Η πρωτοβουλία είναι της Χριστίνα Κούντσεβα, η οποία πάνω από 15 χρόνια δουλεύει με ανθρώπους με αναπηρίες στο τομέα του σπορ. "Η ιδέα μας είναι να δείξουμε ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των υγιούς ανθρώπων και των ανθρώπων με προβλήματα", εξηγεί η ίδια. Και στα αλήθεια στο συγκρότημα "Δεν χορεύω διαφορετικά από σένα" χορεύουν άτομα που έχουν μόνιμες ή προσωρινές βλάβες ανικανότητες, αδυναμίες αναπηρίες που προέρχονται από φυσική, ψυχική ή νοητική ανεπάρκεια καθώς και άνθρωποι.

"Ο σκοπός μου δεν είναι να πετύχουμε ψηλά αποτελέσματα", λέει η Κριστίνα. "Η επιθυμία μου είναι τα άτομα αυτά να προσαρμοστούν και να διασκεδάσουν. Κάθε ένας χορός τους χαλαρώνει και βρίσκουν νόημα στις συναντήσεις μας, γιατί έχουν που να πάνε, να διασκεδάζουν και να επικοινωνούν".

Το χορευτικό συγκρότημα είναι μέλος του Κέντρου ψυχολογικών ερευνών - μη κυβερνητική οργάνωση για κοινωνική ένταξη και υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες. Το ρεπερτόριο της ομάδας περιλαμβάνει μερικούς χορούς διαφόρων λαογραφικών περιοχών της χώρας. Το συγκρότημα "Δεν χορεύω διαφορετικά από σένα" είχαν διάφορες σκηνικές εκδηλώσεις, ακόμα και μπροστά στον πρόεδρο της Βουλγαρίας, κ. Παρβάνοφ. Έλαβαν μέρος και σε Διεθνές φεστιβάλ για τα άτομα με ειδικές ανάγκες στο Πομόριε, είχαν περιοδείες στη Ελλάδα, επίκειται και πραγματοποιήσουν περιοδεία στην Πολωνία, όπου επίσης θα λάβουν μέρος σε φεστιβάλ ατόμων με ειδικές ανάγκες. Το κοινό παντού τους συναντά εγκάρδια, τα σχόλια είναι ότι χορεύουν σαν τους υγιείς ανθρώπους.

Από το καλοκαίρι πέρσι με τα άτομα αυτά δουλεύει και ο χορογράφος Ντίμο Σλάβτσεφ. "Μπορώ να βοηθήσω στα άτομα με ελαττώματα, να δείξουμε στην κοινωνία μας ότι οι κανονικοί άνθρωποι και τα άτομα με ειδικές ανάγκες μπορούν μαζί να χορεύουν και διασκεδάζουν. Επίσης νομίζω ότι τα άτομα αυτά χρειάζονται περισσότερη προσοχή", εξηγεί ο Ντίμο για την προσωπική του επιλογή να αφιερώσει μέρος του ελευθέρου του χρόνο στα άτομα αυτά. Ο ίδιος ομολογεί ότι η δουλειά με τα άτομα με ελαττώματα αποτελεί πρόκληση για τον ίδιο. Ο λόγος είναι ότι ο χορός πρέπει να προσαρμοστεί σε κάθε ένα συμμέτοχο, έτσι ώστε να δείξει τις δυνατότητες του και το ταλέντο του.

"Για να κάνουν μια κίνηση τους απαιτεί περισσότερο κόπο και χρόνο. Αλλά όταν την πετύχουν είναι μεγάλη επιτυχία για όλους μας", λέει ακόμα ο Ντίμο. Ο ίδιος είναι έτοιμος με την πρώτη του χορογραφία για τα άτομα με ελαττώματα. Πρόκειται για χορό γεμάτο χιούμορ "Σοπικός γάμος". Με τον χορό αυτό συμμετείχαν στο Διεθνές φεστιβάλ για άτομα με ελαττώματα στο Πομόριε. "Οι άνθρωποι έδωσαν όλα από τον εαυτό τους έτσι ώστε ο χορός έγινε πολύ όμορφος με συμμετοχή μελών συγκροτημάτων υγιούς ανθρώπων και ατόμων με ειδικές ανάγκες".

