχει με τη μετάφραση ενός μικρού διηγήματος. Από τότε μέχρι σήμερα στη Βουλγαρία εκδόθηκαν πάνω από 160 δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικές εκδόσεις και πάνω από 20 βιβλία με δική της μετάφραση. Οι μεταφράσεις της συμπεριλαμβάνονται σε σχεδόν όλες τις ανθολογίες της ουγγρικής ποίησης και πεζογραφίας, που εκδίδονται στα βουλγαρικά και παρουσιάζουν τις πιο διακεκριμένες προσωπικότητες της σύγχρονης ουγγρικής πεζογραφίας όπως ο κάτοχος Νόμπελ Ίμρε Κέρτες, ο Πέτερ Εστερχάζι, ο Αντάμ Μποντόρ, ο Πέτερ Νάντας και άλλοι. Πολύ πρόσφατα στην κατάμεστη αίθουσα του Ουγγρικού Πολιτιστικού Κέντρου στη Σόφια ήταν η πρεμιέρα της τελευταίας μετάφρασής της – του μυθιστορήματος «Η ιστορία της γυναίκας μου» του Μίλαν Φιούστ, ο οποίος ήταν υποψήφιος βραβείου Νόμπελ το 1965.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Διαδώστε

Η Σβέτλα Κιόσεβα για την πολιτιστική ζωή των Βουλγάρων στην Ουγγαρία

Περισσότερα στην κατηγορία

Κούραση από την πολιτική αστάθεια και ελπίδα για κοινωνικές λύσεις

Η ψηφοφορία των ΑμεΑ και ιδαίτερα των αόμματων είναι δύσκολη

Συνάντηση των μελών της νέας αποστολής στην Ανταρκτική