Η επιλογή επαγγέλματος – δίλημμα μεταξύ του πραγματισμού και της δημιουργικότητας

Πώς να επιλέξω επάγγελμα; Είναι μια ερώτηση με την οποία είναι αντιμέτωπος κάθε νέος ανθρώπος που εγκαταλείπει την ξεγνοιασιά των εφηβικών χρονών και εισέρχεται στον κόσμο των μεγάλων. Σχέδον η μισή μας ζωή περνάει στη δουλειά. Γι’ αυτό η ευτυχία μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την επιλογή κατάλληλου επαγγέλματος.

Κάποια από τα παιδιά ξέρουν από μικρά ποιο επέγγελμα θα επιλέξουν όταν μεγαλώσουν, αλλά οι περισσότεροι από μας, όταν μεγαλώσουν πολλά χρόνια ψάχνουν και όχι πολύ σπάνια παραμένουν ανικανοποιημένοι όλη τη ζωή τους. Η επιλογή μας πρέπει όμως να ανταποκρίνεται όχι μόνο στα όνειρα, αλλά και στις προσωπικές ικανότητές μας, λένε κατηγορηματικά οι ψυχολόγοι. Συχνά στις καίριες αυτές στιγμές ανακατεύονται και οι γονείς, αλλά δεν είναι πάντα οι καλύτεροι σύμβουλοι, ιδιαίτερα αν προσπαθήσουν να επιβάλουν στα παιδιά τους τις φιλοτιμίες που δεν κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν.

Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία νέων που έχουν επιλέξει επάγγελμα, στο οποίο μπορούν να συνδυάζουν την δημιουργική φύση τους με την πραγματιστική καθημερινότητα. Τετοια είναι η επιλογή της Ντενίτσα, η οποία μαθαίνει ζωγραφική στο Εθνικό Σχολείο Καλών Τεχνών «Ακαδημαϊκός Ιλία Πετρόφ».

«Οι ειδικότητες στο σχολείο μας είναι «Ζωγραφική», «Γλυπτική», «Γραφικές τέχνες», λέει η ίδια. «Εγώ μαθαίνω ζωγραφική, αλλά όταν τελειώσω σχολείο θα προσανατολιστώ στο ντιζάιν στη διαφήμιση.»

Η εξήγηση της Ντενίτσα είναι ότι θέλει πολύ μόνο να ζωγραφίζει, αλλά δε θα μπορεί να συντηρείται. Παρόμια είναι η γνώμη και του υφηγητή Γιόχαν Γιότοφ, καθηγητή γραφικών τεχνών στην Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών, ο οποίος είναι και μέλος της επιτροπείας στο σχολείο της Ντενίτσα όπου είναι μαθητής και ο γιος του.

«Κάθε χρόνο το ενδιαφέρον για το επάγγελμά μας μειώνεται», λέει ο υφηγητής Γιότοφ. «Σε άλλες εποχές, το επάγγελμα του ζωγράφου, και η θέση του στην κοινωνία ήταν διαφορετικές, η υπόληψη απέναντί του ήταν μεγαλύτερη. Τώρα στα χρόνια της οικονομίας της αγοράς η κατάσταση άλλαξε πολύ. Ένας ζωγράφος δεν είναι δυνατό να ασχολείται μόνο με την τέχνη του. Από την άλλη μεριά, ο ζωγράφος μπορεί να αφιερώσει όλη τη ζωή και όλη την ενέργεια και πάθος στη ζωγραφική, και οι καρποί του κόπου του να ωριμάσουν όταν εγκαταλείψει τον κόσμο. Έτσι, οι καλές τέχνες - ζωγραφική, γραφική, γλυπτική, μετατρέπονται σε μια πολύ αριστοκρατική ασχολία και πρέπει κανείς να παθιάζεται με το θέμα αυτό για να συνεχίσει να δουλεύει και να τελειοποιείται. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο γιος μου προσανατολίστηκε στις γραφικές τέχνες, χάρη στις οποίες μπορεί να αναπτυχθεί σε διάφορες κατευθύνσεις. Στο σχολείο διδάσκονται οι κλασσικές γραφικές τεχνικές, αλλά και κάποιες σύγχρονες μορφές και μέθοδοι της γραφικής - ψηφιακή γραφική και ψηφιακή εκτύπωση. Δηλαδή έχει μια καλή βάση στην οποία να στηριχθεί.»

Η Μαρία Λάντοβα, διευθύντρια του Εθνικού Σχολείου Καλών Τεχνών είναι αισιόδοξη για τη μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση των μαθητών της. Τα επιχειρήματα της είναι τα ακόλουθα: «Η ευρέως διαδεδομένη ιδέα για τον ζωγράφο ως ένα άνθρωπο με μπερέ που κρατάει στο χέρι του παλέτα και ζωγραφίζει τοπίο, αποτελεί μια πλάνη. Οι ζωγράφοι είναι παντού, όλο τον κόσμο μας στην ουσία είναι καρπός της δουλειάς τους - από τα υποδήματα και τα ενδύματα ως τα αντικείμενα της καθημερινής ζωής. Πολλοί από τους αποφοίτους του σχολείου μας αρχίζουν να δουλεύουν στο χώρο του ντιζάιν. Δουλεύουν σε διαφημιστικές εταιρείες. Όχι καθένας ειδικός στα θέματα υπολογιστών μπορεί να σχεδιάσει διάφορα μοντέλα ή να κάνει διαφήμιση. Γι’ αυτό χρειάζεται κάποιον με δημιουργική σκέψη και ταλέντο όπως οι απόφοιτοί μας. Αυτό είναι διακριτικό σημείο του σχολείου μας. Από την πρώτη ημέρα τα παιδιά αρχίζουν να αναπτύσσουν τη δημιουργικότητά τους. Κάθε σχολείο προετοιμάζει τους μαθητές τους για τη ζωή, τους μαθαίνει να σκέφτονται. Στο σχολείο μας τα παιδιά όχι μόνο σκέφτονται, αλλά και δημιουργούν νέα πράγματα. Η πρακτική μας δείχνει ότι όταν τελειώσουν σχολείο, γίνονται πολύτιμα στελέχη σ’ όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, μια μεγάλη διαφημιστική εταιρεία, η έδρα της οποίας είναι στο Λονδίνο, και στη Βουλγαρία έχει θυγατρική εταιρεία, διοργάνωσε διαγωνισμό για τη δημιουργία καρτ-ποστάλ. Οι μαθητές μας εξέπληξαν τους ξένους με τη δημιουργικότητά τους και εκείνοι τους έκαναν πρόταση για δουλειά. Δηλαδή, η δημιουργικότητα είναι ιδιαίτερα πολύτιμο προσόν των αποφοίτων του σχολείου καλών τεχνών. Οι μαθητές μας όχι μόνο ζωγραφίζουν, αλλά και δημιουργούν. Και επειδή μιλάνε την καθολική γλώσσα – τη γλώσσα των πλαστικών τεχνών – έχουν επαγγελματική κατάσταση παντού.»

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Διαδώστε

Η επιλογή επαγγέλματος – δίλημμα μεταξύ του πραγματισμού και της δημιουργικότητας

Περισσότερα στην κατηγορία

Η ψηφοφορία των ΑμεΑ και ιδαίτερα των αόμματων είναι δύσκολη

Συνάντηση των μελών της νέας αποστολής στην Ανταρκτική

25η Οκτωβρίου – Ημέρα Ατόμων με Χαμηλό Ανάστημα

Αναχωρεί για την Ανταρκτική η 33η Βουλγάρικη Πολική Αποστολή