Ένας κινηματογραφόφιλος στις αρχές του αιώνα

Η κινηματογραφική βιομηχανία είναι εργοστάσιο για όνειρα. Μπαίνουμε στα σινεμά, οδηγούμενοι από την περιέργεια να βυθιστούμε σε έναν άλλο κόσμο, την επιθυμία να συμβιώσουμε μία ιστορία ή απλώς να διασκεδάσουμε. Ο κινηματόγραφος είναι ένα από τα πιο μαζικά χόμπι του κόσμο, αλλά δεν είναι πολλοί οι λάτρες της έβδομης τέχνης που μπορούν να δηλώσουν: "Η κινηματογραφία είναι για μένα το παν – και θεός, και διάβολος, και επάγγελμα, και όνειρο". Αυτά είναι τα λόγια του πρωταγωνιστή του ντοκιμαντέρ με τίτλο "Ένας κινηματογραφόφιλος στις αρχές του αιώνα", Γκεόργκι Άγγελοφ.

Ο πιο γνωστός κινηματογραφόφιλος στη Βουλγαρία, ίσως και στα Βαλκάνια, μένει στη Σόφια. Είναι σε κάθε πρεμιέρα, έχει δική του κατάταξη των ταινιών που έχουν γυριστεί εντός του έτους , και μέχρι στιγμής στη ζωή του έχει δει περισσότερες από 25 χιλ. ταινίες.

Ο ίδιος ο Γκεόργκι Άγγελοφ λέει για τον εαυτό του ότι υπάγεται στον σύλλογο των Βουλγάρων κινηματογραφικών κριτικών, δεν νιώθει όμως ούτε κριτικός, ούτε δημοσιογράφος. Έχει σπουδάσει παιδαγωγική στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας "Άγιος Κλήμης της Οχρίδας", αλλά η ταινία της επαγγελματικής του πορείας γυρίζεται γύρω από τον κινηματογράφο και πλέκει στα δίκτυα του την ιστορία της ζωής του. Έργάζεται στο Εθνικό Αρχείο Κινηματογράφου, γράφει άρθρα για διάφορες εκδόσεις, στα οποία παρουσιάζει την δική του άποψη για τις ταινίες και λέει ότι ο κινηματόγραφος είναι η ζωή του. Έτσι έρχεται και η πρόταση φίλων του, μεταξύ των οποίων είναι και ο σκηνοθέτης Πέταρ Οντατζίεφ να γυρίσουν ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον Γκεόργκι Άγγελοφ.

Η ταινία "Ένας κινηματογραφόφιλος στις αρχές του αιώνα" κατορθώνει σε συναγωνισμό με άλλες 230 ταινίες από 60 χώρες να κερδίσει το βραβείο για καλύτερο ξενόγλωσσο ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του ανεξάρτητου κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη το 2007. Ο ίδιος ο Γκεόργκι Άγγελοφ αντιλαμβάνεται την ταινία σαν τρόπο να παρουσιαστεί μία ολόκληρη εποχή από την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης στη Βουλγαρία υπό το πρίσμα της "ερωτικής του περιπέτειας" με τον κινηματογράφο, η οποία αρχίζει έτσι:

"Σαν κάθε παιδί πήγαινα στο σινεμά της συνοικίας μας. Στο κινηματογράφο "Βλάικοβα" στο κέντρο της Σόφιας περνούσαμε από το υπόγειο, ντυνόμασταν σαν πιο ηλικιωμένοι – με καπέλα, μόνο και μόνο για να παρακολουθούμε ταινίες, απαγορευμένες για μαθητές", θυμάται ο Γκεόργκι. "Αργότερα άρχισα να συλλογίζομαι, να παρακολουθώ και πιο σοβαρές ταινίες. Ξεκίνησα μία κατάταξη το μακρινό 1963, όταν στην πρώτη θέση είχα βάλει την υπερπαραγωγή "Ο Τρωικός πόλεμος". Το επόμενο έτος στην πρώτη θέση ήταν η ιταλική ταινία "Χέρια πάνω από την πόλη", μια βαθιά πολιτική, καλλιτεχνική ταινία. Σιγά σιγά άρχισα να προσανατολίζομαι προς τις πιο δύσκολες και ιδιόμορφες ταινίες και πια σαν φοιτητής έκανα έτσι που όλα στη ζωή μου να είναι γύρω από τον κινηματόγραφο. Και η πτυχιακή μου εργασία μάλιστα, παρόλο που σπούδαζα παιδαγωγική, ήταν αφιερωμένη στον κινηματογράφο – το θέμα ήταν "Κινηματογραφία, σχολείο, διαπαιδαγώγηση".

"Στην περίοδο εκείνη στη Βουλγαρία άρχισε μία πρωτοβουλία, με το παράδειγμα χωρών σαν την Ουγγαρία, Πολωνία κ.α., για το άνοιγμα ειδικών κινηματογράφων για επιλεγμένες ταινίες και την καθιέρωση της κινηματογραφίας στα σχολεία. Δυστυχώς η ιδέα αυτή δεν πραγματοποιήθηκε", αφηγείται ο κ. Άγγελοφ.

"Κινηματογραφία και παιδαγωγική", αυτό είναι το θέμα της διάλεξης που ο Γκεόργκι Άγγελοφ σαν φοιτητής κάνει στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας, όπου παρουσιάζει τις καλύτερες ταινίες τόσο από τη Βουλγαρία, όσο και από τη Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία κ.α. χώρες.

Για τον Γκεόργκι ο κινηματογράφος είναι η καλύτερη θεραπεία κατά των δυσκολιών και των πληγμάτων στη ζωή. Δίνει παράδειγμα με το Sofia Film Fest. Παρά τις επιπτώσεις της βαριάς αρρώστιας του, ο Γκεόργκι στις ημέρες του φεστιβάλ κάνει τέτοια οργάνωση που να μην χάσει ούτε μία προβολή, συνέντευξη τύπου ή συνάντηση με τους δημιουργούς των ταινιών. Για αυτό και στους κινηματογραφικούς κύκλους με χαμόγελο λένε ότι χωρίς τον Γκεόργκι Άγγελοφ δεν μπορεί να γίνει ούτε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ στη Βουλγαρία. Έχει μετατραπεί σε ιδιόμορφο φυλαχτό των πιο γνωστών φεστιβάλ μας – Sofia Film Fest, Κινηματογραφοφιλία, Το χρυσό κιβώτιο, Το χρυσό τριαντάφυλλο, καθώς επίσης και των πιο νέων, όπως το φεστιβάλ για φοιτητικές ταινίες στην πόλη Μπαλτσίκ.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Διαδώστε

Ένας κινηματογραφόφιλος στις αρχές του αιώνα

Περισσότερα στην κατηγορία

Βουλγάρα με το διάσημο βραβείο Women in Tech Global Lifetime Achievement 2024

Το βιβλίο «Δέκα Μεγάλοι Φίλοι της Βουλγαρίας» μιλάει για ξένους με σημάδι στη βουλγαρική ιστορία

Όμορφο βουλγαρικό χριστουγεννιάτικο δέντρο λάμπει εκ νέου στο Μουσείο Βιομηχανίας του Σικάγου