Με μεγάλη ανυπομονησία περιμένει κάθε πρόβα η 25χρονη Τσβετελίνα. Η ίδια έχει διαταραχή του φόβου, αλλά όταν έγινε μέλος του συγκροτήματος πριν 4 χρόνια η ζωή της άλλαξε. Πριν καθόταν όλη την ημέρα σπίτι, τώρα βιάζεται να πάει στο συγκρότημα για τις πρόβες και είναι χαρούμενη όταν χορεύει. "Στο συγκρότημα αισθάνεται καλά και είναι ευτυχισμένη", λέει η μητέρα της.

Οι παραδοσιακοί χοροί βοηθούν και στον 11 χρονών Αλεξάντερ, ο οποίος πριν μερικά χρόνια έπεσε από το 6 όροφο. Πηγαίνει σε σχολείο για παιδιά σε ειδικές ανάγκες, αλλά εδώ και ένα χρόνο πηγαίνει κανονικό σχολείο και οι χοροί τον βοήθησαν να προσαρμοσθεί στο περιβάλλον του σχολίου, εξηγεί η μητέρα του.

"Ο γιος μου εδώ και 3 χρόνια πηγαίνει στο συγκρότημα, αλλά το τελευταίο χρόνο άρχισε να χορεύει μια και νωρίτερα είχε πρόβλημα - ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι. Έχει μεγαλύτερη πρόοδο, γιατί ξέχασε το ότι δεν μπορεί να περπατά, ούτε κινούσε τα χέρια γιατί ήταν ακίνητος μέχρι τους ωμούς. Όταν βγάλαμε το γύψο άρχισε σιγά σιγά να χορεύει και αυτό τον βοήθησε να αισθάνεται διαφορετικός. Εγώ η ίδια ήδη 4 χρόνια είμαι στο συγκρότημα επίσης έχω προβλήματα, αλλά είναι μικρότερα από αυτά των άλλων. Τα μέλη του συγκροτήματος νομίζουν ότι είμαι βοηθός ενώ είμαι ένας από τα άτομα με ελαττώματα. Η συμμετοχή στην ομάδα αυτή είναι κάτι το μαγικό , το οποίο βοηθά πάρα πολύ", λέει η μητέρα του Αλεξάντερ.

Ο Ασπαρούχ επίσης λατρεύει τη παραδοσιακή μουσική. Πριν το δυστύχημα ήταν μέλος του χορευτικού συγκροτήματος. Και μετά όμως η αγάπη προς το βουλγαρικό φολκλόρ δεν σβήνει: "Ο χορός είναι η μοναδική διασκέδαση και μου δίνει θάρρος για την ζωή. Όταν πάω σε εξετάσεις ο γιατρός απορεί πώς δεν πάσχω από άλλες ασθένειες που συνοδεύουν την αναπηρία ως παράδειγμα νεφρική ανεπάρκεια Του εξηγώ ότι συνέχεια κινούμαι. Όταν ο καιρός είναι καλός πηγαίνω με το αναπηρικό καροτσάκι στο συγκρότημα. Έρχομαι με μεγάλη θέληση, μεγάλη ευχαρίστηση μου είναι να χορεύω. Προσπαθώ, ανεξάρτητα ότι είμαι σε αναπηρικό καροτσάκι να δείξω στους ανθρώπους να μη απελπίζονται, γιατί η ζωή συνεχίζεται και είναι αγώνας. Κάθε πράγμα δεν γίνεται από την πρώτη φορά τότε το κανείς δεύτερη, τρίτη, τέταρτη στο τέλος το κάνεις. Δεν χορεύομε χειρότερα από τους άλλους. Δεν έχει σημασία ότι είμαστε σε αναπηρικό καροτσάκι, το κυριότερο είναι να έχει θάρρος. Αφού σου γεμίζει την καρδιά, και την ψυχή είναι κυριότερο για την ζωή, όλα τα βάσανα ξεπερνιούνται".

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα