Να φτάσεις στα σύννεφα ή για το πιλοτάρισμα ως χόμπι

δημοσίευση: 6/7/10 9:35 AM

Φωτογραφία: προσωπικό αρχείο

Πραγματοποιημένο όνειρο. Έτσι ο νέος Βούλγαρος Πλάμεν Ηλίεφ περιγράφει τις εμπειρίες που του φέρει το αγαπημένο του χόμπι. Όχι μόνο εκείνος, αλλά και πολλοί άλλοι, έχουν ονειρευθεί να πετάξουν στα σύννεφα και να πετούν σαν ελεύθερα πουλιά στην απεραντοσύνη.

Το όνειρο του Πλάμεν πραγματοποιείται μια χριστουγεννιάτικη νύχτα όταν η σύζυγός του χαρίζει μαθήματα πιλοταρίσματος. «Ήμουν ο μόνος που η γυναίκα του τον είχε εγγράψει να παρακολουθήσει μαθήματα πιλοταρίσματος, οι άλλοι άνδρες συνήθως κρύβουν ότι πετάνε επειδή δεν είναι καθόλου φθηνό», μας λέει ο Πλάμεν. Περισσότερα από δέκα χρόνια τώρα εκείνος και η γυναίκα του μένουν στον Καναδά. Φεύγουν με βίζες εργασίας επειδή οι δύο είναι ειδικοί στον τομέα των τεχνολογιών πληροφορικής. Ο νέος Βούλγαρος ονειρεύεται να πετάει ήδη από τα παιδικά του χρόνια. Από μικρός κατασκευάζει διάφορα μοντέλα αεροπλάνων. «Το σπίτι μας ήταν γεμάτο χάρτινα χελιδόνια», θυμάται ο Πλάμεν. Για πρώτη φορά ταξιδεύει με αεροπλάνο τετραετής, όταν οι γονείς του πηγαίνουν διακοπές στη Βάρνα.

«Ήμουν σε έκσταση», λέει ο Πλάμεν. «Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος ώστε ήμουν απόλυτα πεπεισμένος ότι θα γίνω πιλότος. Οι γονείς μου επωφελήθηκαν της εμπειρίας και μου είπαν ότι θα γίνω πιλότος μόνο αν έχω άριστους βαθμούς στο σχολείο. Τότε άρχισε το μεγάλο διάβασμα για μένα. Όταν ήμουν στην πρώτη τάξη του δημοτικού, ήδη ήξερα το υλικό για την τρίτη τάξη, επειδή η μητέρα μου ήταν καθηγήτρια. Αυτό όμως δεν οδήγησε σε καλή πειθαρχία στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, επειδή ήδη ήξερα όλα και δεν πρόσεχα τα μαθήματα. Αργότερα διάβαζα γερά, για να εγγραφώ σε έγκριτο γυμνάσιο. Παρακολουθούσα και ιδιαίτερα μαθήματα. Επίσης πολύ μου αρέσει να διαβάζω κάθε λογής λογοτεχνία. Υποθέτω ότι το διάβασμα τη νύχτα με φαναράκι κάτω από το σκέπασμα ήταν ο κύριος λόγος να φοράω γυαλιά. Την εποχή εκείνη, μπορούσε να γίνει κανείς πιλότος, μόνο αν τελειώσει στρατιωτική σχολή. Εξαιτίας των γυαλιών, όμως δεν ήμουν σε θέση να σπουδάζω σε στρατιωτική σχολή και ήδη στην όγδοη τάξη του γυμνασίου, όταν φόρεσα τα γυαλιά ήξερα ότι δε θα γίνω πιλότος. Για μένα αυτό ήταν μεγάλη απογοήτευση, επειδή το να γίνω πιλότος ήταν το όνειρο της ζωής μου. Τώρα χαίρομαι ότι τα πράγματα έγιναν έτσι, γιατί το επάγγελμά μου τώρα μου επιτρέπει να πετάω. Μου αρέσει πολύ το επάγγελμά που έχω. Ο θεός ξέρει τι κάνει και διέπει τη ζωή μου καλύτερα από μένα.»

Τελειώνοντας τα μαθήματα, ο Πλάμεν θα λάβει άδεια για ιδιωτικό πιλότο μικρού αεροπλάνου.
«Η άδεια μου επιτρέπει να πετάω με μονοκινητήριο αεροπλάνο την ημέρα και όταν δεν υπάρχουν σύννεφα», εξηγεί ο Πλάμεν. «Πρέπει να βλέπω τη γη όλο το χρόνο. Δεν έχω άδεια να μεταφέρω κανέναν έναντι αμοιβής και το αεροπλάνο δεν μπορεί να πετάει με πάνω από 250 μίλια την ώρα. Να πετάω μόνος μου όμως δεν είναι τόσο ενδιαφέρον, σαν να πας μόνος σου σινεμά ή σε κάποιο ενδιαφέρον μέρος. Γι’ αυτό συνήθως παίρνω μαζί μου φίλους ή συγγενείς. Με έναν φίλο, που μου έκανε επίσκεψη, πετούσαμε πάνω από το καναδικό κοινοβούλιο στην πρωτεύουσα Οτάβα. Κάτι που είναι αφάνταστο σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ή στις ΗΠΑ. Ήταν ανεπανάληπτη εμπειρία.»

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

По публикацията работи: Ρουμιάνα Τσβετκόβα

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Διαδώστε

Να φτάσεις στα σύννεφα ή για το πιλοτάρισμα ως χόμπι

Περισσότερα στην κατηγορία

Βουλγάρα με το διάσημο βραβείο Women in Tech Global Lifetime Achievement 2024

Το βιβλίο «Δέκα Μεγάλοι Φίλοι της Βουλγαρίας» μιλάει για ξένους με σημάδι στη βουλγαρική ιστορία

Όμορφο βουλγαρικό χριστουγεννιάτικο δέντρο λάμπει εκ νέου στο Μουσείο Βιομηχανίας του Σικάγου